Wszystko o miodzie i Pszczołach   Serwis internetowy na temat pszczół i pszczelarstwa

Mimo coraz większych starań na rzecz ochrony bioróżnorodności stale maleją zasoby tego cennego waloru.

Obecnie grupa naukowców i proekologów ostrzega, że w celu odwrócenia tego niepokojącego trendu społeczeństwo musi pilnie zrewidować swoje podejście do bioróżnorodności i odpowiednio zmienić swoje zachowanie. Zespół ma nadzieję, że na jego przesłanie zwrócą uwagę światowi przywódcy, którzy przybędą na zbliżającą się 65 sesję Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, poświęconą tematyce bioróżnorodności. Ponadto na jesień planowana jest 10 konferencja stron Konwencji o Różnorodności Biologicznej.

W czasopiśmie Science uczeni przekonują, że kwestia bioróżnorodności powinna zyskać szersze uznanie jako globalne dobro publiczne. Zwracają uwagę, że bioróżnorodność zapewnia nam liczne dobra materialne, takie jak żywność, drewno, włókno i leki; dzięki niej możliwe są także: kontrola klimatu, ochrona przeciwpowodziowa, obieg substancji odżywczych, zapylanie i odnawianie zasobów przyrody. W ramach inicjatywy TEEB (The Economics of Ecosystems and Biodiversity, Ekonomika Ekosystemów i Bioróżnorodności), częściowo wspieranej przez Komisję Europejską, oszacowano, że ekonomiczne korzyści z bioróżnorodności mogą sięgać od 10- do 100-krotności kosztów jej utrzymywania w naturalnych ekosystemach.

Od kilkudziesięciu lat obserwuje się znaczną intensyfikację działań na rzecz ochrony przyrody na świecie, nie bez znaczących sukcesów. Niemniej jednak bioróżnorodność jest z wielu względów coraz bardziej zagrożona. Przyczyniają się do tego: nadmierna eksploatacja zasobów, gatunki inwazyjne, zanieczyszczenia, zmiana klimatu, niszczenie siedlisk oraz nadmierny pobór wody ze środowiska.

Stale wzrasta liczba gatunków zagrożonych wyginięciem: obecnie jest to 12% wszystkich poznanych ptaków, 21% poznanych ssaków i 30% poznanych płazów, a także 25% poznanych roślin. Ponadto istnieje wiele takich grup organizmów, jak drobnoustroje i bezkręgowce, w wypadku których po prostu brakuje danych o stanie zachowania różnych gatunków oraz ich roli w ekosystemach.

Jak zaznaczają autorzy, jednym z problemów, przed którymi stoją proekolodzy i decydenci, jest fakt, że „skutki danego działania są często odległe w czasie i przestrzeni. W rezultacie trudno o skuteczne regulacje, ponieważ nie ma jednej instytucji, która by swoją jurysdykcją obejmowała bioróżnorodność całego świata”.

Według zespołu kwestia bioróżnorodności musi się spotykać z uznaniem i należy nią zarządzać jak globalnym dobrem publicznym. Ponadto trzeba ustanowić politykę, w myśl której poszczególne pozytywne działania będą wynagradzane, a szkodliwe postępowanie karane. Jak zalecają badacze, ekonomiści i proekolodzy powinni w ramach ścisłej współpracy opracować środki motywacyjne służące promocji postępowania sprzyjającego bioróżnorodności.

Zespół zachęca rządy, firmy i społeczności obywatelskie do uwzględnienia kwestii bioróżnorodności we wszystkich aspektach procesów decyzyjnych w zakresie społecznym, ekonomicznym i politycznym. Badacze piszą, że „dla rządów utrzymywanie kapitału naturalnego musi się stać wyraźnym, wiarygodnym i rzeczywistym elementem polityki”. Ochrona bioróżnorodności musi być przede wszystkim ujęta we wszystkich sferach działania rządów, zwłaszcza w takich obszarach polityki, jak rolnictwo, transport i energetyka, które często mają największy wpływ na bioróżnorodność, a nie leżą obecnie w gestii większości ciał nadzorujących ochronę przyrody.

Ponadto kluczowe dla ochrony bioróżnorodności jest większe wsparcie dla krajów rozwijających się, spośród których wiele może się poszczycić bogatą bioróżnorodnością.

„Uznanie dla bioróżnorodności ma żywotne znaczenie dla zmiany sposobu postrzegania tego ważnego waloru” – podkreślił główny autor publikacji, dr Mike Rands, dyrektor Cambridge Conservation Initiative w Wielkiej Brytanii. „Korzyści, jakie daje bioróżnorodność, otrzymaliśmy za darmo, dlatego przyjmujemy je za oczywistość. Korzyści te zdecydowanie przeważają nad kosztami ochrony bioróżnorodności. Zgromadzenie Ogólne ONZ zbiera się na specjalnej sesji, aby przedyskutować kwestię bioróżnorodności. Jest to szczególnie aktualny i ważny przekaz, który powinni uwzględnić światowi przywódcy”.

Tymczasem komisarz ds. środowiska UE, Janez Poto?nik, przemawiając na konferencji w Ghent w Belgii, zorganizowanej pod auspicjami belgijskiej prezydencji w Radzie UE, poruszył wiele zagadnień wskazanych w artykule z Science. Nadchodzące reformy w polityce rolnej i rybołówczej UE nazwał „jedyną w życiu szansą” na lepsze wcielenie kwestii bioróżnorodności do tych ogromnych obszarów polityki.

„Jeszcze kilka lat temu taka koncepcja prawdopodobnie byłaby nie do pomyślenia, ale dziś jest zarówno realna, jak i osiągalna. Co zatem się zmieniło?” – zapytał komisarz. „Myślę, że najbardziej fundamentalną zmianą jest rosnąca świadomość, że bioróżnorodność nie polega tylko na ochronie gatunków, ale także na zapewnieniu przyrodzie zdolności do dostarczania dóbr i korzyści, których potrzebują wszyscy: rolnicy, rybacy… Państwo i ja”.

Read the rest of this entry »

IP/10/1121

Bruksela, dnia 14 września 2010 r.

Zwiększenie wsparcia UE dla sektora pszczelarskiego

W dniu dzisiejszym Komisja zatwierdziła programy krajowe 27 państw członkowskich mające na celu poprawę produkcji i wprowadzania do obrotu produktów pszczelarskich w latach 2011-2013. Wkład UE w finansowanie tych programów wzrósł o prawie 25 proc. w porównaniu do poprzedniego okresu (2008-2010), z 26 mln euro do 32 mln euro rocznie.

Dobra kondycja sektora pszczelarstwa jest delikatną kwestią ze względu na podstawową rolę pszczół w procesie zapylania. Od kilku lat sektor ten boryka się z bezprecedensową śmiertelnością pszczół. Jest ona nie tylko źródłem trudności ekonomicznych dla pszczelarzy, ale również stanowi zagrożenie dla różnorodności biologicznej. Programy krajowe są obecnie jedynym narzędziem umożliwiającym częściową rekompensatę utraty pszczół. Państwa członkowskie są zadowolone z korzyści, jakie przyniosły te programy, a pozytywny wpływ środków finansowanych w ramach programów krajowych w sektorze jest również powszechnie dostrzegany przez pszczelarzy.

W związku z powyższym Komisja postanowiła zwiększyć całkowity roczny budżet przeznaczony na współfinansowanie programów krajowych do 32 mln euro rocznie w latach 2011, 2012 i 2013, w porównaniu z poziomem unijnego współfinansowania, które było dostępne w okresie 2008-2010 (26 mln euro). Pozwoli to na zwiększenie skuteczności programów i wykazanie proaktywnego podejścia Komisji do rozwiązywania problemów bardzo wrażliwego sektora.

Wszystkie państwa członkowskie przekazały Komisji swoje krajowe programy pszczelarskie. Programy te obejmują różne działania: zwalczanie warozy, racjonalizację sezonowego przenoszenia uli, wsparcie dla laboratoriów, zasiedlanie uli, stosowane programy naukowo-badawcze i wsparcie techniczne. Wszystkie 27 programów kwalifikuje się do współfinansowania.

W załączniku: Liczba uli w każdym państwie członkowskim oraz roczne finansowanie programów (wkład UE i całkowita kwota) na poszczególne lata.

Przebieg procedury

Rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku przewiduje wsparcie finansowe dla sektora pszczelarskiego. Każde państwo członkowskie ma możliwość zgłoszenia raz na trzy lata krajowego programu pszczelarskiego mającego na celu poprawę warunków produkcji i wprowadzania do obrotu produktów pszczelarskich, obejmującego badanie struktury sektora. Wszystkie państwa członkowskie wyraziły zainteresowanie w tymi programami na kolejny okres (2011-2013).

