Read the rest of this entry »

Naukowy wieczór z Jedynką w Sądeckim Bartniku

O pszczołach w radiowej Jedynce

„Naukowy wieczór z Jedynką” gościł w „Sądeckim Bartniku”, a efektu wizyty będzie można posłuchać na antenie Programu I Polskiego Radia już w najbliższy piątek – 8 kwietnia – o godzinie 22.00.

W programie poruszone zostanie szerokie spektrum zagadnień związanych ze współczesnym pszczelarstwem.
Konsumenci otrzymają solidną dawkę wiedzy m.in. o polskich miodach odmianowych, a także postępach medycyny związanych z coraz częstszym sięganiem do skarbca takich produktów pszczelich jak pyłek kwiatowy, mleczko pszczele czy propolis.

Pszczelarze znajdą interesujące odniesienia do ich codziennej pracy i występujących w niej problemów, w tym zdrowia pszczół i dobrostanu pasiek.

Natomiast słuchacze, którzy z pszczelarstwem i pszczołami mieli dotąd niewiele wspólnego nadstawią ucha, bowiem wiele tematów „Naukowego wieczoru z Jedynką” może ich nie tylko zainteresować, ale również zaskoczyć.

Autor audycji – red. Artur Wolski (na zdjęciu) – zaprosił do rozmów i dyskusji: prof. dr. hab. Ryszarda Czarneckiego – farmakologa, propagatora i orędownika stosowania produktów pszczelich w profilaktyce oraz lecznictwie; dr. hab. Zbigniewa Lipińskiego – specjalistę ds. zdrowotności pszczół, Tadeusza Kasztelana – członka zespołu. ds pszczelarstwa przy Ministrze Rolnictwa, Narcyza Kędziorę – przedstawiciela Karpackiego Związku Pszczelarskiego oraz Janusza Kasztelewicza – właściciela Gospodarstwa Pasiecznego „Sądecki Bartnik”.

Jak wskazuje dobór uczestników programu, powszechnie znanych jako doświadczonych pszczelarzy, z całą pewnością dostarczy on słuchaczom ciekawych, wielowątkowych informacji i wrażeń.

Read the rest of this entry »

Tekst ustawy przekazany do Senatu zgodnie z art. 52 regulaminu Sejmu

USTAWA
z dnia 1 kwietnia 2011 r.

o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami
i organizacji rynku wina[1])

Rozdział 1
Przepisy ogólne

Art. 1.
1. Ustawa reguluje:
1) zasady wyrobu fermentowanych napojów winiarskich oraz obrotu wyrobami winiarskimi;
2) zasady wykonywania działalności gospodarczej w zakresie wyrobu i rozlewu wyrobów winiarskich;
3) organizację rynku wina;
4) zasady i tryb rejestracji nazw pochodzenia oraz oznaczeń geograficznych wyrobów winiarskich pozyskanych z winogron pochodzących z upraw winorośli położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Przepisów ustawy nie stosuje się do wyrobów winiarskich wyrobionych domowym sposobem na użytek własny i nieprzeznaczonych do wprowadzenia do obrotu.
3. Ustawa nie narusza przepisów o bezpieczeństwie żywności i żywienia.
4. Zasady znakowania wyrobów winiarskich są określone w przepisach o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych.

Art. 2.
Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) alkohol rektyfikowany – alkohol, o którym mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 110/2008 z dnia 15 stycznia 2008 r. w sprawie definicji, opisu, prezentacji, etykietowania i ochrony oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych oraz uchylającym rozporządzenie Rady (EWG) nr 1576/89 (Dz. Urz. UE L 39 z 13.02.2008, str. 16, z późn. zm.) w załączniku I w pkt 1;
2) aromatyzowanie – dodanie przy wyrobie fermentowanych napojów winiarskich substancji aromatycznych, ziół lub przypraw korzennych, dozwolonych na podstawie przepisów o bezpieczeństwie żywności i żywienia;
3) barwienie – dodanie przy wyrobie fermentowanych napojów winiarskich barwników lub cukru palonego, dozwolonych na podstawie przepisów o bezpieczeństwie żywności i żywienia, lub moszczów, soków i soków zagęszczonych uzyskanych z owoców innych niż winogrona;
4) cukier palony – produkt uzyskany wyłącznie w wyniku kontrolowanego ogrzewania sacharozy bez zasad, kwasów nieorganicznych lub innych dodatków chemicznych;
5) destylat – destylat pochodzenia rolniczego, o którym mowa w rozporządzeniu wymienionym w pkt 1 w załączniku I w pkt 2;
6) destylat miodowy – destylat uzyskany z miodu, miodu pitnego lub miodu pitnego markowego;
7) destylat owocowy – destylat uzyskany z owoców innych niż winogrona lub z wina owocowego;
destylat winogronowy – destylat uzyskany z winogron lub wina;
9) dodatek alkoholu – dodany do fermentowanych napojów winiarskich alkohol rektyfikowany lub destylat;
10) dokwaszanie – czynność technologiczną stosowaną w celu zwiększenia kwasowości fermentowanego napoju winiarskiego;
11) dozwolona substancja aromatyczna lub dozwolona substancja dodatkowa – składnik żywności o właściwościach aromatycznych lub substancję dodatkową, o których mowa odpowiednio w art. 3 ust. 3 pkt 34a lub 36 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2010 r. Nr 136, poz. 914, Nr 182, poz. 1228 i Nr 230, poz. 1511);
12) nalew – roztwór wodno-alkoholowy uzyskany w wyniku maceracji owoców innych niż winogrona, świeżych lub utrwalonych dozwolonymi metodami fizykochemicznymi, całych lub rozdrobnionych, miodu, ziół lub przypraw korzennych w alkoholu rektyfikowanym, destylacie owocowym lub destylacie miodowym, z możliwością dodania cukru lub cukru płynnego;
13) nastaw na cydr – mieszaninę sporządzoną przy użyciu całych lub rozdrobnionych jabłek, moszczu jabłkowego, soku jabłkowego lub zagęszczonego soku jabłkowego, z możliwością dodania wody, sacharozy, cukru płynnego, inwertowanego cukru płynnego, glukozy, syropu glukozowego, syropu glukozowo-fruktozowego, fruktozy, drożdży, pożywek lub kwasów spożywczych;
14) nastaw na miód pitny (brzeczka miodowa) – mieszaninę sporządzoną przy użyciu drożdży, miodu i wody, z możliwością dodania moszczu owocowego, soku owocowego, zagęszczonego soku owocowego, ziół, przypraw korzennych, sacharozy, cukru płynnego, inwertowanego cukru płynnego, pożywek lub kwasów spożywczych;
15) nastaw na miód pitny markowy – mieszaninę sporządzoną przy użyciu drożdży, miodu i wody, z możliwością dodania moszczu owocowego, soku owocowego, zagęszczonego soku owocowego, ziół, przypraw korzennych, pożywek lub kwasów spożywczych;
16) nastaw na perry – mieszaninę sporządzoną przy użyciu całych lub rozdrobnionych gruszek, moszczu gruszkowego, soku gruszkowego lub zagęszczonego soku gruszkowego, z możliwością dodania wody, sacharozy, cukru płynnego, inwertowanego cukru płynnego, glukozy, syropu glukozowego, syropu glukozowo-fruktozowego, fruktozy, drożdży, pożywek lub kwasów spożywczych;
17) nastaw na wino owocowe – mieszaninę sporządzoną przy użyciu owoców innych niż winogrona, całych lub rozdrobnionych, moszczu owocowego, soku owocowego lub zagęszczonego soku owocowego, uzyskanych z owoców innych niż winogrona, z możliwością dodania drożdży, wody, sacharozy, cukru płynnego, inwertowanego cukru płynnego, glukozy, syropu glukozowego, fruktozy, syropu glukozowo-fruktozowego, pożywek lub kwasów spożywczych;
18) nastaw na wino owocowe markowe – mieszaninę sporządzoną przy użyciu całych lub rozdrobnionych świeżych owoców innych niż winogrona lub moszczów uzyskanych z owoców innych niż winogrona, z możliwością dodania drożdży, wody, sacharozy, pożywek lub kwasów spożywczych;
19) nastaw na wino z soku winogronowego – mieszaninę sporządzoną przy użyciu moszczu winogronowego, zagęszczonego moszczu winogronowego, soku winogronowego lub zagęszczonego soku winogronowego, z możliwością dodania wody, sacharozy, cukru płynnego, inwertowanego cukru płynnego, glukozy, syropu glukozowego, fruktozy, syropu glukozowo-fruktozowego, drożdży, pożywek lub kwasów spożywczych;
20) odkwaszanie – czynność technologiczną stosowaną w celu zmniejszenia kwasowości fermentowanego napoju winiarskiego;
21) rok gospodarczy – rok gospodarczy, o którym mowa w art. 3 lit. ca rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (Dz. Urz. UE L 299 z 16.11.2007, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 1234/2007”;
22) rozlew – rozlewanie wyrobu winiarskiego do opakowań jednostkowych;
23) rzeczywista zawartość alkoholu – zawartość alkoholu w % objętościowych
w fermentowanych napojach winiarskich określoną przez liczbę jednostek objętości czystego alkoholu zawartą w 100 jednostkach objętości produktu, w temperaturze 20 °C;
24) sacharoza – cukier przemysłowy, cukier (cukier biały), cukier ekstra biały (cukier rafinowany);
25) rejestr chronionych nazw pochodzenia oraz chronionych oznaczeń geograficznych – rejestr, o którym mowa w art. 118n rozporządzenia nr 1234/2007.

