Video: Sleepy Bees Lose Their Rhythm – ScienceNOW

Read the rest of this entry »

Jakość miodu w ciągu roku znacznie pogorszyła się – informuje inspekcja handlowa

Inspekcja sprawdziła 14 przedsiębiorstw produkujących miód. Stanowią one 31 proc. zarejestrowanych w Wojewódzkich Inspektoratach Jakości Handlowej Artykułów Rolno – Spożywczych. Nieprawidłowe znakowanie stwierdzono w przypadku 31 partii miodu, co stanowiło 66 proc. skontrolowanych partii. Najczęściej przedsiębiorcy wprowadzają konsumenta w błąd co do jakości miodu. Inspekcja wskazuje na informację: „miód najwyższej jakości pochodzący tylko z najczystszych rejonów Polski”, która nie ma dokumentacji potwierdzającej. Firmy sprzedające miód umieszczają też Konsumencki Znak Jakości „Q” bez uzyskania tego certyfikatu . Nieprawidłowości w zakresie parametrów fizykochemicznych oraz udziału pyłku przewodniego stwierdzono w przypadku 14 partii miodu (co stanowiło 32 proc. skontrolowanych partii. Znacznie zaniżony udział pyłku przewodniego może świadczyć o wymieszaniu miodów różnych odmian lub o błędach popełnianych podczas pozyskiwania miodu z pasiek, w tym przede wszystkim zbyt wczesnym terminie. Inne nieprawidłowości mogą świadczyć o przegrzaniu miodu w trakcie konfekcjonowania, bądź długotrwałym przechowywaniu w nieodpowiednich warunkach. Porównując powyższe wyniki z kontrolą przeprowadzoną w roku 2009, IJHARS podkreśla znaczny spadek jakości handlowej miodów zarówno w odniesieniu do znakowania jak i pozostałych wyróżników jakości handlowej dla tego produktu. Liczba partii niezgodnych w zakresie znakowania wzrosła dwukrotnie, zaś liczba partii kwestionowanych na podstawie analiz laboratoryjnych, była niemal 5 krotnie wyższa niż w roku ubiegłym. Wysoka liczba kwestionowanych partii wynika z faktu przeprowadzenia kontroli głównie w firmach, w których wcześniej stwierdzono nieprawidłowości. Rozszerzony został zakres badań laboratoryjnych.

Źródło: rp.pl

Read the rest of this entry »

Utrata różnorodności biologicznej – zagłada rozmaitych organizmów, począwszy od „dobroczynnych” bakterii po duże ssaki – jest zjawiskiem zagrażającym zdrowiu i życiu ludzi. Okazuje się, bowiem, że giną najczęściej gatunki dla nas korzystne, a przeżywają takie, które biorą udział w szerzeniu wielu zakaźnych chorób – informuje „Nature”.

Istnieje związek pomiędzy ochroną przyrody a tym, na co i jak chorujemy – ogłosili naukowcy zainteresowani bioróżnorodnością i chorobami zakaźnymi. Efektem utraty niektórych gatunków z ekosystemów takich, jak lasy czy łąki, jest wzrost ilości obecnych w dzikiej przyrodzie patogenów, czyli chorobotwórczych organizmów – ostrzegają.

Rośliny, zwierzęta i mikroorganizmy, których istnienie jest najbardziej zagrożone z powodu utraty bioróżnorodności, są jednocześnie najczęściej gatunkami stanowiącymi coś w rodzaju bufora w procesie przekazywania chorób zakaźnych. Natomiast stworzenia, które mają dużą szansę przetrwać, to bardzo często gatunki sprzyjające przenoszeniu chorób, np. wirusowej Gorączki Zachodniego Nilu, bakteryjnej boreliozy czy hantawirusowego zespołu płucnego.

Więcej: ekologia.pl

Read the rest of this entry »

Od kilku lat odwiedzają mnie przyjaciele z Paryża. Wiadomo że Paryżanie lubią dobrą kawę. Na Starym Mieście w Lublinie nie brakuje dobrej kawy ale brakuje miejsc gdzie można sobie spokojnie porozmawiać.