Read the rest of this entry »

Decyzje w sprawie o finansowaniu unijnych projektów dotyczących ochrony środowiska będą zapadały w Warszawie a nie w Brukseli. To Ministerstwo Środowiska będzie teraz decydowało o projektach do 50 mln euro.

O zmianach poinformowała 22 lipca Stanisław Gawłowski, sekretarz stanu w MŚ.

W czerwcu zmieniły się zasady przyznawania środków. Ministerstwo Środowiska do tej pory decydowało o dofinansowaniu do kwoty 25 mln euro. W tej chwili może już przyznawać środki finansowe na projekty do 50 mln euro. Projekty powyżej 50 mln euro określane jako duże nadal będą rozpatrywane przez Komisje Europejską – informuje Ministerstwo Środowiska.

Zmiany te mają wpłynąć na skrócenie procesu uzyskiwania pieniędzy z UE w ramach Programu Infrastruktura i Środowisko. Jest ważne dla Polski z uwagi na to, że projekty uznawane za strategiczne, często przekraczają próg 25 mln euro.

„Ministerstwo Środowiska podpisało 25 potwierdzeń o dofinansowaniu. Z rąk wiceministra Stanisława Gawłowskiego odebrało je w czwartek 24 Beneficjentów. Wnioskodawcy projektów dla których dzięki zmianie rozporządzenia możliwe było wydanie potwierdzeń, złożyli wnioski o płatność na łączną kwotę 92,04 mln zł, uzyskując zatwierdzenie Instytucji Wdrażających na łączną kwotę 13,7 mln zł. Projekty, te mają przyczynić się do budowy łącznie 1994,76 km sieci wodno-kanalizacyjnej, co jest równe długości z Warszawy do Brukseli i z powrotem” – poinformowała na swojej stronie internetowej MŚ.

Ministerstwo Środowiska podało, że dzięki realizacji projektów 237 775 osób uzyska dostęp do sieci wodno-kanalizacyjnej, to więcej niż połowa liczby urodzeń w Polsce w 2009 lub inaczej przewidywana liczba urodzeń w Polsce w 2030 r.

Plany są ambitne. O ich sukcesach będziemy mogli się przekonać dopiero za jakiś czas, kiedy ocenimy postęp realizacji wybranych projektów.

Redakcja Ekonews

Read the rest of this entry »

Już po raz trzeci rolnicy z całego kraju dyskutowali w Licheniu nad możliwościami zastosowania mikroorganizmów w rolnictwie. W trwającym właśnie światowym roku bioróżnorodności – ogłoszonym przez ONZ konferencja odbywająca się w dniach 6-7 września br. pod hasłem „Pożyteczne mikroorganizmy dla współczesnego rolnictwa” nabrała szczególnego charakteru. To wszystko, co działo się w Licheniu potwierdza fakt, że polscy rolnicy coraz częściej i z równą konsekwencją, dążą nie tylko do najwyższej opłacalności, ale zarazem jej połączenia z dbałością o zachowanie naturalnego środowiska, żyzności gleby i wytwarzania zdrowej, bezpiecznej żywności.
Konferencja odbywała się pod patronatem Marka Sawickiego, Ministra Rolnictwa i Rozwoju który otwierając konferencje podkreślił, że: – choć sama konferencja jest ważna, to jednak ważniejsi są wszyscy ci, którzy do niej doprowadzili, a w szczególności ci, którzy już stosują pożyteczne mikroorganizmy bo bez nich nie byłoby się po co spotykać. Dla przeciętnego zjadacza chleba stosowanie takiej technologii oznacza, że w nabywanym artykule może być zdecydowanie mniej chemii, zdecydowanie mniej  sztucznej ochrony roślin, że nowoczesne rolnictwo może być bliżej natury, bliżej dobrostanu środowiska, a co za tym idzie – żywność może być zdrowsza dla człowieka.

Wypowiedzi, jakie pojawiły się w trakcie spotkania jednoznacznie wskazują na fakt, że przez wiele lat tak dalece skupialiśmy się na wskaźnikach ekonomicznych, że nawet nie zauważyliśmy iż naturalna stabilność, ład i harmonia środowiska stają w sprzeczności z ideą intensywnego, przemysłowego rolnictwa. Monokultury sztancowo produkowanych roślin: modyfikowanej soi czy kukurydzy z totalną eliminacją chwastów, owadów i szkodników nie tylko nie gwarantują różnorodności, ale wręcz wydają na nią wyrok. Przemysłowe rolnictwo niczym dawne zagłębia węgla i stali coraz większym kosztem rolnika a w konsekwencji konsumenta narusza naturalny ład i harmonię środowiska. Zachodzi więc pytanie, czy tak budowany ekosytem, który już nie potrafi samokontrolować się, na pewno jest zdrowym owocem postępu? Czy rolnictwo, które takie systemy buduje ma prawo do określeń w rodzaju: nowoczesne, innowacyjne, postępowe? Czy nauka, która ma udział w budowaniu tego rolnictwa, mająca także obowiązek chronić ziemię, człowieka i jego życie – nie powinna obiektywnie ocenić, jakie są tego konsekwencje dla kondycji i przyszłości wszelkich form życia na Ziemi? Dzisiaj dla większości ludzi sprawą oczywistą staje się fakt, że nadmierna chemizacja produkcji rolnej, tylko pozornie przyczyniła się do jej rozwoju. Za chwilowy wzrost produkcji płacimy naruszeniem ekosystemu, wyjałowieniem gleby i żywnością, którą sami się zatruwamy.
Istotą spotkania w Licheniu nie było jednak pokazywanie złych rozwiązań, ale przede wszystkim szukanie odpowiedzi na najważniejsze dzisiaj pytanie zadawane zarówno przez producentów żywności, jak i konsumentów: Czy można powszechnie wytwarzać zdrową żywność, w sposób bezpieczny dla środowiska i opłacalny dla rolnika?
Okazuje się, że taką szansą są kompozycje pożytecznych mikroorganizmów. Potwierdzeniem tej tezy są relacje gospodarzy, którzy odważyli się zastosować ProBio Emy w hodowli roślin i zwierząt.
Jan Marczakiewicz – Rolniczy Zakład Doświadczalny SGGW Chylice, gm. Jaktorów
- Zainteresowałem się mikroorganizmami już 9 lat temu – po przeczytaniu krótkiej notatki w prasie. Początkowo podchodziłem do tematu bardzo sceptycznie, zwłaszcza, że przez lata pracy byłem przyzwyczajony do stosowania w uprawach chemicznych środków i to w sporych ilościach. Należę też do ludzi, którzy jak nie dotkną, to nie uwierzą. Ale dotknąłem… Zacząłem stosować EM-y w uprawie ziemniaków, dzięki czemu w ciągu 4-6 lat (w zależności od jakości gleby) uzyskałem wzrost produkcji o 100%. Diametralnie zmieniła się również jakość gleby – stała się lżejsza, bardziej absorpcyjna i łatwiejsza w uprawie. Rezygnacja z dotychczasowego prowadzenia upraw, opartego na chemii to także istotne ograniczenie kosztów. A jeżeli przy tym wszystkim produkujemy zdrowszą żywność i chronimy środowisko, to ja osobiście nie widzę dzisiaj sensu innych technologii, jak tylko przy udziale probiotycznych mikroorganizmów. Dlatego chętnie zapraszam na swoje pola tych, którzy jak ja – muszą dotknąć, żeby zrozumieć i uwierzyć.
Mirosław Serafinowicz – wieś Grabina gm. Dębie
- Na 42 ha uprawiam cebulę, ziemniaki, kapustę, fasolę i buraczka czerwonego. Kiedyś usłyszałem o mikroorganizmach i postanowiłem sam sprawdzić ich działanie. Na polu, gdzie dotąd nic nie chciało rosnąć posadziłem kapustę. Na połowie uprawy wylałem ProBio Emy i z tej części w efekcie zebrałem 99% plonu i to bardzo dobrej jakości. Część bez ProBio Emy musiałem natomiast zaorać, bo nie było czego zbierać. Ten eksperyment przekonał mnie do zastosowania kompozycji pożytecznych mikroorganizmów we wszystkich pozostałych uprawach. Lepsze jakościowo i ilościowo plony, ograniczenie kosztów i kolosalna poprawa kultury gleby – tak najkrócej mogę podsumować moją dotychczasową współpracę z mikroorganizmami. Ale to, co stało się w tym roku nazywam wręcz cudem. Kiedy po powodzi woda zeszła z pól, byłem przekonany, że na zbiory nie ma szans. Uznając jednak, że niewiele mam do stracenia, postanowiłem raz jeszcze spróbować możliwości ProBio Emów. Tym, co zobaczyłem na polach po zaledwie dwóch tygodniach, byłem szczerze zdziwiony. Dzisiaj mogę z całą odpowiedzialnością stwierdzić, że mikroorganizmy uratowały moje uprawy i moje pieniądze. Zbiory były nieoczekiwanie dobre jakościowo i niewiele mniejsze niż w latach poprzednich.