Art. 3.
Wyrobami winiarskimi w rozumieniu ustawy są:
1) fermentowane napoje winiarskie, w tym:
a) miód pitny – będący napojem o rzeczywistej zawartości alkoholu od 9 % do 18 % objętościowych, otrzymanym w wyniku fermentacji alkoholowej nastawu na miód pitny (brzeczki miodowej), z możliwością dodania alkoholu, o którym mowa w art. 12 ust. 2, słodzenia jedną lub wieloma substancjami, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 6, dodania ziół lub przypraw korzennych lub barwienia wyłącznie cukrem palonym, o następujących proporcjach w wyrobie gotowym:
– jedna objętość miodu na trzy objętości wody albo wody z sokiem,
w przypadku czwórniaka,
– jedna objętość miodu na dwie objętości wody albo wody z sokiem,
w przypadku trójniaka,
– jedna objętość miodu na jedną objętość wody albo wody z sokiem,
w przypadku dwójniaka,
– jedna objętość miodu na połowę objętości wody albo wody z sokiem, w przypadku półtoraka,
b) miód pitny markowy – będący napojem o rzeczywistej zawartości alkoholu od 9 % do 18 % objętościowych, otrzymanym w wyniku fermentacji alkoholowej nastawu na miód pitny markowy, z możliwością dodania destylatu miodowego, słodzenia substancją, o której mowa w art. 6 ust. 1 pkt 7, dodania ziół lub przypraw korzennych lub barwienia wyłącznie karmelem powstałym z miodu, leżakowanym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, o następujących proporcjach w wyrobie gotowym:
– jedna objętość miodu na trzy objętości wody albo wody z sokiem,
w przypadku czwórniaka,
– jedna objętość miodu na dwie objętości wody albo wody z sokiem,
w przypadku trójniaka,
– jedna objętość miodu na jedną objętość wody albo wody z sokiem,
w przypadku dwójniaka,
– jedna objętość miodu na połowę objętości wody albo wody z sokiem, w przypadku półtoraka,
c) wino owocowe markowe – będące napojem o rzeczywistej zawartości alkoholu od 8,5 % do 15 % objętościowych, otrzymanym w wyniku fermentacji alkoholowej nastawu na wino owocowe markowe, bez dodatku alkoholu, z możliwością słodzenia jedną lub wieloma substancjami, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 5, leżakowanym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy,
d) wino owocowe – będące napojem o rzeczywistej zawartości alkoholu od 8,5 % do 16 % objętościowych, otrzymanym w wyniku fermentacji alkoholowej nastawu na wino owocowe, bez dodatku alkoholu, z możliwością słodzenia jedną lub wieloma substancjami, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1, lub barwienia,
e) wino owocowe wzmocnione – będące napojem o rzeczywistej zawartości alkoholu od 16 % do 22 % objętościowych, otrzymanym w wyniku fermentacji alkoholowej nastawu na wino owocowe, z dodatkiem alkoholu rektyfikowanego lub destylatu miodowego lub owocowego, z możliwością słodzenia jedną lub wieloma substancjami, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1, lub barwienia,
f) wino owocowe aromatyzowane – będące napojem o rzeczywistej zawartości alkoholu od 8,5 % do 18 % objętościowych, poddanym aromatyzowaniu substancjami innymi niż uzyskane z winogron, zawierającym co najmniej 75 % wina owocowego, z możliwością dodania alkoholu rektyfikowanego lub destylatu miodowego lub owocowego, słodzenia jedną lub wieloma substancjami, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 3, lub barwienia,
g) wino z soku winogronowego – będące napojem o rzeczywistej zawartości alkoholu od 8,5 % do 18 % objętościowych, otrzymanym w wyniku fermentacji alkoholowej nastawu na wino z soku winogronowego, z możliwością dodania alkoholu rektyfikowanego lub destylatu winogronowego, słodzenia jedną lub wieloma substancjami, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2, lub barwienia,
h) aromatyzowane wino z soku winogronowego – będące napojem o rzeczywistej zawartości alkoholu od 6,5 % do 18 % objętościowych, poddanym aromatyzowaniu, zawierającym co najmniej 75 % wina z soku winogronowego, z możliwością dodania alkoholu rektyfikowanego lub destylatu winogronowego, słodzenia jedną lub wieloma substancjami, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4, lub barwienia,
i) nalewka na winie owocowym – będąca napojem o rzeczywistej zawartości alkoholu od 17 % do 22 % objętościowych, zawierającym co najmniej 60 % wina owocowego lub wina owocowego wzmocnionego oraz co najmniej 10 % nalewu, z możliwością dodania alkoholu rektyfikowanego lub destylatu miodowego lub owocowego, słodzenia jedną lub wieloma substancjami, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 3, lub barwienia,
j) aromatyzowana nalewka na winie owocowym – będąca napojem o rzeczywistej zawartości alkoholu od 17 % do 22 % objętościowych, poddanym aromatyzowaniu substancjami innymi niż uzyskane z winogron, zawierającym co najmniej 60 % wina owocowego lub wina owocowego wzmocnionego oraz co najmniej 10 % nalewu, z możliwością dodania alkoholu rektyfikowanego lub destylatu miodowego lub owocowego, słodzenia jedną lub wieloma substancjami, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 3, lub barwienia,
k) nalewka na winie z soku winogronowego – będąca napojem o rzeczywistej zawartości alkoholu od 17 % do 22 % objętościowych, zawierającym co najmniej 60 % wina z soku winogronowego oraz co najmniej 10 % nalewu, z możliwością dodania alkoholu rektyfikowanego lub destylatu winogronowego, słodzenia jedną lub wieloma substancjami, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4, lub barwienia,
l) aromatyzowana nalewka na winie z soku winogronowego – będąca napojem o rzeczywistej zawartości alkoholu od 17 % do 22 % objętościowych, poddanym aromatyzowaniu, zawierającym co najmniej 60 % wina z soku winogronowego oraz co najmniej 10 % nalewu, z możliwością dodania alkoholu rektyfikowanego, destylatu winogronowego, słodzenia jedną lub wieloma substancjami, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4, lub barwienia,
m) napój winny owocowy lub miodowy – będący napojem o rzeczywistej zawartości alkoholu od 4,5 % do 15 % objętościowych, otrzymanym z wina owocowego lub miodu pitnego i zawierającym co najmniej 50 % wina owocowego lub miodu pitnego albo otrzymanym w wyniku fermentacji alkoholowej nastawu na wino owocowe lub miód pitny o mniejszym udziale soków lub miodu, bez dodatku alkoholu, z możliwością słodzenia jedną lub wieloma substancjami, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 3, lub barwienia,
n) aromatyzowany napój winny owocowy lub miodowy – będący napojem
o rzeczywistej zawartości alkoholu od 4,5 % do 15 % objętościowych, otrzymanym z wina owocowego lub miodu pitnego i zawierającym co najmniej 50 % wina owocowego lub miodu pitnego albo otrzymanym w wyniku fermentacji alkoholowej nastawu na wino owocowe lub miód pitny o mniejszym udziale soków lub miodu, bez dodatku alkoholu, poddanym aromatyzowaniu substancjami innymi niż uzyskane z winogron, z możliwością słodzenia jedną lub wieloma substancjami, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 3, lub barwienia,
o) wino owocowe niskoalkoholowe – będące napojem o rzeczywistej zawartości alkoholu od 0,5 % do 8,5 % objętościowych, otrzymanym w wyniku fermentacji alkoholowej nastawu na wino owocowe albo z wina owocowego w wyniku częściowego usunięcia alkoholu wyłącznie metodami fizycznymi, bez dodatku alkoholu, z możliwością słodzenia jedną lub wieloma substancjami, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1, lub barwienia,
p) aromatyzowane wino owocowe niskoalkoholowe – będące napojem
o rzeczywistej zawartości alkoholu od 0,5 % do 8,5 % objętościowych, zawierającym co najmniej 75 % wina owocowego lub wina owocowego niskoalkoholowego, bez dodatku alkoholu, poddanym aromatyzowaniu substancjami innymi niż uzyskane z winogron, z możliwością słodzenia jedną lub wieloma substancjami, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 3, lub barwienia,
q) cydr – będący napojem o rzeczywistej zawartości alkoholu od 1,2 % do 8,5 % objętościowych, otrzymanym w wyniku fermentacji alkoholowej nastawu na cydr, bez dodatku alkoholu, z możliwością słodzenia jedną lub wieloma substancjami, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1, lub dodania soku jabłkowego lub zagęszczonego soku jabłkowego,
r) perry – będące napojem o rzeczywistej zawartości alkoholu od 1,2 % do 8,5 % objętościowych, otrzymanym w wyniku fermentacji alkoholowej nastawu na perry, bez dodatku alkoholu, z możliwością słodzenia jedną lub wieloma substancjami, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1, lub dodania soku gruszkowego lub zagęszczonego soku gruszkowego;
2) wyroby określone w:
a) rozporządzeniu Rady (EWG) nr 1601/91 z dnia 10 czerwca 1991 r. ustanawiającym ogólne zasady definicji, opisu i prezentacji win aromatyzowanych, aromatyzowanych napojów winopochodnych i aromatyzowanych koktajli winopodobnych (Dz. Urz. WE L 149 z 14.06.1991, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 11, str. 286, z późn. zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem nr 1601/1991”,
b) rozporządzeniu nr 1234/2007.