Old Town Petit Cafe

W tym roku w lipcu moi przyjaciele z Paryża postanowili mnie odwiedzić. Wszystkie kawiarnie i restauracje na Starym Mieście odwiedzaliśmy po kilka razy. Przed przyjazdem znajomych znalazłem urocze spokojne miejsce na Lubelskim Rynku zwanym Petit Cafe. Byłem szczęśliwy kiedy piliśmy aromatyczną kawę i jedliśmy ciastka w milczeniu. Moi goście przez chwilę poczuli się jak w swojej pobliskiej kawiarni w Paryżu. Dobra klimatyczna muzyka grająca w tle że każdy słyszy wspólną rozmowę i nie musi krzyczeć. Bardzo miła obsługa oraz ciekawe menu dla tych co lubią na słodko i mają też inny wybór. Teraz wieczorami zaglądam do kawiarni Petit Cafe żeby rozgrzać się przy kufelku grzańca z miodem pszczelim lub wypić kieliszek grzanego miodu pitnego. Petit Cafe ma jakiś swój uroczy klimat, zapach wnętrza kawiarni aż zapraszam. Od samego początku w Petit Cafe nie pali się papierosów i może właśnie dlatego chce się tam siedzieć zapominając o deszczu czy mrozie na dworze. Teraz za każdym razem na spotkania w interesach wybieram Petit Cafe jest tam HOTSPOT więc i możliwość korzystania z internetu. Polubiłem to miejsce i mam nadzieję że personel kawiarni i mnie polubił. Zapomniałbym można tam zjeść smaczne tosty i naleśniki.

_____

For several years, visiting my friends from Paris. It is known that Parisians love a good cup of coffee. In the Old Town in Lublin is no shortage of good coffee but there are places where you can talk quietly. This year in July, my friends from Paris, decided to visit me. All cafes and restaurants in the Old Town we visited a few times. Before arrival I found a lovely friend on a quiet place called Petit Lublin Market Cafe. I was happy when we drank delicious coffee cake and ate in silence. My guests for a moment feel at his nearby cafe in Paris. Good climatic music playing in the background that everyone hears talk together and does not need to scream. Very friendly service and interesting menu for those who like sweet and they have another choice.Now look in the cafes at night Petit Cafe to warm up with mulled wine kufelku honey bee, or drink a glass of mulled mead. Petit Cafe is a charming atmosphere of its own, the smell inside the cafe until the invite. From the very beginning of the Petit Cafe does not light up cigarettes and maybe that is why he wants to sit there, forgetting about the rain and cold outside. Now every time for business meetings choose Petit Cafe is so HOTSPOT there and use the Internet. I liked this place and I hope that the staff cafeteria, and I liked. I almost forgot, you can instantly enjoy delicious toast and pancakes.

__

Seit mehreren Jahren den Besuch meiner Freunde aus Paris. Es ist bekannt, dass die Pariser eine gute Tasse Kaffee lieben. In der Altstadt in Lublin gibt keinen Mangel an guten Kaffee, aber es gibt Orte, wo man ruhig reden kann. Dieses Jahr im Juli beschlossen, meine Freunde aus Paris, um mich zu besuchen. Alle Cafés und Restaurants in der Altstadt besuchten wir ein paar mal. Vor der Ankunft fand ich eine liebe Freundin in einer ruhigen Ort namens Petit Lublin Market Cafe. Ich war glücklich, wenn wir leckeren Kaffee tranken und Kuchen aßen schweigend. Meine Gäste für einen Moment das Gefühl in seinem nahegelegenen Café in Paris. Gute klimatische Musik spielt im Hintergrund, dass jeder hört miteinander reden und braucht nicht zu schreien. Sehr freundlicher Service und interessante Speisekarte für diejenigen, die süß mögen und sie haben eine andere Wahl.Jetzt in den Cafés in der Nacht Petit Cafe Flüge zum Aufwärmen mit Glühwein kufelku Honigbiene, oder trinken Sie ein Glas Glühwein Met. Petit Café ist eine charmante Atmosphäre der eigenen, der Geruch im Inneren des Cafes bis einzuladen. Von Anfang des Petit Cafe leuchtet nicht Zigaretten und vielleicht ist das, warum er dort sitzt, vergisst der regen und kalt draußen will. Jetzt kann jeder Zeit für geschäftliche Meetings zu wählen Petit Café ist so gibt HOTSPOT und das Internet nutzen. Ich mochte diesen Ort und ich hoffe, dass die Kantine, und ich mochte. Hätte ich fast vergessen, können Sie sofort köstliche Toast und Pfannkuchen.