Jak widać – coraz większe zainteresowanie wykorzystaniem probiotycznych właściwości mikroorganizmów, które samoczynnie tworzą w glebie optymalne warunki wzrostu i rozwoju roślin, wynika nie tylko z coraz powszechniejszego odczucia o narastających i zatrważających zagrożeniach środowiska, jakie niesie nadmierna chemizacja, ale też z czysto ekonomicznych kalkulacji. Stosowanie kompozycji pożytecznych mikroorganizmów wiąże się bowiem z automatycznym ograniczeniem, a docelowo nawet rezygnacją ze stosowania nawozów i środków ochrony roślin. Co więcej łączy się to także ze wzrostem wydajności hodowli, czy to zwierząt, czy roślin. Nic więc dziwnego, że konferencja, a w szczególności relacje rolników, którzy „na własnej skórze” sprawdzili możliwości ProBio Emów spotkały się z dużym zainteresowaniem zarówno rolników i konsumentów, jaki i przedstawicieli władz, nauki oraz mediów. Taka reakcja utwierdza organizatorów konferencji w przekonaniu, że o mikroorganizmach należy mówić coraz częściej i coraz głośniej.
Stanisław Kolbusz – ProBiotics Polska
- Na każdej kolejnej konferencji, na każdym naszym spotkaniu z rolnikami w terenie, coraz więcej pojawia się osób, które podkreślają, że dzięki mikroorganizmom wytwarzają dzisiaj więcej, zdrowiej i taniej. Z dumą mówią też o tym, jak pachnie i wygląda ich gleba, owoce i warzywa. Ale co najważniejsze – to oni swoim przykładem przekonują innych, że ProBio Emy są przyszłością rolnictwa. Ci rolnicy, całe ich zadowolone rodziny utwierdzają nas w przekonaniu, że weszliśmy na właściwą drogę i możemy, a wręcz musimy iść nią dalej.
Polskie rolnictwo, szczególnie rodzinne, jest nadal skarbnicą bioróżnorodności, a zatem ponosi wielką odpowiedzialność za jej ochronę. Efektywną metodą ochrony bioróżnorodności jest włączanie technologii w naturalne łańcuchy życia. Takim integratorem są m.in. ProBioEmy, odtwarzające ład i harmonię w rolnictwie przemysłowym, jak i organicznym. Dzięki nim zyskujemy zdrową glebę, czystą wodę i powietrze, i narzędzie do eliminacji odorów w oborze, chlewni, szambie itd. Dlatego też rolnictwo odtwarzające bioróżnorodność może przetrwać każdą – również i krytyczną – gospodarczą i społeczną zmianę. Warto zadbać o to, by właśnie w Polsce, gdzie nadal mamy zachowane bogactwo bioróżnorodności w gospodarstwach rodzinnych – rolnictwo skorzystało z tego potencjału i wdrażając naturalną probiotechnologię – gospodarowało efektywniej i zdrowiej.

Read the rest of this entry »

Pytanie konkursowe brzmi:

W jaki sposób możemy chronić różnorodność biologiczną (wymień dwa przykłady ochrony różnorodności)?

Odpowiedzi (krótkie – maksymalnie 3 lub 4 zdania) prześlijcie na adres magda@miastodzieci.pl . Wśród osób, które przesla odpowiedzi rozlosujemy nagrody: 1 nagroda główna: ipod, oraz 10  zestawów pocieszenia ( gry edukacyjne, koszulki, i atrakcyjne gadżety) Fundatorem nagród jest Ministerstwo Środowiska.

„Strefa bioróżnorodności” nad Bałtykiem

„Strefa bioróżnorodności” pojawi się w ostatni weekend sierpnia na plażach Sopotu (sobota, 28.08) i Władysławowa (niedziela, 29.08). W specjalnie zaaranżowanych przez Ministerstwo Środowiska przestrzeniach powstanie edukacyjne miasteczko, w którym wszyscy plażowicze dowiedzą się czym jest bioróżnorodność i w jaki sposób jesteśmy jej częścią. Od 9:00 do 17:30
w „Strefie bioróżnorodności” nie zabraknie rodzinnych konkursów i atrakcji dla dzieci. Projekt jest częścią obchodów związanych z ogłoszeniem przez ONZ 2010 roku Międzynarodowym Rokiem Różnorodności Biologicznej.

W ostatni weekend sierpnia plaże Sopotu (sobota, 28.08) i Władysławowa (niedziela, 29.08) zamienią się w „Strefę bioróżnorodności”. Celem trwającego cały dzień happeningu będzie ukazanie rodzicom i najmłodszym, że wszyscy jesteśmy integralną częścią przyrody, a naruszenie równowagi między poszczególnymi elementami może zagrozić naszemu istnieniu. Wiedza zostanie przekazana
w ciekawy i interesujący sposób. Nie zabraknie interaktywnych zabaw i atrakcji dla dzieci. Wszyscy, którzy odwiedzą „Strefę bioróżnorodności” będą mogli ułożyć wielkowymiarowe klocki, niecodzienne domino, a także wziąć udział w konkursie na najładniejsze rzeźby z piasku. Na zwycięskie drużyny czekają atrakcyjne nagrody.

Interaktywne działania mają pokazać wszystkim, którzy odwiedzą „Strefę” nad Bałtykiem jak ważne jest zachowania różnorodnych form przyrody dla naszego funkcjonowania w świecie. Nowoczesna edukacja ekologiczna, ma zwrócić uwagę na wpływ, jaki na nasze życie ma środowisko, które nas otacza. Happening będzie uświadamiał uczestników, że człowiek jest jednym z klocków w układance różnorodności biologicznej i jeżeli usuniemy z niej jeden element, nasz świat rozpadnie się jak dziecięca wieża z klocków. Żyjemy dzięki różnorodności biologicznej.

Nadmorski projekt „Strefa bioróżnorodności” organizowany przez Ministerstwo Środowiska jest częścią ogólnoświatowej kampanii mającej na celu podniesienie świadomości społecznej na temat różnorodności biologicznej poprzez zwrócenie uwagi na jej znaczenie dla jakości życia człowieka oraz zachęcenie do podejmowania wysiłków na rzecz zachowania naturalnego ekosystemu.

Read the rest of this entry »

Różnorodność biologiczna to temat, który przez najbliższe dwa tygodnie będzie towarzyszył widzom stacji CNN International. Wszystko za sprawą konferencji „Earth’s Frontiers”, która rozpocznie się 25 sierpnia br.

W Królewskich Ogrodach Botanicznych w Kew w Londynie odbędzie się spotkanie, w trakcie którego znawcy środowiska naturalnego – sekretarz wykonawczy Konwencji ONZ o Różnorodności Biologicznej Ahmed Djoghlaf, ekolog Phillipe Cousteau, dyrektor Millenium Seed Bank w Kew Gardens Paul Smith, oraz szef ds. Różnorodności Biologicznej w PriceWaterhouseCoopers Jon Williams – będą debatować nad utratą różnorodności biologicznej naszej planety. „Tracimy naszą bioróżnorodność 100 razy szybciej niż zaplanowała to natura… Każdy wzrost temperatury Ziemi o jeden stopień oznacza utratę dziesięciu procent naszej biologicznej różnorodności. To większe zagrożenie dla planety niż sama zmiana klimatu” – mówi dr. Djoghlaf, jeden z uczestników spotkania.Dyskusję relacjonować będzie reporterka CNN International  Becky Anderson podczas specjalnej edycji programu Earth’s Frontiers. Debata „Earth’s Frontiers” zostanie nadawana w CNN International we wtorek (25 sierpnia) o godz. 10:30 i 18:30, sobotę (28 sierpnia) o godz. 10:30, 16:30 i 22:30, niedzielę (29 sierpnia) o 7:30 i 19:30, oraz w poniedziałek (30 sierpnia o 5.30).