Art. 4.
Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje fermentowanych napojów winiarskich określonych w art. 3 pkt 1 oraz szczegółowe wymagania organoleptyczne, fizyczne i chemiczne, jakie powinny spełniać te napoje, mając na względzie zapewnienie właściwej jakości handlowej poszczególnych fermentowanych napojów winiarskich.

Art. 5.
Do postępowania w sprawach indywidualnych rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnej stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Rozdział 2
Wyrób fermentowanych napojów winiarskich oraz obrót wyrobami winiarskimi

Art. 6.
1. Do słodzenia fermentowanych napojów winiarskich dopuszcza się stosowanie:
1) sacharozy, glukozy, fruktozy, zagęszczonego soku owocowego, cukru palonego lub miodu – w przypadku wina owocowego, wina owocowego wzmocnionego, wina owocowego niskoalkoholowego, cydru i perry;
2) sacharozy, glukozy, fruktozy, cukru palonego, moszczu winogronowego, zagęszczonego moszczu winogronowego, rektyfikowanego zagęszczonego moszczu winogronowego, soku winogronowego lub zagęszczonego soku winogronowego – w przypadku wina z soku winogronowego;
3) sacharozy, glukozy, fruktozy, syropu glukozowego, syropu glukozowo-fruktozowego, cukru płynnego, inwertowanego cukru płynnego, cukru palonego, miodu, moszczu owocowego, soku owocowego lub zagęszczonego soku owocowego – w przypadku wina owocowego aromatyzowanego, nalewki na winie owocowym, aromatyzowanej nalewki na winie owocowym, napoju winnego owocowego lub miodowego, aromatyzowanego napoju winnego owocowego lub miodowego i aromatyzowanego wina owocowego niskoalkoholowego;
4) sacharozy, glukozy, fruktozy, cukru płynnego, inwertowanego cukru płynnego, syropu glukozowego, syropu glukozowo-fruktozowego, cukru palonego, miodu, moszczu winogronowego, zagęszczonego moszczu winogronowego, rektyfikowanego zagęszczonego moszczu winogronowego, soku winogronowego lub zagęszczonego soku winogronowego – w przypadku aromatyzowanego wina z soku winogronowego, nalewki na winie z soku winogronowego i aromatyzowanej nalewki na winie z soku winogronowego;
5) sacharozy lub moszczu owocowego – w przypadku wina owocowego markowego;
6) miodu lub sacharozy – w przypadku miodu pitnego;
7) miodu – w przypadku miodu pitnego markowego.
2. Do słodzenia wina owocowego aromatyzowanego, aromatyzowanego wina owocowego niskoalkoholowego, aromatyzowanego napoju winnego owocowego lub miodowego dopuszcza się stosowanie moszczu winogronowego, zagęszczonego moszczu winogronowego, soku winogronowego lub zagęszczonego soku winogronowego, jeżeli nie spowoduje to zdominowania w wyrobie gotowym smaku, koloru lub zapachu właściwego dla owoców lub soków owocowych użytych do nastawu.
3. Do słodzenia fermentowanych napojów winiarskich dopuszcza się stosowanie określonych w przepisach o bezpieczeństwie żywności i żywienia substancji słodzących innych niż wymienione w ust. 1.

Art. 7.
1. Przy wyrobie fermentowanych napojów winiarskich dopuszcza się:
1) dodanie wody niezbędnej do korekty składu tych napojów, pod warunkiem że nie zmieni to ich charakteru;
2) użycie wody niezbędnej do przygotowania drożdży suszonych, dozwolonych substancji aromatycznych lub dozwolonych substancji dodatkowych dodawanych po zakończeniu fermentacji alkoholowej.
2. Woda, o której mowa w ust. 1:
1) powinna spełniać wymagania dla wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, określone w przepisach o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków;
2) pkt 1, nie może być dodana po zakończeniu fermentacji alkoholowej do korekty składu fermentowanych napojów winiarskich, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. a–e, g, o, q oraz r.

Art. 8.
1. Ilość świeżych owoców, całych lub rozdrobnionych, użytych do sporządzania nastawu na wino owocowe markowe z dodatkiem wody, przypadająca na litr wody w nastawie, nie może być mniejsza niż:
1) 2,5 kilograma – w przypadku jednorodnych nastawów z owocu jabłoni, gruszy lub truskawki;
2) 0,5 kilograma – w przypadku jednorodnych nastawów z owocu agrestu, porzeczki, aronii, jarzębiny, róży, głogu, tarniny, rokitnika, berberysu, bzu czarnego, żurawiny, derenia lub borówki;
3) 1,5 kilograma – w przypadku pozostałych jednorodnych nastawów owocowych.
2. Udział moszczu w nastawie na wino owocowe markowe nie może być mniejszy niż:
1) 60 % objętościowych – w przypadku jednorodnych nastawów z owocu jabłoni, gruszy lub truskawki;
2) 30 % objętościowych – w przypadku jednorodnych nastawów z owocu agrestu lub porzeczki;
3) 20 % objętościowych – w przypadku jednorodnych nastawów z owocu aronii, jarzębiny, róży, głogu, tarniny, rokitnika, berberysu, bzu czarnego, żurawiny, derenia lub borówki;
4) 50 % objętościowych – w przypadku pozostałych jednorodnych nastawów owocowych.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do nastawów mieszanych,
z uwzględnieniem proporcjonalnego udziału poszczególnych nastawów owocowych lub moszczów owocowych.