__

Depuis plusieurs années, visitant mes amis de Paris. On sait que les Parisiens aiment une bonne tasse de café. Dans la vieille ville de Lublin ne manque pas de bon café, mais il ya des endroits où vous pouvez parler tranquillement. Cette année, en Juillet, mes amis de Paris, a décidé de me rendre visite. Tous les cafés et restaurants dans la vieille ville, nous avons visité à quelques reprises. Avant l’arrivée, j’ai trouvé une belle amie dans un endroit calme appelé Petit Lublin Market Cafe. J’ai été heureux quand nous avons bu un café délicieux gâteau et mangeaient en silence. Mes invités pour un moment se sentir à son café à proximité de Paris. Bonne musique climatiques dans le fond que tout le monde entend parler et n’a pas besoin de crier. Service très amical et le menu intéressant pour ceux qui aiment doux et ils ont un autre choix. Maintenant, regardez dans les cafés de nuit Petit Cafe pour se réchauffer avec du vin de miel d’abeilles chaud kufelku, ou boire un verre d’hydromel chaud. Petit Café est une charmante atmosphère propre, l’odeur à l’intérieur du café jusqu’à ce que l’invitation.Dès le début du café Petit ne s’allume pas cigarettes et peut-être c’est pourquoi il veut rester là, oubliant la pluie et le froid à l’extérieur. Maintenant, chaque fois pour des réunions d’affaires choisir Petit Cafe est si HOTSPOT là-bas et l’utilisation de l’Internet. J’ai aimé cet endroit et j’espère que la cafétéria du personnel, et j’ai aimé. J’ai presque oublié, vous pouvez profiter instantanément de pain délicieux et des crêpes.

__

Desde hace varios años, visitando a mis amigos de París. Se sabe que los parisinos el amor de una buena taza de café. En el casco antiguo de Lublin hay escasez de un buen café, pero hay lugares donde se puede hablar en voz baja. Este año, en julio, mis amigos de París, decidió visitarme. Todos los cafés y restaurantes en el casco antiguo que visitamos un par de veces.Antes de la llegada me encontré con un amigo encantador en un lugar tranquilo llamado Petit Lublin Market Cafe. Yo estaba feliz cuando bebía pastel delicioso café y comieron en silencio. Mis invitados por un momento se sientan como en su café cercano a París. jugando buena música climáticas en el fondo que todo el mundo oye hablar juntos y no necesita gritar. Muy amable servicio y un menú interesante para aquellos que gustan de dulces y tienen otra opción. Ahora mira en los cafés por la noche Petit Café se caliente con miel de abeja vino caliente kufelku, o beber un vaso de aguamiel caliente. Petit Café es un encanto de sí mismo, el olor dentro de la cafetería hasta que la invitación. Desde el principio del Café Petit no se enciende el cigarrillo y tal vez es por eso que quiere sentarse allí, olvidándose de la lluvia y el frío fuera. Ahora, cada vez para reuniones de negocios elegir Petit Café es tan HOTSPOT allí y el uso de Internet. Me gustó este lugar y espero que la cafetería del personal, y me gustó. Se me olvidaba, inmediatamente puede disfrutar de deliciosas tostadas y tortitas.

Read the rest of this entry »

Read the rest of this entry »

W dniach 22-27 listopada zbiórkę finansową oraz rzeczową dla powodzian przeprowadzili pracownicy Krajowego Centrum Hodowli Zwierząt w Warszawie.

Dziękujemy p. Mariannie Stefaniak która koordynowała całą akcję i czuwała nad zbiórką darów,podziękowania także dla dyrekcji KCHZ która nie tylko czynnie włączyła się do akcji, ale obiecała także,że to nie koniec pomocy dla najbardziej potrzebujących.