Przez najbliższe dwa tygodnie echa dyskusji pojawiać się będzie w programie „Connect The World” nadawanym w najlepszym czasie antenowym. Widzowie zobaczą tu reportaże ukazujące biologiczną różnorodność naszej planety, poczynając od amazońskiego lasu, poprzez eksplorację wrażliwych ekosystemów, enzymy pochłaniające oleje, na rozwiązaniach pozwalających zachować nasze cenne bogactwa naturalne kończąc.

Read the rest of this entry »

Ministerstwo Środowiska promuje bioróżnorodność

Trwa outdoorowa kampania promująca różnorodność biologiczną. Akcję na zlecenie Ministerstwa Środowiska przygotowały agencje Walk The Line i DSK.

Prowadzona obecnie kampania promująca bioróżnorodność podkreśla jej znacznie dla każdego człowieka. Akcja jest związana z tegorocznymi obchodami Międzynarodowego Roku Różnorodności Biologicznej.

Działania są skierowane do turystów wypoczywających nad Morzem Bałtyckim, obejmując 179 billboardów w 13 miejscowościach z tego regionu, m.in. Gdańsku, Gdyni, Sopocie, Koszalinie, Międzyzdrojach, Słupsku, Darłowie, Kołobrzegu, Władysławowie, Świnoujściu, Pucku, Wejherowie i Szczecinie.

Kreację kampanii przygotowała agencje Walk The Line, a planowaniem i zakupem nośników zajęła się agencja DSK.

Read the rest of this entry »

Pszczelarze zrzeszeni w Rejonowym Kole Pszczelarskim w Ostrowcu Św. podkreślają, że ponad 80 procent roślin w Polsce wymaga intensywnego zapylania przez pszczołę miodną. Tymczasem odnotowany w ostatnich latach upadek rodzin pszczelich, a także innych owadów zapylających grozi zmniejszeniem ilości owoców, a w konsekwencji wyginięciem roślin zapylanych przez owady. Pszczelarze opowiadają się więc za wyeliminowaniem z polskiego rolnictwa toksyny – środka ochrony roślin, zawierającego imidachloptyd, thiamethoxam, chlotinidyna, acetamiprid, thiacloprid, które po zastosowaniu nasion przedostają się do gleby i produktów konsumpcyjnych powodując śmierć owadów nawet w następnych latach. Opowiadają się też za wprowadzeniem bezpośrednich dopłaty dla pszczelarzy za zapylanie, gdyż prowadzenie gospodarstw pszczelarskich stało się nieekonomiczne. Wnoszą o uproszczenie procedury postępowania przy likwidacji szkód spowodowanych zatruciami środkami ochrony roślin, umożliwienie zwrotu poniesionych przez pszczelarzy kosztów utrzymania, rozbudowy i unowocześnienia sprzętu pasiecznego i pasiek w ramach Krajowego Programu Wspierania Pszczelarstwa oraz o stworzenie systemu mające na celu wspieranie tworzenia obszarów odnowy pastwisk pszczelich, w szczególności w regionach o dużych powierzchniach gruntów rolnych, gdzie rośliny takie jak facelia, gryka, ogórecznik i dzika koniczyna biała mogą się rozwijać i stanowić ważne źródła nektaru na obszarach żerowania pszczół. Ponadto, domagają się urozmaicenia drzewostanu parków i lasów w drzewostany miododajne jak lipy, akacje i klony, ograniczenia konkurencji ze strony produktów pszczelarskich pochodzących z państw trzecich, wprowadzenia obowiązku podawania na etykiecie kraju, z którego pochodzi miód oraz zaostrzenia kontroli jakości miodów w sieciach handlowych. Co na to ministerstwo?
Podsekretarz stanu w ministerstwie rolnictwa i rozwoju wsi Tadeusz Nalewajk uważa, że środek ochrony roślin, o którym mówią pszczelarze ostrowieccy, został dopuszczony do stosowania przez Komisję Europejską, a substancje aktywne, tj. imidachlopryd, tiametoksam, chlotianidyna, acetamipryd i tiachlopryd, zostały pozytywnie ocenione przez Komisję Europejską i dopuszczone do stosowania w środkach ochrony roślin na terenie całej Wspólnoty, jako spełniające wymagania bezpieczeństwa. Ich pozostałości nie mają szkodliwego wpływu na zdrowie człowieka, zwierząt i środowisko, a ich stosowanie nie wywołuje szkodliwego wpływu na zdrowie ludzi, zwierząt i środowisko. Ze względu na masowe upadki rodzin pszczelich odnotowane takich krajach, jak Niemcy, Francja, Słowenia i Włochy, Komisja Europejska wprowadziła ograniczenia w stosowaniu substancji aktywnych, takich jak: chlotianidyna, tiametoksam, imidachlopryd oraz fipronil w formie zapraw nasiennych. Ograniczenia te dotyczą zaprawiania nasion wyłącznie w profesjonalnych zakładach zaprawiania nasion, które muszą stosować najlepsze dostępne techniki, tak aby wzbijanie się pyłu podczas zaprawiania nasion, przechowywania i transportu ograniczone było do minimum. Dopiero jednak w terminie do 1 listopada 2010 r., zezwolenia na dopuszczenie do obrotu środków ochrony roślin na terenie Polski zostaną dostosowane do wymogów dyrektywy unijnej. Z inicjatywy Polskiego Związku Pszczelarskiego powołano zespół roboczy, w skład którego wchodzą przedstawiciele pszczelarzy, nauki i ministerstwa. Złożyli do ministra rolnictwa i rozwoju wsi wniosek w sprawie wprowadzenia zapobiegawczego zawieszenia zezwoleń na stosowanie środków ochrony roślin zawierających substancje aktywne imidachlopryd, tiametoksam, chlotianidyna, acetamipryd, tiachlopryd oraz w sprawie negatywnego rozpatrzenia wniosków o dopuszczenie do obrotu środków ochrony zawierających nitenpyram, dinotefuran, fipronil oraz deltametrynę jako substancje aktywne.
Jeśli chodzi o płatności bezpośrednie, to przysługują do upraw polowych, chmielu, tytoniu, ziemniaków skrobiowych, buraków cukrowych, owoców miękkich i pomidorów kierowanych do przetwórstwa. W ramach wspólnej polityki rolnej UE nigdy nie stosowano płatności bezpośrednich do sektora pszczelarskiego. Dlatego Polska również nie może wspierać produkcji pszczelarskiej przy pomocy płatności bezpośrednich, np. wprowadzając dopłaty za zapylanie. Pszczelarz może natomiast ubiegać się o refundację kosztów zakupu sprzętu pasiecznego w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich 2007-2013. Natomiast ze wsparcia na zakup sprzętu pszczelarskiego i przyczep samochodowych będą mogli korzystać pszczelarze, którzy nie spełniają wymagań minimalnych uprawniających do skorzystania ze środków przewidzianych na rozwój obszarów wiejskich. Po przystąpieniu do Unii Europejskiej Polska podjęła decyzję o zastosowaniu uproszczonego systemu dopłat bezpośrednich, który pozwala na przyznawanie pomocy zryczałtowanej do hektara gruntów rolnych (płatność obszarowa), obliczonej w wyniku podzielenia dostępnego wsparcia (koperty finansowej) przez liczbę hektarów spełniających wymogi dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska. System ten wspiera pośrednio także te sektory, które nigdy nie były objęte płatnościami bezpośrednimi w systemie standardowym, a więc również producentów miodu, jeżeli posiadają grunty rolne utrzymywane w dobrej kulturze rolnej. Także niektóre rośliny miododajne, np. gryka zwyczajna, koniczyna biała, nostrzyk biały i żółty objęte są uzupełniającą płatnością podstawową z budżetu krajowego.
Tadeusz Nalewajk uważa, że zwiększenie ochrony rynku wobec produktów pochodzących z państw trzecich jest możliwe w wyniku wszczęcia postępowania ochronnego lub antydumpingowego poprzez ustanowienie ceł dodatkowych, podniesienie cła ponad poziom związania, wprowadzenie innych instrumentów, np. minimalnych cen importowych. W obu tych przypadkach stosowny wniosek musiałby być złożony przez co najmniej 25% przemysłu wspólnotowego. Co ciekawe, UE importuje prawie 150 000 ton miodu rocznie i jest największym importerem miodu na świecie. Wspólnotowa produkcja pokrywa nieco ponad 50% popytu wewnętrznego. Również Polska odnotowuje od wielu lat nadwyżkę importu miodu nad eksportem. Popyt wewnętrzny w kraju na miód jest pokrywany w 75% krajową produkcją. W Polsce 65% wyprodukowanego miodu jest sprzedawana przez pszczelarzy bezpośrednio konsumentom z pominięciem pośredników. Pozostały miód trafia w 10% bezpośrednio do handlu detalicznego, w 24% do firm zajmujących się jego konfekcjonowaniem, a tylko w 1% do przemysłu.
Ministerstwo uważa, że krajowe przepisy w zakresie znakowania żywności nakładają obowiązek umieszczania na opakowaniach nazwy kraju pochodzenia miodu. Zaś jakość handlową miodu oferowanego na polskim rynku przedstawił Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Kontrole zostały przeprowadzone w 90 jednostkach handlowych. Ogółem oceniono jakość 89 partii miodu o wartości 24,8 tys. zł. Na podstawie przeprowadzonych analiz zakwestionowano 20 partii (22,5%) o wartości 7,8 tys. zł. Rodzaj ujawnionych wad wskazuje, że powstały one z winy osób zajmujących się konfekcjonowaniem miodu – zarówno na skutek niewłaściwego obchodzenia się z miodem, jak również celowego zafałszowania w zakresie parametrów chemicznych oraz odmian. Niską jakość stwierdzono w partiach miodu spadziowego, akacjowego i gryczanego oferowanych w punkcie sprzedaży na targowisku miejskim.