Art. 9.
1. Ilość owoców, całych lub rozdrobnionych, użytych do sporządzania nastawu na wino owocowe lub wino owocowe niskoalkoholowe, przypadająca na litr wody w nastawie, nie może być mniejsza niż:
1) 2 kilogramy – w przypadku jednorodnych nastawów z owocu jabłoni, gruszy lub truskawki;
2) 0,5 kilograma – w przypadku jednorodnych nastawów z owocu agrestu, porzeczki, aronii, jarzębiny, róży, głogu, tarniny, rokitnika, berberysu, bzu czarnego, żurawiny, derenia lub borówki;
3) kilogram – w przypadku pozostałych jednorodnych nastawów owocowych.
2. Udział soku owocowego lub zagęszczonego soku owocowego, w przeliczeniu na moszcz owocowy, lub moszczu owocowego, w nastawie na wino owocowe lub wino owocowe niskoalkoholowe, nie może być mniejszy niż:
1) 60 % objętościowych – w przypadku jednorodnych nastawów z owocu jabłoni, gruszy lub truskawki;
2) 30 % objętościowych – w przypadku jednorodnych nastawów z owocu agrestu lub porzeczki;
3) 20 % objętościowych – w przypadku jednorodnych nastawów z owocu aronii, jarzębiny, róży, głogu, tarniny, rokitnika, berberysu, bzu czarnego, żurawiny, derenia lub borówki;
4) 50 % objętościowych – w przypadku pozostałych jednorodnych nastawów owocowych.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do nastawów mieszanych,
z uwzględnieniem proporcjonalnego udziału poszczególnych owoców, soków lub moszczów owocowych.
4. Udział soku winogronowego lub moszczu winogronowego w nastawie na wino
z soku winogronowego w przeliczeniu na moszcz winogronowy nie może być mniejszy niż 75 % objętościowych.
5. Udział soku jabłkowego lub zagęszczonego soku jabłkowego, w przeliczeniu na moszcz jabłkowy, lub moszczu jabłkowego, w nastawie na cydr, nie może być mniejszy niż 60 % objętościowych.
6. Udział soku gruszkowego lub zagęszczonego soku gruszkowego, w przeliczeniu na moszcz gruszkowy, lub moszczu gruszkowego, w nastawie na perry, nie może być mniejszy niż 60 % objętościowych.
7. W przypadku sporządzania nastawu na cydr lub perry z dodatkiem wody, ilość owoców, całych lub rozdrobnionych, przypadająca na litr wody w nastawie nie może być mniejsza niż 2,5 kilograma.
8. Dopuszcza się dodanie:
1) jabłek, całych lub rozdrobnionych, soku jabłkowego lub zagęszczonego soku jabłkowego – do perry,
2) gruszek, całych lub rozdrobnionych, soku gruszkowego lub zagęszczonego soku gruszkowego – do cydru
– jeżeli nie spowoduje to zdominowania w wyrobie gotowym smaku, koloru lub zapachu właściwego dla owoców lub soków owocowych użytych do nastawu.

Art. 10.
1. Udział soku owocowego lub zagęszczonego soku owocowego, w przeliczeniu na moszcz owocowy, lub moszczu owocowego, w nastawie na wino owocowe stosowanym przy wyrobie napoju winnego owocowego otrzymanego wyłącznie w wyniku fermentacji alkoholowej tego nastawu, nie może być mniejszy niż:
1) 30 % objętościowych – w przypadku jednorodnych nastawów z owocu jabłoni, gruszy lub truskawki;
2) 15 % objętościowych – w przypadku jednorodnych nastawów z owocu agrestu lub porzeczki;
3) 10 % objętościowych – w przypadku jednorodnych nastawów z owocu aronii, jarzębiny, róży, głogu, tarniny, rokitnika, berberysu, bzu czarnego, żurawiny, derenia lub borówki;
4) 25 % objętościowych – w przypadku pozostałych jednorodnych nastawów owocowych.
2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do nastawów mieszanych,
z uwzględnieniem proporcjonalnego udziału poszczególnych soków.

Art. 11.
Przy wyrobie napoju winnego miodowego otrzymanego w wyniku fermentacji alkoholowej nastawu na miód pitny udział miodu nie może być niższy niż 150 kilogramów miodu na 1.000 litrów nastawu na miód pitny.

Art. 12.
1. Przy wyrobie miodu pitnego dopuszcza się zastąpienie najwyżej 20 % wagowo miodu sacharozą, przyjmując, że 1 kilogram miodu odpowiada 0,7 kilograma sacharozy.
2. W ramach dozwolonego dodatku sacharozy, o którym mowa w ust. 1, dopuszcza się dodanie alkoholu rektyfikowanego lub destylatu miodowego do półtoraka i dwójniaka, przy czym 1 litr tego alkoholu lub destylatu w przeliczeniu na alkohol 100 % odpowiada 1,7 kilograma sacharozy.
3. Przy wyrobie miodu pitnego markowego dopuszcza się zastąpienie najwyżej 20 % wagowo miodu destylatem miodowym, przyjmując, że 1 litr destylatu miodowego w przeliczeniu na alkohol 100 % odpowiada 2,5 kilograma miodu.

Art. 13.
Do fermentowanego napoju winiarskiego nie dodaje się pozostałości odwarowej stanowiącej odpad przy produkcji destylatów.

Art. 14.
1. Przy wyrobie fermentowanego napoju winiarskiego dopuszcza się:
1) słodzenie zgodnie z art. 6;
2) dokwaszanie kwasem spożywczym organicznym albo odkwaszanie substancjami dozwolonymi na podstawie przepisów o bezpieczeństwie żywności i żywienia;
3) dodanie:
a) barwników lub karmelu w sposób określony w art. 3 pkt 1,
b) cukru palonego,
c) dwutlenku węgla,
d) soku owocowego, zagęszczonego soku owocowego, moszczu owocowego lub zagęszczonego moszczu winogronowego w sposób określony w art. 2 pkt 13–19 lub art. 3 pkt 1,
e) alkoholu w sposób określony w art. 3 pkt 1 lub art. 12 ust. 2,
f) wody w sposób określony w art. 2 pkt 13–19, art. 3 pkt 1 lub art. 7.
2. Przy wyrobie fermentowanego napoju winiarskiego poddanego aromatyzowaniu dopuszcza się:
1) wykonanie czynności, o których mowa w ust. 1;
2) dodanie soku owocowego innego niż użyty do nastawu, po zakończeniu fermentacji.
3. Przy wyrobie fermentowanego napoju winiarskiego niepoddanego aromatyzowaniu dopuszcza się, po zakończeniu fermentacji, dodanie soku owocowego innego niż użyty do nastawu, jeżeli nie spowoduje to zdominowania w wyrobie gotowym smaku, koloru lub zapachu właściwego dla owoców lub soków owocowych użytych do nastawu.
4. Przepisu ust. 1 pkt 3 lit. a nie stosuje się do wyrobu miodu pitnego.
5. Przepisów ust. 1 pkt 3 lit. b i c nie stosuje się do wyrobu miodu pitnego markowego.
6. Dopuszcza się aromatyzowanie miodu pitnego oraz miodu pitnego markowego alkoholowym wyciągiem z ziół aromatycznych i przypraw korzennych lub przez gotowanie brzeczki miodowej z ziołami i przyprawami korzennymi (sycenie brzeczki) lub wyciągiem ziołowo-korzennym sporządzonym na miodzie pitnym.
7. Soku winogronowego, z wyłączeniem przypadku określonego w art. 6 ust. 2, nie używa się do wyrobu fermentowanych napojów winiarskich innych niż określone w art. 3 pkt 1 lit. g oraz h.