Jan Madej(Prezes Nadwiślańskich Chmielarzy) i Zbigniew Pęcak (LTP)

Całość darów została przekazana na ręce Prezesa Nadwiślańskich Chmielarzy p. Jana Madeja.

Transport darów zapewniły Krajowe Rady Izb Rolniczych, a nad całością przedsięwzięcia czuwał p. Adam Stępień – jeden z pomysłodawców akcji pomocy dla potrzebujących rolników.

Adam Stępień (KRIR)

Z naszej strony składamy podziękowania Krajowemu Centrum Hodowli Zwierząt w Warszawie i jego pracownikom, że czynnie biorą udział w pomocy dla poszkodowanych w tegorocznej powodzi. Z pewnością ten gest będzie przyczynkiem do jeszcze lepszej współpracy między dwiema stronami. Krajowa Rada Izb Rolniczych trafiła w „dziesiątkę” wysyłając Pana Adama Stępnia bezpośrednio do poszkodowanych. Jak to określił jeden z internautów komentujących naszą akcję – „Wielki Szacun” dla Pana Adama – jest jednym z najbardziej wymownych stwierdzeń i nie wymaga interpretacji.

Read the rest of this entry »

Arek,Aneta,Karol i Igor także pomagają powodzianom.

W dniach 10-17listpada rodzina Redzińskich z Otwocka zorganizowała wśród sąsiadów zbiórkę darów dla powodzian.

Sprzęty AGD, meble,odzież,środki czystości oraz farby zostały przekazane rodzinie Czyszczoniów z osiedla Wielowieś w pow. Tarnobrzeskim.

Pan Marek pokazuje dokąd sięgała woda…

Przez Wielowieś fala powodziowa przechodziła dwa razy. Na zdjęciu p. Marek pokazuje jak wysoka była fala. Tą drogą p. Marek prosi o podziękowanie tym wszystkim, którzy włączyli się w pomoc powodzianom.

LTP również przyłącza się do podziękowań.

Read the rest of this entry »

Kiedy dopada nas przeziębienie warto mieć pod ręką czosnek, kurkumę, zieloną herbatę, imbir, cytrynę i miód.

Gotujemy wodę, dodajemy do niej korzeń imbiru. Wywar powinien parzyć się kilka minut. Po ostygnięciu dodajemy do napoju miód i cytrynę. Oczywiście możemy wzmocnić jej działanie wspomnianą wcześniej kurkumą. Gwarantuję, że popijanie w ciągu dnia takiej mikstury spowoduje, że pierwsze symptomy przeziębienia ustąpią. Zieloną herbatę możemy pić z miodem, a czosnek najlepszy będzie z mlekiem z dodatkiem masła i miodu.

Read the rest of this entry »

PSZCZOŁY W ŚMIERTELNYM POTRZASKU

Naprawdę poważne kłopoty spadły na pszczoły na początku II połowy XX wieku i niestety potęgują się do dzisiaj. Żerujący do tej pory w południowej Azji na pszczole wschodniej Apis cerana roztocz Varroa destructor znalazł sobie nowego żywiciela, a była nim znana nam wszystkim pszczoła miodna Apis mellifera. Ekspansja Varroa destructor odbywała się stopniowo. We wczesnych latach 60. XX wieku roztocz zawleczony został do pasiek Japonii i Związku Radzieckiego, w latach 70. był już w Europie Wschodniej i w Ameryce Południowej. Niedługo później, bo w latach 80. zaczął dziesiątkować pasieki w Europie Zachodniej i Ameryce Północnej. Dzisiaj podobno tylko Australia pozostaje wolna od Varroa destructor; głównie ze względu na naturalną izolację kontynentu oraz na szczegółową kontrolę importu pszczół i rodzin pszczelich przez australijskie służby weterynaryjne.

Roztocz Varroa destructor rozwija się na czerwiu i dorosłych osobnikach pszczół miodnych. Samice roztoczy żywią się hemolimfą owadów (czyli ich krwią) zarówno w okresie ich larwalnego rozwoju, jak i później w okresie dojrzałości. Samice Varroa destructorosiągają wielkość 1,6 mm szerokości i 1 mm długości. Choroba, którą wywołuje ten roztocz nazwano warrozą. Zaatakowane rodziny pszczele bez pomocy człowieka giną po 2-3 latach.