Read the rest of this entry »

Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych ogłosiło rok 2010 Międzynarodowym Rokiem Różnorodności Biologicznej.

Obchody tego roku będą okazją do przeprowadzenia ogólnoświatowej kampanii mającej na celu podniesienie świadomości społecznej na temat różnorodności biologicznej, poprzez zwrócenie uwagi na znaczenie różnorodności biologicznej dla jakości życia człowieka, pokazanie dotychczasowych osiągnięć w dziedzinie ochrony zasobów przyrodniczych oraz zachęcenie do podejmowania dalszych wzmożonych wysiłków na rzecz przeciwdziałania utracie różnorodności biologicznej. Ratowanie różnorodności biologicznej wymaga wysiłku każdego z nas. Poprzez działania prowadzone na całym świecie, cała ludzkość podejmie pracę mającą na celu zapewnienie godnej przyszłości dla nas, naszych wnuków i prawnuków.

Mówienie o różnorodności biologicznej nie jest sprawą prostą i łatwą. Różnorodność biologiczna jest pojęciem bardzo złożonym, będącym przedmiotem badań naukowych obejmujących wszelkie przejawy życia na Ziemi. Różnorodność biologiczna jest również inspirującą i podniecającą opowieścią – opowieścią o życiu i systemach, które to życie podtrzymują.

rok 2010 rokiem bioróżnorodności

Różnorodność biologiczna to właśnie Ty. Większość tlenu, którym oddychasz pochodzi od planktonu żyjącego w oceanach oraz porośniętych bujną roślinnością lasów naszego globu. Owoce i warzywa, które spożywasz, zostały prawdopodobnie zapylone przez pszczoły, a woda którą pijesz jest cząstką wielkiego globalnego systemu, który obejmuje Ciebie, chmury, opady, lodowce, rzeki i oceany. Twoja dieta jest prawie całkowicie zależna od roślin i zwierząt wokół nas, począwszy od gruntów ornych dostarczających różnorakie zboża, po ryby i mięso pochodzące zarówno ze środowiska naturalnego, jak i z hodowli.

Twój organizm składa się prawie ze stu bilionów komórek i jest połączony ze wszystkim wokół Ciebie, jak również z bardziej odległymi elementami wszechświata w jeden wspaniały kompleks i ponadczasowy system. Dzielisz swoje atomy z każdym żyjącym stworzeniem i przedmiotem ze świata przyrody. Jesteś jednocześnie stary i niewyobrażalnie młody. Różnorodność biologiczna jest życiem, Twoje życie jest różnorodnością biologiczną i różnorodność biologiczna jest Tobą.

Read the rest of this entry »

PLAN DZIAŁANIA NA RZECZ MIĘDZYNARODOWEJ INICJATYWY

OCHRONY I ZRÓWNOWAŻONEGO WYKORZYSTYWANIA ZAPYLACZY

1.Zapylanie stanowi istotną usługę ekosystemową, która w dużym stopniu zależy od symbiozy gatunków zapylanych i zapylających. W wielu przypadkach jest ona wynikiem zawiłych relacji zachodzących pomiędzy rośliną i zwierzęciem, zaś utrata którejkolwiek z nich niechybnie zakłóci przetrwanie obydwu tych stron. W przedmiocie zapylania, nie wszystkie rośliny zależą od zwierząt. Wiele roślin, takich jak trawy, które w przeważającym stopniu tworzą pokrycie gruntu wielu ekosystemów, zapyla wiatr. Podobnie w rolnictwie, większość podstawowych produktów żywnościowych jest zapylana przez wiatr. Jednakże, co najmniej jedna trzecia światowych plonów rolnictwa zależy od zapylania przez owady i inne zwierzęta. Różnorodność gatunkowa, w tym płodów rolnych, zależy od zapylania przez zwierzęta. Dlatego zapylacze są ważne z punktu widzenia różnorodności sposobów odżywiania się oraz dla utrzymania zasobów naturalnych. Błędnym jest twierdzenie, że zapylanie jest „darmową usługą ekologiczną”. Wymaga ono bowiem zasobów, takich jak ostoje naturalnej roślinności. Tam, gdzie uległy one redukcji lub następuje ich utrata, ich wielkość staje się coraz bardziej ograniczona i niezbędne okazują się praktyki dostosowawcze w celu podtrzymania środków ich egzystencji.

2.W gruncie rzeczy, produkcja rolna i różnorodność systemów rolniczych jest na całym świecie zagrożona z powodu zmniejszającej się populacji zapylaczy. Głównymi przyczynami spadku populacji zapylaczy jest, między innymi, rozdrobnienie siedlisk naturalnych, stosowanie środków chemicznych w rolnictwie i przemyśle, występowanie pasożytów i chorób oraz wprowadzanie gatunków obcych.

3.Istnieje około 25.000 różnych gatunków pszczół, które wydatnie różnią się rozmiarami i zróżnicowanym spektrum roślin, które odwiedzają i zapylają. Od ich różnorodności zależy zarówno różnorodność dzikich roślin jak i zmienność plonów roślin. Wprawdzie pszczoły tworzą najważniejszą grupę zapylaczy, lecz swój wkład wnoszą tu także inne owady takie jak motyle i ćmy, muchy i chrząszcze oraz kręgowce, jak nietoperze, wiewiórki i ptaki, jak również niektóre naczelne. Dlatego zapylanie jako dziedzina nauki wymaga szczegółowych badań, a technologiczne zastosowanie praktyk menadżerskich jest dość skomplikowane. W większości przypadków brakuje wiedzy o dokładnych relacjach pomiędzy indywidualnymi gatunkami roślin, a zapylającymi je osobnikami, zaś studia w tej dziedzinie wykazują, że często mają one bardzo specyficzny charakter.

4.W celu zabezpieczenia trwałych usług zapylaczy w odniesieniu do ekosystemów rolniczymi, potrzebne jest znacznie większe zrozumienie wielorakości dóbr i usług, które zapewnia różnorodność zapylaczy oraz czynników, które wpływają na ich spadek i działalność. Istnieje potrzeba zidentyfikowania dostosowawczych praktyk menadżerskich, które zminimalizują negatywne oddziaływanie ludzi na zapylaczy, będą promować ochronę i różnorodność rodzimych zapylaczy oraz chronić i odtwarzać obszary potrzebne w celu optymalizowania usług tych zapylaczy w ekosystemach rolniczych i w innych ekosystemach lądowych.

5.Rozważając pilną potrzebę zajęcia się zagadnieniem światowego spadku różnorodności zapylaczy, Konferencja Stron Konwencji o różnorodności biologicznej powołała w 2000 roku Międzynarodową Inicjatywę Ochrony i Zrównoważonego Wykorzystywania Zapylaczy (decyzja V/5, sekcja II) i wystąpiła o przygotowanie rozwojowego planu działania w tym zakresie. Niżej przedstawioną propozycję planu działania przygotowała Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO), zgodnie z paragrafem 16 decyzji V/15.