Art. 15.
1. Zasady obrotu hurtowego i sprzedaży detalicznej wyrobów winiarskich są określone w ustawie z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości
i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2007 r. Nr 70, poz. 473, z późn. zm.[2])), z tym że do obrotu mogą być wprowadzane wyłącznie wyroby winiarskie:
1) w przypadku wyrobów winiarskich, dla których wymagania zostały określone w przepisach Unii Europejskiej – spełniające wymagania określone w:
a) rozporządzeniu nr 1601/1991, rozporządzeniu nr 1234/2007 lub przepisach wydanych w trybie tych rozporządzeń lub
b) przepisach wydanych w trybie rozporządzenia Rady (WE) nr 479/2008 z dnia 29 kwietnia 2008 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wina, zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1493/1999, (WE) nr 1782/2003, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 3/2008 oraz uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 2392/86 i (WE) nr 1493/1999 (Dz. Urz. UE L 148 z 06.06.2008, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 479/2008”;
2) w przypadku wyrobów winiarskich, dla których wymagania nie zostały określone w przepisach Unii Europejskiej:
a) spełniające wymagania określone w ustawie albo
b) dopuszczone do obrotu na terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej albo terytorium państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego w zakresie, w jakim korzystają ze swobody przepływu towarów na podstawie umów zawartych ze Wspólnotą Europejską.
2. Wymagań, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się do wyrobów winiarskich,
o których mowa w:
1) art. 3 pkt 1, przeznaczonych wyłącznie do wywozu z obszaru celnego Unii Europejskiej, jeżeli odmienne wymagania wynikają z umów międzynarodowych albo zostały inaczej określone przez odbiorcę tych wyrobów;
2) art. 3 pkt 2, przeznaczonych wyłącznie do wywozu z obszaru celnego Unii Europejskiej, jeżeli wynika to z rozporządzenia nr 1601/1991, rozporządzenia nr 1234/2007 lub przepisów wydanych w trybie tych rozporządzeń lub w trybie rozporządzenia nr 479/2008.

Art. 16.
Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób wyrobu fermentowanych napojów winiarskich określonych w art. 3 pkt 1 oraz metody analiz tych napojów do celów urzędowej kontroli
w zakresie jakości handlowej, mając na względzie zapewnienie jednolitych standardów w zakresie jakości handlowej oraz metod wyrobu i analizy fermentowanych napojów winiarskich.

Rozdział 3
Wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wyrobu i rozlewu
wyrobów winiarskich

Art. 17.
1. Działalność gospodarcza w zakresie wyrobu lub rozlewu wyrobów winiarskich jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 i Nr 239, poz. 1593) i wymaga uzyskania wpisu do rejestru przedsiębiorców wykonujących działalność w zakresie wyrobu lub rozlewu wyrobów winiarskich, zwanego dalej „rejestrem”.
2. Działalność gospodarcza w zakresie wyrobu wyrobów winiarskich może również obejmować rozlew wyrobionych wyrobów winiarskich.
3. Wymagania w zakresie uzyskania wpisu do rejestru nie stosuje się do przedsiębiorców, którzy wyłącznie wyrabiają i rozlewają wino uzyskane z winogron pochodzących z upraw własnych.

Art. 18.
1. Przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie wyrobu lub rozlewu wyrobów winiarskich, z wyłączeniem przedsiębiorcy spełniającego wymagania określone w art. 19 ust. 3 oraz przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 17 ust. 3, spełniającego wymagania określone w art. 24 ust. 1:
1) opracowuje w formie pisemnej i wdraża system kontroli wewnętrznej wyrobu lub rozlewu wyrobów winiarskich, obejmujący w szczególności określenie:
a) częstotliwości i sposobu pobierania próbek do badań jakości tych wyrobów,
b) metod przeprowadzania badań jakości, o których mowa w lit. a,
c) sposobu postępowania z wyrobami winiarskimi niespełniającymi wymagań w zakresie jakości;
2) posiada plan obiektów budowlanych przeznaczonych do wykonywania tej działalności, obejmujący w szczególności pomieszczenia produkcyjne, magazynowe, socjalne i sanitarne, z zaznaczeniem:
a) linii technologicznych,
b) dróg przemieszczania surowców i gotowych wyrobów,
c) stanowisk pracy;
3) wyznacza osobę odpowiedzialną za kontrolę jakości wyrobów winiarskich;
4) dysponuje obiektami budowlanymi wyposażonymi w:
a) zbiorniki do magazynowania i przechowywania wyrobów winiarskich, których całkowita pojemność technologiczna wynosi co najmniej 50 % miesięcznej wielkości wyrobu wyrobów winiarskich, o których mowa w art. 3 pkt 2, lub 75 % miesięcznej wielkości wyrobu fermentowanych napojów winiarskich, a w przypadku rozlewu wyrobów winiarskich – co najmniej 25 % miesięcznej wielkości rozlewu,
b) urządzenia filtracyjne zapewniające uzyskanie wymaganej klarowności wyrobu winiarskiego,
c) urządzenia do przygotowania opakowań jednostkowych, w szczególności urządzenia do ich mycia i odkażania,
d) urządzenia do napełniania wyrobem winiarskim opakowań jednostkowych,
e) urządzenia laboratoryjne umożliwiające przeprowadzenie badań jakości, o których mowa w pkt 1 lit. a
– co potwierdza pozytywna opinia techniczno-technologiczna wydana przez właściwego ze względu na planowane miejsce wykonywania tej działalności wojewódzkiego inspektora jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, zwanego dalej „wojewódzkim inspektorem”;
5) zapewnia spełnianie przez obiekty budowlane i urządzenia, o których mowa w pkt 4 lit. b–e, wymagań określonych w przepisach o ochronie przeciwpożarowej, sanitarnych i o ochronie środowiska, co potwierdza zaświadczenie wydane przez komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej, państwowego powiatowego inspektora sanitarnego oraz wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska właściwych ze względu na planowane miejsce wykonywania tej działalności.
2. Przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, może wykonywać działalność gospodarczą w zakresie wyrobu lub rozlewu wyrobów winiarskich, jeżeli:
1) posiada tytuł prawny do obiektów budowlanych, w których ma być wykonywana ta działalność;
2) nie był karany za przestępstwo przeciwko mieniu lub wiarygodności dokumentów, a w przypadku przedsiębiorcy będącego:
a) osobą prawną – której żaden z członków zarządu nie był karany za przestępstwo przeciwko mieniu lub wiarygodności dokumentów,
b) spółką jawną – której żaden ze wspólników nie był karany za przestępstwa, o których mowa w lit. a, a w przypadku wspólników będących osobą prawną – żaden z członków zarządu nie był karany za te przestępstwa,
c) spółką komandytową albo spółką komandytowo-akcyjną – której żaden
z komplementariuszy nie był karany za przestępstwa, o których mowa w lit. a;
3) nie zalega z należnościami wobec Skarbu Państwa oraz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego.
3. Wymagań, o których mowa w ust. 1 pkt 4 lit. c i d, nie stosuje się do przedsiębiorców ubiegających się o wpis do rejestru wyłącznie w zakresie wyrobu wyrobów winiarskich.

Art. 19.
1. Przedsiębiorca, który wyrabia i rozlewa w danym roku kalendarzowym
z przeznaczeniem do wprowadzenia do obrotu:
1) wino owocowe markowe albo cydr lub perry, uzyskane z własnych upraw drzew lub krzewów owocowych, może wyrobić i rozlać nie więcej niż:
a) 5.000 litrów – w przypadku wina owocowego markowego albo
b) 10.000 litrów – w przypadku cydru lub perry;
2) miód pitny markowy, może go wyrobić i rozlać nie więcej niż z 500 litrów miodu uzyskanego z własnej pasieki.
2. W ramach limitu wyrobu i rozlewu:
1) wina owocowego markowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, dopuszcza się wyrób cydru lub perry, przy czym wielkość limitu oblicza się, stosując proporcję litr niewykorzystanego limitu dla wina owocowego markowego do 2 litrów cydru lub perry;
2) cydru i perry, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b, dopuszcza się wyrób wina owocowego markowego, przy czym wielkość limitu oblicza się, stosując proporcję litr niewykorzystanego limitu dla cydru lub perry do 0,5 litra wina owocowego markowego.
3. Przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1:
1) spełnia wymagania, o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt 1;
2) zabezpiecza i usuwa odpady powstające podczas wyrobu wyrobów winiarskich;
3) wyznacza osobę odpowiedzialną za kontrolę jakości wyrobów winiarskich.
4. Przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, może wyrabiać i rozlewać wino owocowe markowe, cydr lub perry, jeżeli:
1) posiada tytuł prawny do obiektów budowlanych, w których jest prowadzony wyrób i rozlew tych wyrobów;
2) posiada tytuł prawny co najmniej do 1 hektara gruntu rolnego obsadzonego drzewami lub krzewami owocowymi;
3) spełnia warunek, o którym mowa w art. 18 ust. 2 pkt 2.
5. Przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, może wyrabiać i rozlewać miód pitny markowy, jeżeli:
1) posiada tytuł prawny do obiektów budowlanych, w których jest prowadzony wyrób i rozlew tego miodu;
2) prowadzi pasiekę spełniającą wymagania określone dla produkcji miodu w ramach działów specjalnych produkcji rolnej, o których mowa w art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, z późn. zm.[3]));
3) spełnia warunek, o którym mowa w art. 18 ust. 2 pkt 2.