Dlaczego do tej pory nie znaleziono skutecznej metody zwalczania warrozy? Być może zlekceważono problem i nie skierowano odpowiednich środków finansowych na badania celowe w tym zakresie. Trzeba jednak przyznać, że biologia życia Varroa destructor(a także pszczoły miodnej) w znakomity sposób utrudniła badaczom znalezienie skutecznego lekarstwa. Bo o ile żerujące roztocza na dorosłych pszczołach, widoczne gołym okiem, można zniszczyć bez większych problemów, stosując substancje chemiczne (akarycydy) lub kwasy organiczne (mrówkowy, szczawiowy), to dotarcie do roztoczy, gdy pożywiają się hemolimfą larw pszczół robotnic, czy trutni w zasklepionych komórkach plastrów (bo tak odbywa się rozwój osobniczy pszczoły miodnej) okazało się być zadaniem o wiele trudniejszym, czy wręcz niemożliwym do zrealizowania. Na dodatek po wielu latach stosowania chemicznych akarycydów, Varroa destructor zaczął uodparniać się na tę „ciężką chemię”, a analizy wykazywały w wosku pszczelim, miodzie i pozostałych produktach pszczelich pozostałości po stosowanych środkach chemicznych. Taki stan był nie do zaakceptowania dla rządów i w wielu państwach, by nie rzec właściwie na całym świecie, a w trosce o zdrowie konsumentów, wprowadzono ostre normy dotyczące czystości miodu, wosku, pyłku czy propolisu.

Od wielu już lat w handlu światowym dopuszczone są do obrotu tylko produkty pszczele wolne od wszelkich pozostałości chemicznych akarycydów. Czy to znaczy, że zaprzestano ich stosowania? Nie, ale wprowadzono liczne ograniczenia związane z ich stosowaniem. Pszczelarzom pozostały jeszcze naturalne środki i metody zwalczania warrozy, ale są one kłopotliwe i nie zawsze efektywne. Warroza zatem trzyma się (niestety) dobrze i nie ulega wątpliwości, że przez ostatnie 50 lat przetrzebiła miliony rodzin pszczelich na całym świecie. To prawda, że pszczelarze w pocie czoła starają się odbudowywać swój stan pasiecznego posiadania, ale takie pszczelarstwo, w którym każda zimowla staje się jedną wielką niepewnością i pytaniem, czy moje pszczoły przeżyją, niejednego pasiecznika doprowadziły do rezygnacji z uprawiania pszczelarskiego rzemiosła. W Polsce jeszcze w latach 70. XX wieku na polach, łąkach i w zagrodach brzęczało 2,5 mln rodzin pszczelich. Dzisiaj ostrożne szacunki określają stan posiadania polskiego pszczelarstwa na ledwie 800 tysięcy rodzin. To już prawdziwa klęska.

Jednak najgorsze miało dopiero nadejść. Początek XXI wieku przyniósł kolejne hiobowe wiadomości dotyczące pszczół. Nagle od ok. 2004 roku zaczęły docierać, głównie ze Stanów Zjednoczonych, ale także z Europy Zachodniej i z Azji informacje o tajemniczym, masowym ginięciu (znikaniu) pszczół. Zjawisko to nazwano w 2006 roku zespołem masowego ginięcia pszczół od angielskiego Colony Collapse Disorder (CCD). Ule pustoszały z dnia na dzień, tak jakby pszczoły w jednej chwili postanowiły opuścić swoje domostwo i szukać innego miejsca do zamieszkania. Straty w pasiekach amerykańskich sięgały nawet od 60 do 90% wyjściowego stanu posiadania. W Europie Zachodniej było tylko niewiele lepiej.