II.     CELE I PODEJŚCIE

6.Celem Międzynarodowej Inicjatywy Ochrony i Zrównoważonego Wykorzystywania Zapylaczy jest promowanie skoordynowanych ogólnoświatowych działań w kierunku:

a)Monitorowania spadku populacji zapylaczy, jego przyczyn i jego oddziaływania na usługi zapylania;

b)Zajęcia się zagadnieniem braku informacji taksonomicznej dotyczącej  zapylaczy;

c)Oceny gospodarczej wartości zapylania i ekonomicznych skutków spadku usług zapylania; oraz

d)Promowania ochrony i odtwarzania oraz zrównoważonego wykorzystywania różnorodności zapylaczy w rolnictwie i związanych z nim ekosystemach.

7.Inicjatywa ta ma być wdrażana jako przedsięwzięcie przekrojowe w ramach programu pracy dotyczącego rolniczej różnorodności biologicznej, wraz z odpowiednimi powiązaniami z innymi tematycznymi programami pracy, zwłaszcza obejmującymi różnorodność biologiczną w lasach oraz różnorodność biologiczną obszarów suchych i półsuchych, a także z odnośnymi zagadnieniami przekrojowymi, zwłaszcza Globalną Inicjatywą Taksonomiczną i pracami w dziedzinie inwazyjnych gatunków obcych. Niniejsza inicjatywa stwarza możliwość zastosowania podejścia taksonomicznego.

III.     ELEMENTY PLANU

Element 1.     Ocena

Cel operacyjny

Zapewnienie wszechstronnej analizy stanu i tendencji światowej różnorodności zapylaczy oraz przyczyn leżących u podstaw ich spadku (w tym skupienie się na dobrach i usługach, które zapewnia różnorodność zapylaczy), jak również lokalnej wiedzy o gospodarowaniu nimi. Wynik tej oceny ma określić dalsze potrzebne działania.

Uzasadnienie

Szereg badań naukowych i różnych odrębnych spostrzeżeń silnie sugeruje, że populacje zapylaczy plonów maleją w wielu częściach świata. Wydajności niektórych plonów zmniejszają się w wyniku niewystarczającej populacji zapylaczy, a wielu specjalistów, rolników i sadowników niepokoi się silnym spadkiem populacji pszczół w ostatnich latach. Jednakże, skąpość dobrych danych hamuje opracowanie wszechstronnej oceny stanu i tendencji różnorodności zapylaczy, która potrzebna jest do uzyskania informacji potrzebnej w celu zmian w polityce.

Podobnie, realistyczne oszacowanie gospodarczej wartości zapylania powodowanego przez zwierzęta jest zasadniczym czynnikiem skutecznego planowania ogólnoświatowego rolnictwa. Istniejące szacunki budzą wątpliwości. W oparciu o opis i szacunkowe dane, w kategoriach ekonomicznych, dotyczące wkładu zapylaczy w rolnictwo i różnorodność środowiskową zostaną usprawnione bazujące na informacji procesy decyzyjne na poziomie gospodarstwa rolnego, regionu, kraju i w skali międzynarodowej.

Oprócz „przeszkód taksonomicznych” (patrz element 3), istnieje również globalny „deficyt taksonomiczny”, czyli, wprost niewyobrażalnie wysoka ilość układów genetycznych pszczół, dla których nie są osiągalne klucze identyfikacyjne.

Rodzaje działalności

1.1.Monitorowanie stanu i tendencji wśród zapylaczy, poprzez:

a)Utworzenie globalnej sieci współpracowników monitorujących zmiany różnorodności, poziomów populacji i częstotliwości działania zapylaczy w czasie w wybranych obszarach świata. W sieci tej następowałoby dzielenie się zdobytymi ustaleniami oraz dyskusje nad lokalnymi i globalnymi tendencjami istniejącymi pośród zapylaczy;

b)Wdrażanie pilotowego, globalnego programu monitoringu w wybranych obszarach na całym świecie;

c)Opracowanie, ocenę i zestawienie metod monitorowania zapylaczy, ich różnorodności i wydajności;

d)Progresywny rozwój i wdrożenie globalnego programu monitorowania różnorodności zapylaczy, w oparciu o powyższe działania (a), (b) i (c).

1.2.Ocena gospodarczej wartości zapylaczy, w tym oszacowanie, w kategoriach ekonomicznych, różnych systemów plon-zapylacz-zapylanie w celu optymalnego wykorzystywania zapylaczy w zrównoważonych systemach rolniczych, poprzez analizę ekonomiczną danych z różnych systemów plon-zapylacz-zapylanie, w tym danych wynikających z przypadków studialnych z elementu 2.

1.3.Ocena stanu naukowej i miejscowej wiedzy dotyczącej ochrony zapylaczy, w celu zidentyfikowania luk w wiedzy i możliwości zastosowania wiedzy, w tym:

a)Wiedzy taksonomicznej; oraz

b)Wiedzy, innowacji i praktyk rolników oraz społeczności tubylczych i lokalnych w podtrzymywaniu różnorodności zapylaczy i usług agrosystemowych na rzecz wspierania produkcji i bezpieczeństwa żywności.

1.4.Promowanie opracowania kluczy identyfikacyjnych dla układów genetycznych pszczół.

Sposoby i środki

Wymianę i wykorzystanie doświadczeń, informacji i ustaleń z oceny ułatwią Strony, Rządy i sieci w konsultacjach pomiędzy krajami i instytucjami, w tym poprzez wykorzystywanie sieci istniejących. We wnoszeniu wkładu do procesu oceny z elementu 3 kraje będą wspomagane poprzez budowanie ich potencjału działania. Proces oceny będzie również wspomagany za pomocą przypadków studialnych, realizowanych w ramach 2 elementu programu, poprzez naświetlanie i badanie ważnych zagadnień w ochronie zapylaczy i ich zrównoważonym wykorzystywaniu, a w niektórych przypadkach przez dostarczanie danych.

Globalny program monitoringu zapylaczy można by zrealizować w dwóch etapach. Pierwszy etap obejmowałby działania 1.1 (a), (b) i (c) oraz 1.4. W drugim etapie zostałyby zastosowane ustalenia z etapu pierwszego na większej i reprezentatywnej liczbie lokalizacji polowych w całym świecie w celu gromadzenia danych potrzebnych do wykrywania zmian w różnorodności i częstotliwości działania zapylaczy, zwłaszcza gatunków pszczół. Projektu tego nie będzie można realizować bez aktywnego uczestnictwa ze strony wielu narodów, instytucji i współpracowników. Będą potrzebne znaczne zasoby finansowe, zwłaszcza na drugi etap. Zaistnieje potrzeba uruchomienia mechanizmów zapewniających ciągłość i trwałość monitoringu w długim horyzoncie czasowym.

Harmonogram przewidywanych wyników

Pierwszy etap globalnego programu monitorowania różnorodności zapylaczy powinien zostać zakończony w 2005 roku. Drugi etap byłby realizowany wstępnie przez okres pięciu lat (2006-2010), a następnie, zależnie od uzyskanych postępów, zostałby po tym odnowiony na pięć kolejnych lat. Ważne i istotne tendencje mogą ujawnić się dopiero po kilku (5-10) latach monitoringu.

Wstępny etap o stanie światowych zasobów zapylaczy zostałby przygotowany do roku 2004 w oparciu o istniejące dane i początkowe wyniki elementów 1 i 2. Pierwszy wszechstronny raport zostałby przygotowany do roku 2010, w oparciu o, między innymi, wyniki programu monitoringu i analizy ekonomiczne.

Element 2.     Praktyki dostosowawcze

Cel operacyjny

Zidentyfikowanie praktyk, technologii i polityk dostosowawczych promujących pozytywne, a łagodzących negatywne oddziaływania rolnictwa na różnorodność i działalność zapylaczy, w celu zwiększenia produkcyjności i potencjału podtrzymywania środków egzystencji, poprzez powiększanie wiedzy, zrozumienia i świadomości dotyczącej wielorakości dóbr i usług świadczonych przez zapylaczy.

Uzasadnienie

W celu zabezpieczenia zrównoważonych usług zapylaczy w ekosystemach rolniczych i innych, potrzebne jest znacznie większe zrozumienie wielorakości dóbr i usług świadczonych przez różnorodność zapylaczy oraz czynników, które wpływają na spadek ich populacji. W szczególności, potrzebne jest zidentyfikowanie różnych interakcji pomiędzy wymiarami różnorodności rolniczej w różnych skalach przestrzennych, które to interakcje wspierają skuteczne funkcjonowanie zapylaczy. Oprócz tego, potrzebne jest zidentyfikowanie praktyk dostosowawczych, które minimalizują negatywne oddziaływanie człowieka na zapylaczy, promują ochronę i różnorodność rodzimych zapylaczy oraz chronią i odtwarzają obszary przyrodnicze potrzebne w celu zoptymalizowania usług zapylaczy w ekosystemach rolniczych i innych.