Art. 20.
1. Rejestr prowadzi minister właściwy do spraw rynków rolnych.
2. Wpisu do rejestru dokonuje się na wniosek przedsiębiorcy.
3. W przypadku przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 17 ust. 1 lub 2, wniosek
zawiera:
1) firmę przedsiębiorcy, jego siedzibę i adres;
2) numer:
a) w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym albo ewidencji działalności gospodarczej, o ile przedsiębiorca taki numer posiada,
b) identyfikacji podatkowej (NIP), o ile przedsiębiorca taki numer posiada,
c) identyfikacyjny krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej (REGON), o ile przedsiębiorca taki numer posiada;
3) określenie rodzaju działalności gospodarczej, która będzie wykonywana;
4) wskazanie miejsca lub miejsc wykonywania działalności gospodarczej;
5) oświadczenie, że przedsiębiorca w dniu złożenia wniosku spełnia wymagania określone w art. 18 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 pkt 2 i 3.
4. W przypadku przedsiębiorcy spełniającego wymagania określone w art. 19, wniosek zawiera:
1) dane, o których mowa w ust. 3 pkt 1–4;
2) oświadczenie, że przedsiębiorca w dniu złożenia wniosku:
a) spełnia wymagania określone w art. 18 ust. 2 pkt 2 i 3,
b) posiada tytuł prawny do obiektów budowlanych, w których jest prowadzony wyrób i rozlew wina owocowego markowego, cydru, perry lub miodu pitnego markowego,
c) posiada tytuł prawny do gruntu rolnego, o którym mowa w art. 19 ust. 4 pkt 2 – w przypadku wyrobu wina owocowego markowego, cydru lub perry,
d) prowadzi pasiekę, o której mowa w art. 19 ust. 5 pkt 2 – w przypadku wyrobu i rozlewu miodu pitnego markowego.
5. W przypadku złożenia oświadczenia, o którym mowa w ust. 4 pkt 2 lit. c, do wniosku dołącza się informację o łącznej powierzchni i lokalizacji gruntu rolnego, o którym mowa w art. 19 ust. 4 pkt 2, zawierającą wskazanie:
1) województwa, powiatu i gminy;
2) nazwy oraz numeru obrębu ewidencyjnego;
3) numeru arkusza mapy i numeru działki ewidencyjnej.
6. Oświadczenia, o których mowa w ust. 3 pkt 5 i ust. 4 pkt 2, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.

Art. 21.
1. Minister właściwy do spraw rynków rolnych wydaje z urzędu zaświadczenie o dokonaniu wpisu do rejestru lub zaświadczenie o zmianie wpisu w rejestrze, z podaniem daty wpisu lub zmiany wpisu.
2. Rejestr zawiera dane, o których mowa w art. 20 ust. 3 pkt 1–4.
3. Rejestr może być prowadzony w systemie teleinformatycznym.
4. Rejestr jest jawny.

Art. 22.
Minister właściwy do spraw rynków rolnych wydaje decyzję zakazującą wykonywania przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej w zakresie wyrobu lub rozlewu wyrobów winiarskich w przypadkach określonych w:
1) ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej;
2) art. 52 ust. 2 i 4 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11, z późn. zm.[4])).

Art. 23.
1. Przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie wyrobu lub rozlewu wyrobów winiarskich zawiadamia ministra właściwego do spraw rynków rolnych o zakończeniu lub zawieszeniu wykonywania tej działalności, w terminie 14 dni od dnia jej zakończenia lub zawieszenia.
2. W sprawach dotyczących wykonywania działalności gospodarczej w zakresie wyrobu lub rozlewu wyrobów winiarskich, w zakresie nieuregulowanym w ustawie, stosuje się przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.

Art. 24.
1. Przedsiębiorca określony w art. 17 ust. 3 niepodlegający, na podstawie art. 47 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, obowiązkowi wyrobu wina w składzie podatkowym:
1) spełnia warunki określone w art. 18 ust. 1 pkt 1 i art. 19 ust. 3 pkt 2;
2) wyznacza osobę odpowiedzialną za:
a) prowadzenie rejestru przychodu i rozchodu wyrobów winiarskich, o którym mowa w art. 36 rozporządzenia Komisji (WE) nr 436/2009 z dnia 26 maja 2009 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 479/2008 w odniesieniu do rejestru winnic, obowiązkowych deklaracji i sporządzania informacji na potrzeby monitorowania rynku, dokumentów towarzyszących przewozowi produktów i rejestrów prowadzonych w sektorze wina (Dz. Urz. UE L 128 z 27.05.2009, str. 15, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 436/2009”,
b) kontrolę jakości wyrabianego i rozlewanego wina,
c) wystawianie dokumentu towarzyszącego, o którym mowa w art. 185c ust. 1 rozporządzenia nr 1234/2007.
2. Przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, może wyrabiać i rozlewać wino uzyskane z winogron pochodzących z upraw własnych, z przeznaczeniem do wprowadzenia do obrotu, jeżeli:
1) posiada tytuł prawny do obiektów budowlanych, w których jest prowadzony wyrób takiego wina;
2) spełnia warunek, o którym mowa w art. 18 ust. 2 pkt 2.
3. Prezes Agencji Rynku Rolnego, zwanej dalej „Agencją”, kontroluje spełnianie wymagań określonych w ust. 2, w trybie i na zasadach określonych dla czynności sprawdzających w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych (Dz. U. z 2007 r. Nr 231, poz. 1702, z późn. zm.[5])).

Rozdział 4
Uprawa winorośli przeznaczonej do pozyskiwania winogron do wyrobu wina

Art. 25.
Do wyrobu wina używa się wyłącznie winogron zebranych z krzewów odmian winorośli spełniających wymagania określone w art. 120a ust. 2 rozporządzenia nr 1234/2007.

Art. 26.
Minister właściwy do spraw rynków rolnych, w przypadku gdy wielkość wyrobu wina, o której mowa w art. 120a ust. 3 rozporządzenia nr 1234/2007, zostanie przekroczona, określi, w drodze rozporządzenia, listę odmian winorośli przeznaczonych do uprawy w celu pozyskiwania winogron do wyrobu wina, mając na względzie wymagania określone w art. 120a ust. 2 rozporządzenia nr 1234/2007 oraz informację, o której mowa w art. 29 ust. 4 pkt 3 lit. c.