Masowe upadki rodzin pszczelich odbiły się szerokim echem w prasie światowej. Wszak Apis mellifera, jako owad zapylający, „zabezpiecza” blisko 1/3 światowej produkcji rolnej. Od aktywności pszczoły miodnej zależą plony ok. 80% gatunków roślin uprawianych na naszym kontynencie. Unia Europejska wartość zapylania roślinności przez pszczoły oszacowała na ok. 153 miliardy euro rocznie. A przecież brak pszczół dotyka nie tylko rolnictwo, ale cały ekosystem na naszej planecie. Matka natura nie jest władna z dnia na dzień przestawić swojej maszynerii i strategii zrównoważonego rozwoju na zapylanie wyłącznie wiatrowe…

Wygląda na to, że w obliczu tych złowieszczych wydarzeń, ludzkości strach zajrzał w oczy i zaczęła obawiać się o swoje trwanie. Agendy rządowe i naukowcy rozpoczęli wyścig z czasem. Szukano przyczyn i nie lekceważono żadnej hipotezy. Oskarżono nawet telefonię komórkową, której pole magnetyczne potencjalnie mogło destrukcyjnie wpływać na niezwykle wrażliwe zmysły orientacji w przestrzeni maleńkich pszczół. Jednak ostatecznych dowodów nie znaleziono.

Podjęte badania nie okazały się bezowocne i znacznie poszerzyły naszą wiedzę o biologii pszczoły miodnej. Uporządkowano stan badań na temat bardzo groźnych infekcji wirusowych pszczół, chorób grzybiczych, zidentyfikowano osiem różnych bakterii stale obecnych w pszczelich organizmach. Dużą część odpowiedzialności za zaistniały stan rzeczy zrzucono na jednokomórkowe grzyby pasożytnicze z gatunku Nosema apisi Nosema ceranae, wywołujące śmiertelną biegunkę w rodzinach pszczelich. Uważnie przeanalizowano problematykę z zakresu chemizacji rolnictwa. Stopień skażenia środowiska naturalnego poprzez zastosowanie herbicydów, pestycydów i insektycydów w rolnictwie przekroczył w wielu częściach świata (w tym w USA i w Europie Zachodniej) wszelkie rozsądne normy (jeżeli w tej sprawie o rozsądku można w ogóle mówić). Nie oszczędzono także leków przeciwko warrozie, zawierających chemiczne akarycydy, kumulujące się od lat w wosku i innych produktach pszczelich. W ulach odnaleziono ponad 170 różnych syntetycznych substancji chemicznych, a w pierzdze, wytwarzanej z pyłku kwiatowego i magazynowanej przez pszczoły w komórkach plastrów, jako pokarm białkowy, było ich blisko 35.

Dzisiaj badacze są zgodni, że nie ma jednej przyczyny wywołującej CCD. Wygląda na to, że pszczoły poczuły się bezradne wobec zbyt licznych wrogów, którzy zaatakowali je równocześnie. Inwazji Varroa destructor sprzyjają zakażenia wirusowe. Nozemy i pestycydy w rolnictwie osłabiają siłę rodzin pszczelich. Ewentualna szczepionka czy lek na wirusy nie będą działać na pszczoły, bo system immunologiczny bezkręgowców nie wytwarza przeciwciał przeciw czynnikom podanym wraz ze szczepionką, jak dzieje się to u ssaków. Jedyna szansa na dzisiaj to utrzymywanie wysokiej higieny w pasiekach, kontrolowanie poziomu porażenia pszczół przez Varroa i Nosema. Ludzie muszą także zrozumieć, że pszczołom trzeba zagwarantować obfitość żywności, a to oznacza, że do naszego krajobrazu powinny wrócić naturalne łąki i nieużytki. Monokulturowe, nasączone chemią rolnictwo powinno, chociaż trochę, ustąpić miejsca naturalnej przyrodzie.

Mało kto wie, że pszczoły trwają nieprzerwanie na naszej planecie już od ponad 100 milionów lat. Powinniśmy o tym fakcie pomyśleć z szacunkiem i pokorą i zrobić wszystko, żeby te owady zapylające nie wyginęły. Pszczołę miodnę w dziele zapylania roślin wspomagają inne gatunki pszczołowatych, w tym okazałe i piękne trzmiele. Zapylaczami są niektóre nietoperze i kolibry. Populacje tych zwierząt także niebezpiecznie maleją. Czy uda się jeszcze zapobiec ich zagładzie.

(Tekst ukazał się w miesięczniku „Dzikie Życie” nr 10/196 z 2010 r.)

Źródło: Niezależne forum publicystów

Read the rest of this entry »