Rodzaje działalności

2.1.Przeprowadzenie serii przypadków studialnych w zasięgu środowisk i systemów produkcyjnych oraz w każdym regionie:

a)Zidentyfikowanie kluczowych dóbr i usług świadczonych przez różnorodność zapylaczy, roli komponentów różnorodności biologicznej w ekosystemach rolniczych i innych we wspieraniu takiej różnorodności oraz zagrożeń dla takiej różnorodności, w tym, na przykład, stosowanie środków owadobójczych, zmiany siedliskowe i wprowadzanie zapylaczy egzotycznych;

b)Zidentyfikowanie najlepszych praktyk dostosowawczych; oraz

c)Monitorowanie i ocena aktualnych i potencjalnych oddziaływań ze strony istniejących i nowych technologii rolniczych.

Ten rodzaj działalności dotyczyłby wielorakich dóbr i usług świadczonych przez różnorodność zapylaczy oraz interakcji pomiędzy różnymi jej komponentami, na przykład:

i)Oddziaływanie w wyniku wprowadzenia zapylaczy;

ii)Oddziaływanie obcych gatunków inwazyjnych na zapylaczy;

iii)Oddziaływanie rozdrobnienia i strat siedlisk naturalnych na różnorodność zapylaczy i ekosystemy, które je wspierają;

iv)Oddziaływanie środków owadobójczych na różnorodność i obfitość zapylaczy, w tym programy zwalczania szkodników;

v)Zrównoważona gospodarka zapylaczami;

vi)Spadek populacji pszczół miodnych, innych pszczół i innych zapylaczy;

vii)Dynamika spadku populacji zapylaczy;

viii)Interakcje pomiędzy zapylaczami, a plonami genetycznie zmodyfikowanymi;

ix)Ochrona i odtwarzanie różnorodności zapylaczy;

x)Główne tendencje, a zaangażowanie uczestników procesu;

xi)Ekonomika zapylania.

2.2.Zidentyfikowanie i promocja upowszechniania informacji o wydajnych kosztowo praktykach i technologiach oraz związanych z tym środkach politycznych i bodźcowych, które powiększają pozytywne, a łagodzą negatywne oddziaływania rolnictwa na różnorodność, produkcyjność i potencjał zapylaczy na rzecz podtrzymania środków egzystencji, poprzez

a)Wszechstronne analizy, w wybranych systemach produkcyjnych, wpływu kosztów i korzyści z alternatywnych praktyk i technologii zarządzania na ochronę i skuteczność zapylaczy oraz ocena dóbr i usług dostarczanych przez różnorodność zapylaczy, w tym wymagania świadczących zapylanie i najlepszych zapylaczy każdego gatunku plonów oraz oddziaływania obecności i/lub nieobecności zapylaczy na wydajność plonów owoców i nasion;

b)Wszechstronne analizy oddziaływań produkcji rolniczej, w tym jej intensyfikacji i ekstensyfikacji, na środowisko oraz zidentyfikowanie sposobów łagodzenia oddziaływań negatywnych i promowania oddziaływań pozytywnych;

c)Zidentyfikowanie, na szczeblu międzynarodowym i szczeblach krajowych, w ścisłej współpracy z odnośnymi organizacjami międzynarodowymi, odpowiednich polityk marketingowych i handlowych oraz środków prawno-ekonomicznych, które mogą stanowić wsparcie dla korzystnych praktyk. Mogą mieścić się w tym praktyki certyfikacyjne, ewentualnie w ramach istniejących programów certyfikacyjnych oraz opracowywanie kodeksów postępowania.

2.3.Promowanie metod zrównoważonego rolnictwa, które wykorzystują praktyki, technologie i polityki menażerskie promujące pozytywne, a łagodzące negatywne oddziaływania rolnictwa na różnorodność zapylaczy. Może mieścić się w tym, na przykład, ochrona naturalnych siedlisk naturalnych, w krajobrazach rolniczych, jako źródeł dzikich zapylaczy na rzecz poprawy plonów; opracowanie wytycznych dla twórców polityki i rolników; oraz opracowanie protokołów modelowego testowania na rzecz wprowadzania zapylaczy innych niż rodzime i oceny oddziaływań środków chemicznych w rolnictwie i innych technologii na zapylaczy i ich działalność.
Sposoby i środki

Zostaną przebadane przypadki studialne, których źródłem będą krajowe instytucje, organizacje społeczne i instytucje badawcze, przy wsparciu ze strony organizacji międzynarodowych na rzecz katalizowania przygotowań do studiów, mobilizowania funduszy, upowszechniania wyników oraz ułatwiania sprzężenia zwrotnego i przekazywania uzyskanych wniosków dostarczycielom przypadków studialnych i twórcom polityki. Wkład będzie poszukiwany u wszystkich odnośnych uczestników procesu. Ramy określające przypadki studialne stanowi orientacyjny szkic przypadków studialnych w dziedzinie rolniczej różnorodności biologicznej dostępny pod adresem: http://www.biodiv.org/thematic/agro

Harmonogram przewidywanych wyników

Aktualnie przygotowywany jest pierwszy zestaw przypadków studialnych. Kolejne przypadki studialne zostaną opublikowane, przeanalizowane i upowszechnione do roku 2005. Przypadki studialne powinny być reprezentatywne dla zagadnień regionalnych, a ich priorytetami powinny być najlepsze praktyki i wnioski, które po uzyskaniu można by szeroko zastosować.

Element 3.     Budowanie potencjału działania

Cel operacyjny

Wzmocnienie potencjału społeczności rolniczych, tubylczych i lokalnych oraz ich organizacji i innych uczestników tego procesu, na rzecz gospodarowania różnorodnością zapylaczy tak, aby uzyskać wzrost korzyści z niej oraz promowanie świadomości i odpowiedzialnego działania.

Uzasadnienie

Gospodarowanie różnorodnością zapylaczy angażuje wielu uczestników tego procesu i często pociąga za sobą przemieszczenia kosztów i korzyści pomiędzy różnymi jego uczestnikami. Dlatego istotne jest rozwijanie mechanizmów nie tylko na rzecz konsultacji pomiędzy uczestnikami procesu, ale także w celu ułatwiania ich rzeczywistego uczestnictwa zarówno w procesach decyzyjnych jak i w podziale korzyści. Sprawczą rolę w podtrzymywaniu interesów rolników w optymalizowaniu zrównoważonych, zdywersyfikowanych systemów produkcyjnych oraz w dalszym promowaniu odpowiedzialnych działań w dziedzinie ochrony i zrównoważonego użytkowania różnorodności zapylaczy mogą pełnić grupy rolników i inne organizacje producentów.

Jedną z głównych dziedzin, którymi należy się zająć, są możliwości krajów w usuwaniu przez nie przeszkód taksonomicznych wywodzących się z poważnych niedoborów inwestycji w proces szkolenia, prace badawcze i gospodarowanie zbiorami. Poważnie ogranicza to nasze możliwości globalnej oceny i monitorowania spadku populacji zapylaczy w celu ochrony różnorodności zapylaczy i gospodarowania nią. Globalne przeszkody taksonomiczne są kosztowne, zwłaszcza jeśli wyrazić je w kategoriach tych inicjatyw badawczych w dziedzinie ekologii ochrony i zapylania, które są całkowicie zależne od dostępu do dobrej taksonomii pszczół, natomiast stają się zupełnie bezużyteczne w sytuacji braku dostępu. Istnieje również globalny deficyt taksonomiczny, to jest ogromna liczba układów genetycznych pszczół, dla których klucze genetyczne nie są osiągalne.

Rodzaje działalności

3.1.Promowanie, pośród organizacji producentów, spółdzielni i przedsiębiorstw rolniczych oraz konsumentów, świadomości w zakresie wartości różnorodności zapylaczy oraz wielorakich dóbr i usług, których one dostarczają na rzecz zrównoważonej produkcyjności, z nastawieniem na promocję odpowiedzialnych praktyk.

3.2.Zidentyfikowanie i promowanie możliwych usprawnień w środowisku politycznym, w tym działalności w zakresie podziału korzyści i mechanizmów zachęt, na rzecz wsparcia gospodarowania zapylaczami na szczeblu lokalnym oraz związanych z tym wymiarów różnorodności biologicznej w ekosystemach rolniczych. Może to obejmować problematykę sposobów jakimi istniejące i nowe systemy certyfikacyjne mogłyby przyczyniać się do ochrony i zrównoważonego wykorzystywania różnorodności zapylaczy.