Art. 27.
1. Państwowa Inspekcja Ochrony Roślin i Nasiennictwa przeprowadza kontrole upraw winorośli, z których winogrona są przeznaczone do wyrobu wina.
2. Kontrole, o których mowa w ust. 1, są przeprowadzane w trybie i na zasadach określonych w ustawie z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z 2008 r. Nr 133, poz. 849, z późn. zm.[6])) w rozdziale 5 i mają na celu:
1) ustalenie zgodności ze stanem faktycznym informacji, o której mowa w art. 29 ust. 4 pkt 3;
2) sprawdzenie, czy odmiany winorośli uprawiane na działkach ewidencyjnych podanych w informacji, o której mowa w art. 29 ust. 4 pkt 3, spełniają wymagania określone w art. 120a ust. 2 rozporządzenia nr 1234/2007.
3. W przypadku stwierdzenia na działce ewidencyjnej, o której mowa w art. 29 ust. 4 pkt 3 lit. c, prowadzenia uprawy winorośli, która:
1) nie spełnia wymagań określonych w art. 120a ust. 2 lit. a i b rozporządzenia nr 1234/2007, wojewódzki inspektor ochrony roślin i nasiennictwa wydaje decyzję zakazującą wyrabiania wina z winogron pozyskanych z tej działki;
2) spełnia wymagania określone w przepisach art. 120a ust. 2 lit. a i b rozporządzenia nr 1234/2007 oraz winorośli, która nie spełnia tych wymagań, wojewódzki inspektor ochrony roślin i nasiennictwa wydaje decyzję zakazującą wyrabiania wina z winogron pozyskanych z tej części działki, na której znajduje się winorośl niespełniająca wymagań określonych w art. 120a ust. 2 lit. a i b rozporządzenia nr 1234/2007.
4. Od decyzji, o której mowa w ust. 3, przysługuje odwołanie do Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa, w terminie 7 dni od dnia jej doręczenia.
5. Główny Inspektor Ochrony Roślin i Nasiennictwa przekazuje Prezesowi Agencji informację o ostatecznych decyzjach, o których mowa w ust. 3, w terminie do dnia 15 października każdego roku.
6. Informacja, o której mowa w ust. 5, zawiera:
1) imię i nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo firmę, siedzibę i adres każdego z przedsiębiorców, któremu wydano decyzję;
2) datę wydania decyzji i jej numer;
3) określenie powierzchni uprawy winorośli, z której jest zakazane pozyskiwanie winogron do wyrobu wina, ze wskazaniem:
a) województwa, powiatu i gminy,
b) nazwy oraz numeru obrębu ewidencyjnego,
c) numeru arkusza mapy, numeru działki lub działek ewidencyjnych.

Rozdział 5
Organizacja rynku wina

Art. 28.
Wyrób wina z winogron pozyskanych z upraw winorośli położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przeznaczonego do wprowadzenia do obrotu, wymaga uzyskania wpisu do ewidencji przedsiębiorców wyrabiających wino z winogron pozyskanych z upraw winorośli położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwanej dalej „ewidencją”.

Art. 29.
1. Ewidencję prowadzi Prezes Agencji.
2. Wpisu do ewidencji dokonuje się na wniosek przedsiębiorcy, na każdy rok gospodarczy, w którym będzie wyrabiane wino, w terminie do dnia 1 sierpnia.
3. Wniosek o wpis do ewidencji składa się do Prezesa Agencji, na formularzu opracowanym przez Agencję i udostępnionym na stronie internetowej Agencji, w terminie do dnia 30 czerwca roku poprzedzającego rok gospodarczy, którego dotyczy składany wniosek.
4. Wniosek o wpis do ewidencji zawiera:
1) imię i nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo firmę, siedzibę i adres przedsiębiorcy, a w przypadku gdy przedsiębiorca nie posiada uprawy winorośli, z której winogron wyrabia się wino przeznaczone do wprowadzenia do obrotu – również imię i nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo firmę, siedzibę i adres właściciela uprawy winorośli;
2) określenie miejsca wyrobu wina;
3) informację o lokalizacji uprawy winorośli, z której winogron wyrabia się wino przeznaczone do wprowadzenia do obrotu, zawierającą wskazanie:
a) województwa, powiatu i gminy,
b) nazwy oraz numeru obrębu ewidencyjnego,
c) numeru arkusza mapy i numeru działki ewidencyjnej, z podaniem nazw odmian winorośli tam uprawianych oraz całkowitej powierzchni tej uprawy;
4) informację o całkowitej powierzchni upraw winorośli innych niż określone w pkt 3.
5. Wniosek o wpis do ewidencji, w przypadku gdy w poprzednim roku gospodarczym przedsiębiorca został wpisany do ewidencji, a informacje wymienione
w ust. 4 nie uległy zmianie, zawiera następujące dane:
1) imię i nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo firmę, siedzibę i adres przedsiębiorcy;
2) numer wpisu do ewidencji zawarty w decyzji, o której mowa w art. 30 ust. 3 pkt 1.
6. Wniosek o skreślenie z ewidencji w trakcie trwania roku gospodarczego, na który dokonano wpisu do ewidencji, składa się, w formie pisemnej, do Prezesa Agencji.
7. Wniosek, o którym mowa w ust. 6, zawiera następujące dane:
1) imię i nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo firmę, siedzibę i adres przedsiębiorcy;
2) numer wpisu do ewidencji zawarty w decyzji, o której mowa w art. 30 ust. 3 pkt 1.

Art. 30.
1. Ewidencja zawiera dane, o których mowa w art. 29 ust. 4.
2. Ewidencja jest prowadzona w systemie teleinformatycznym lub w formie papierowej.
3. Prezes Agencji wydaje decyzję o:
1) wpisie do ewidencji;
2) skreśleniu z ewidencji.
4. Prezes Agencji przekazuje corocznie, w terminie do dnia 15 sierpnia, informacje, o których mowa w art. 29 ust. 4:
1) pkt 1 i 2 – Głównemu Inspektorowi Jakości Handlowej Artykułów Rolno- -Spożywczych, zwanemu dalej „Głównym Inspektorem”;
2) pkt 1 i 3 – Głównemu Inspektorowi Ochrony Roślin i Nasiennictwa.

Art. 31.
Prezes Agencji skreśla z ewidencji w przypadku:
1) niezłożenia wniosku, o którym mowa w art. 29 ust. 2, na następny rok gospodarczy;
2) złożenia wniosku o skreślenie z ewidencji w trakcie trwania roku gospodarczego, na który wydano decyzje o wpisie do ewidencji;
3) otrzymania od Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa informacji, o której mowa w art. 27 ust. 5;
4) stwierdzenia, w wyniku przeprowadzonej kontroli, że nie są spełnione wymagania określone w art. 24 ust. 2.

Art. 32.
1. W przypadku skreślenia z ewidencji, o którym mowa w art. 31 pkt 1 i 2, dopuszcza się wprowadzenie do obrotu wina w ilości nieprzekraczającej ilości podanej
w deklaracji produkcji, o której mowa w art. 9 rozporządzenia nr 436/2009, i deklaracji zapasów, o której mowa w art. 11 rozporządzenia nr 436/2009, złożonych do Agencji, za dany rok gospodarczy.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Prezes Agencji niezwłocznie przekazuje Głównemu Inspektorowi informację o skreśleniu z ewidencji oraz kopię deklaracji produkcji, o której mowa w art. 9 rozporządzenia nr 436/2009, i deklaracji zapasów, o której mowa w art. 11 rozporządzenia nr 436/2009, złożonych do Agencji za miniony rok gospodarczy.

Art. 33.
Prezes Agencji po otrzymaniu od Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa informacji, o której mowa w art. 27 ust. 5, wprowadza zmiany do ewidencji.

Art. 34.
W przypadku gdy decyzja, o której mowa w art. 27 ust. 3, stała się ostateczna, przedsiębiorca informuje wojewódzkiego inspektora ochrony roślin i nasiennictwa właściwego ze względu na lokalizację uprawy winorośli o terminach przeprowadzenia zbioru winogron przeznaczonych do wyrobu wina, nie później niż na 2 dni robocze przed terminem rozpoczęcia zbioru tych winogron.