3.3.Promowanie zwiększenia potencjału na rzecz gospodarowania różnorodnością zapylaczy na szczeblu lokalnym poprzez promowanie partnerstwa pośród rolników i pomiędzy nimi, a także pracownikami badawczymi, robotnikami służb terenowych oraz osobami zajmującymi się przetwórstwem żywności, poprzez, między innymi, utworzenie na szczeblu lokalnym forów dla rolników i innych uczestników tego procesu w celu rozwijania rzeczywistego partnerstwa, w tym programów szkolenia i edukacji.

3.4.Budowanie potencjału rozwoju taksonomii na rzecz opracowywania spisów różnorodności i rozprzestrzenienia zapylaczy w celu optymalizowania gospodarowania nimi, poprzez, między innymi, szkolenie taksonomistów i parataksonomistów pszczół i innych zapylaczy.

3.5.Opracowywanie narzędzi i mechanizmów służących międzynarodowej i regionalnej wymianie informacji w dziedzinie ochrony i zrównoważonego wykorzystywania zapylaczy. Może to obejmować:

a)Utworzenie rejestru istniejących specjalistów w dziedzinie problematyki zapylania i zapylaczy, którzy służyliby jako forum do konsultacji dziedzinie transferu technologii oraz utworzenie międzynarodowej grupy doradczej w dziedzinie ochrony zapylaczy;

b)Upowszechnianie w środowiskach rolniczych informacji o procesach zapylania, poprzez bazy danych, strony internetowe i sieci informatyczne. Może to obejmować utworzenie międzynarodowej sieci informacyjnej o ochronie zapylaczy i promocję sieci rolników i organizacji rolniczych na szczeblu regionalnym w celu prowadzenia wymiany informacji i doświadczeń;

c)Opracowywanie i aktualizowanie globalnych i krajowych list zagrożonych gatunków zapylaczy oraz wydawanie wielojęzycznych podręczników dla rolników o ochronie i odtwarzaniu zapylaczy.

Sposoby i środki
Niniejszy element powinien być wdrażany przede wszystkim na drodze inicjatyw wewnątrzkrajowych, w tym przez służby terenowe, lokalne władze, organizacje edukacyjne i społeczne, w tym organizacje rolników – producenckie i konsumenckie oraz mechanizmy uwypuklające wymianę pomiędzy poszczególnymi rolnikami. Istnieją możliwości współpracy z przemysłem przetwórstwa żywności w zakresie dostarczania wolnych od środków owadobójczych lub o niskiej zawartości pozostałości produktów z systemów rolniczych podtrzymujących różnorodność zapylaczy. W ramach Globalnej Inicjatywy Taksonomicznej można tworzyć projekty pilotowe na rzecz niniejszego elementu. Istnieje tu możliwość pozyskania finansowania dla poszczególnych projektów lub programów. Może być potrzebne zapewnienie wsparcia katalitycznego za pośrednictwem krajowych, regionalnych i globalnych programów, organizacji, funduszy i mechanizmów finansujących, zwłaszcza na rzecz wsparcia budowania potencjału działania, wymiany i sprzężenia zwrotnego informacji politycznej i rynkowej oraz wdrażania wniosków pozyskanych z niniejszego i poprzedniego elementu programu, pomiędzy lokalnymi organizacjami i twórcami polityki, na szczeblu krajowym, regionalnym i globalnym.

Elementy taksonomiczne można promować również w ramach Globalnej Inicjatywy Taksonomicznej.

Harmonogram przewidywanych wyników

Do roku 2006, dziesięć naziemnych przypadków poszerzenia partnerstwa wynikającego ze zwiększenia ochrony różnorodności zapylaczy na szczeblu lokalnym. Wprowadzenie mechanizmów promujących różnorodności zapylaczy do roku 2010.

Element 4.     Główne tendencje

Cel operacyjny

Wspieranie opracowania krajowych planów lub strategii na rzecz ochrony i zrównoważonego wykorzystywania różnorodności zapylaczy oraz promowanie ich głównych tendencji, a także włączenie ich do sektorowych i wielosektorowych planów i programów.

Uzasadnienie

Wiele krajów aktualnie opracowuje strategie i plany działania w dziedzinie różnorodności biologicznej i w kontekście Konwencji o różnorodności biologicznej, a wiele innych posiada również szereg innych polityk, strategii i planów związanych z rolnictwem, środowiskiem i rozwojem kraju. Celem decyzji V/5 Konferencji Stron Konwencji o różnorodności biologicznej jest promowania wcielania głównej problematyki różnorodności biologicznej w rolnictwie do krajowych strategii i planów działania; włączania głównych aspektów planów działania na rzecz komponentów różnorodności biologicznej w rolnictwie do sektorowych planów działania dotyczących żywności, rolnictwa, leśnictwa i rybołówstwa oraz promowania synergii i unikania powtarzalności różnych komponentów poszczególnych planów. Ochrona i zrównoważone wykorzystywanie zapylaczy jest ważnym czynnikiem różnorodności biologicznej  w rolnictwie i powinna ona być zintegrowana z głównym biegiem tego procesu. Ponadto, wymaga to rzetelnej i dostępnej informacji, jednakże wiele krajów nie posiada dobrze rozwiniętych systemów informacyjnych, łączności i wczesnego ostrzegania, ani też potencjału na rzecz reagowania na zidentyfikowane zagrożenia.

Rodzaje działalności

4.1.Włączenie, do strategii i planów działania w dziedzinie różnorodności biologicznej i do procesów planistycznych w sektorze rolnictwa, problematyki różnorodności zapylaczy i związanych z tym zagadnień różnorodności biologicznej w rolnictwie, w tym różnorodności „roślin goszczących”, na poziomie gatunkowym, ekosystemowym i krajobrazowym, z zachowaniem podejścia ekosystemowego.

4.2.Wspieranie opracowywania lub dostosowywania odnośnych systemów informacji, wczesnego ostrzegania i łączności w celu umożliwienia skutecznej oceny stanu różnorodności zapylaczy i jej zagrożeń, jako wsparcie dla krajowych strategii i planów działania oraz stosownych mechanizmów reagowania.

4.3.Wzmocnienie krajowych instytucji na rzecz wsparcia dla taksonomii pszczół i innych zapylaczy poprzez, między innymi:

a)Ocenę krajowych potrzeb w dziedzinie taksonomii (będzie to przyczyniać się do działalności 1.3);

b)Utrzymywanie ciągłości taksonomicznych i referencyjnych zbiorów pszczół i innych zapylaczy;

c)Uznanie wyróżniających się ośrodków w taksonomii pszczół, a jeżeli potrzeba – utworzenie wyróżniających się ośrodków;

d)Pozyskiwanie danych poprzez budowanie potencjału działania i podział korzyści.

4.4.Włączenie do formalnych programów edukacyjnych na wszystkich szczeblach problematyki różnorodności zapylaczy i związanych z tym wymiarów różnorodności biologicznej w rolnictwie, z zachowaniem różnorodności „roślin goszczących”, na poziomie gatunkowym, ekosystemowym i krajobrazowym, z zastosowaniem podejścia ekosystemowego. Włączenie zagadnień zapylania jako komponentu zrównoważonej gospodarki, do programów rozwoju naukowego i indywidualnego w dziedzinie rolnictwa, biologii i środowiska oraz do programów nauczania w szkołach podstawowych i ponadpodstawowych poprzez wykorzystywanie przykładów lokalnych i odnośnych przykładów z innych regionów. Promowanie badań stosowanych w dziedzinie zapylania w systemach rolniczych poprzez edukację na studiach podyplomowych.

Sposoby i środki

Działania byłyby wdrażane przede wszystkim poprzez poszerzone mechanizmy komunikowania się i koordynacji oraz procesy planowania angażujące wszystkie grupy uczestników tego procesu, przy ułatwianiu tego przez organizacje międzynarodowe i mechanizmy finansowania.

Mogą być potrzebne dodatkowe środki na budowanie potencjału działania.

Elementy taksonomiczne można promować również w ramach Globalnej Inicjatywy Taksonomicznej.

Harmonogram przewidywanych wyników

Progresywne zwiększanie potencjału na szczeblu krajowym na rzecz taksonomii, zarządzania informacją, oceny i komunikowania się.

Włączenie problematyki zapylaczy i związanych z tym zagadnień różnorodności biologicznej w rolnictwie do krajowych planów w dziedzinie różnorodności biologicznej i/lub sektorowych planów rolniczych w 50 krajach do 2010 roku.

Read the rest of this entry »