Art. 35.
1. Przedsiębiorca wpisany do ewidencji składa Prezesowi Agencji deklarację o:
1) ilości win białych lub czerwonych wprowadzonych do obrotu w poprzednim roku gospodarczym, wyrobionych z winogron, moszczów winogronowych lub win gronowych – w terminie do dnia 31 sierpnia każdego roku;
2) szacowanej ilości wina, jaka będzie wyrobiona w danym roku gospodarczym – w terminie do dnia 31 sierpnia każdego roku;
3) produkcji, o której mowa w art. 9 rozporządzenia nr 436/2009 – w terminie do dnia 15 stycznia każdego roku;
4) szacowanej ilości winogron lub moszczu winogronowego planowanych do zakupu oraz ich szacunkowym wykorzystaniu do wyrobu wina w danym roku gospodarczym – w terminie do dnia 30 października każdego roku;
5) zbiorach winogron, o których mowa w art. 8 rozporządzenia nr 436/2009 –
w terminie do dnia 15 stycznia każdego roku;
6) zapasach, o których mowa w art. 11 rozporządzenia nr 436/2009 – w terminie do dnia 31 sierpnia każdego roku;
7) ilości usuniętych w poprzednim roku gospodarczym produktów ubocznych powstałych przy wyrobie wina lub moszczu winogronowego, w przypadku powstania obowiązku wycofania tych produktów, o którym mowa w art. 22 rozporządzenia Komisji (WE) nr 555/2008 z dnia 27 czerwca 2008 r. ustanawiającego szczegółowe przepisy wykonawcze do rozporządzenia Rady (WE) nr 479/2008 w sprawie wspólnej organizacji rynku wina w odniesieniu do programów wsparcia, handlu z krajami trzecimi, potencjału produkcyjnego oraz kontroli w sektorze wina (Dz. Urz. UE L 170 z 30.06.2008, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 555/2008” – w terminie do dnia 15 sierpnia każdego roku.
2. Przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 17 ust. 1 i 2, składa Prezesowi Agencji deklaracje:
1) o ilości win białych lub czerwonych wprowadzonych do obrotu w poprzednim roku gospodarczym, wyrobionych z winogron, moszczów winogronowych lub win gronowych ze wskazaniem państwa ich pochodzenia – w terminie do dnia 31 sierpnia każdego roku;
2) o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 oraz 5–7 – w terminach określonych w tych przepisach.
3. Przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 17 ust. 1 i 2, w zakresie wyrobu win aromatyzowanych, aromatyzowanych napojów winopochodnych i aromatyzowanych koktajli winopodobnych, o których mowa w rozporządzeniu nr 1601/1991, składa ministrowi do spraw rynków rolnych deklarację o ilości tych wyrobów winiarskich wprowadzonych do obrotu w poprzednim roku gospodarczym, z podaniem ilości winogron, moszczów winogronowych lub win gronowych użytych do ich wyrobu – w terminie do dnia 31 sierpnia każdego roku.
4. Osoba dostarczająca winogrona lub moszcz winogronowy przedsiębiorcy wykonującemu działalność gospodarczą, o której mowa w art. 17, wpisanemu do ewidencji, składa Prezesowi Agencji deklarację o:
1) zbiorach winogron, o których mowa w art. 8 rozporządzenia nr 436/2009 –
w terminie do dnia 15 stycznia każdego roku;
2) ilości winogron lub moszczu winogronowego, dostarczonych przedsiębiorcom wyrabiającym wino w danym roku gospodarczym – w terminie do dnia 30 października każdego roku.
5. Przedsiębiorca posiadający zezwolenie na obrót hurtowy, o którym mowa w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, składa Prezesowi Agencji deklarację zapasów, o której mowa w art. 11 rozporządzenia nr 436/2009 – w terminie do dnia 31 sierpnia każdego roku.
6. Marszałek województwa właściwy ze względu na miejsce prowadzenia działalności przez przedsiębiorców określonych w ust. 5 przekazuje Prezesowi Agencji informację dotyczącą przedsiębiorców posiadających na obszarze województwa zezwolenia na obrót hurtowy, o którym mowa w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, zawierającą oznaczenie tych przedsiębiorców, ich siedzib i adresów oraz daty wydania i ważności tych zezwoleń – w terminie do dnia 10 czerwca każdego roku.
7. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia, wzory formularzy deklaracji, o których mowa w ust. 1–5, mając na względzie wymagania określone w art. 12 rozporządzenia nr 436/2009 oraz art. 22 rozporządzenia nr 555/2008, a także zapewnienie prawidłowego monitorowania rynku wina.

Art. 36.
1. Prezes Agencji:
1) niezwłocznie informuje Głównego Inspektora o stwierdzonych przypadkach niezłożenia deklaracji, o której mowa w art. 35 ust. 1 pkt 5;
2) przekazuje:
a) ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych – zbiorcze zestawienie informacji, o których mowa w art. 19 ust. 1 rozporządzenia nr 436/2009,
b) Prezesowi Głównego Urzędu Statystycznego – informacje, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b (ii) i (iii) rozporządzenia nr 436/2009
– nie później niż 7 dnia roboczego przed upływem terminu określonego w art. 19 ust. 1 rozporządzenia nr 436/2009.
2. Minister właściwy do spraw rynków rolnych przekazuje:
1) Komisji Europejskiej – informacje, o których mowa w art. 19 ust. 1 rozporządzenia nr 436/2009;
2) Prezesowi Głównego Urzędu Statystycznego – informacje zawarte w deklaracjach, o których mowa w art. 35 ust. 3.
3. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego przekazuje informacje, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b (ii) i (iii) rozporządzenia nr 436/2009, do Urzędu Statystycznego Unii Europejskiej (Eurostat).

Art. 37.
1. Zgłoszenia zamiaru przeprowadzenia wzbogacania, odkwaszania i słodzenia, o których mowa w art. 12 i 13 rozporządzenia Komisji (WE) nr 606/2009 z dnia 10 lipca 2009 r. ustanawiającego niektóre szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 479/2008 w odniesieniu do kategorii produktów winiarskich, praktyk enologicznych i obowiązujących ograniczeń (Dz. Urz. UE L 193 z 24.07.2009, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 606/2009”, składa się wojewódzkiemu inspektorowi właściwemu ze względu na miejsce wyrobu wina.
2. Zgłoszenie zamiaru przeprowadzenia wzbogacania składa się nie później niż na 2 dni robocze przed planowanym terminem rozpoczęcia tego zabiegu.
3. Zgłoszenie zamiaru przeprowadzenia:
1) wzbogacania może być również złożone w sposób określony w art. 12 ust. 3 rozporządzenia nr 606/2009;
2) słodzenia przy spełnieniu wymagań określonych w rozporządzeniu nr 606/2009 w załączniku ID w ust. 5 w lit. c może być również złożone w sposób określony w rozporządzeniu nr 606/2009 w załączniku ID w ust. 5 w lit. b.
4. Zgłoszenia, o których mowa w ust. 1, składa osoba odpowiedzialna za kontrolę jakości, o której mowa w art. 18 ust. 1 pkt 3 lub art. 19 ust. 3 pkt 3, na formularzach opracowanych przez Inspekcję Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych, zwaną dalej „Inspekcją”, i udostępnionych na stronie internetowej Inspekcji.
5. W przypadku wystąpienia okoliczności, o których mowa w art. 12 ust. 4 rozporządzenia nr 606/2009, uniemożliwiających przeprowadzenie wzbogacania
w terminie podanym w zgłoszeniu, informuje się o tym, w formie pisemnej, wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na miejsce wyrobu wina, nie później niż w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym planowany termin rozpoczęcia wzbogacania.

Art. 38.
1. W przypadku, o którym mowa w rozporządzeniu nr 1234/2007:
1) w załączniku XVa w pkt A w ust. 2, minister właściwy do spraw rynków rolnych może zezwolić na zwiększenie naturalnej objętościowej zawartości alkoholu, o której mowa w rozporządzeniu nr 1234/2007 w załączniku III w części IIIa w ust. 16, przez przeprowadzenie wzbogacenia na warunkach określonych w rozporządzeniu nr 1234/2007 w załączniku XVa w pkt A i B;
2) w załączniku XVa w pkt B w ust. 6, minister właściwy do spraw rynków rolnych może zezwolić na przekroczenie całkowitej objętościowej zawartości alkoholu określonej w rozporządzeniu nr 1234/2007 w odniesieniu do:
a) win czerwonych, na zasadach określonych w rozporządzeniu nr 1234/2007 w załączniku XVa w pkt B w ust. 7,
b) win posiadających chronione nazwy pochodzenia lub chronione oznaczenia geograficzne.
2. Informację o zezwoleniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw rynków rolnych podaje do publicznej wiadomości na stronie internetowej urzędu obsługującego tego ministra.
3. Minister właściwy do spraw rynków rolnych jest organem właściwym do występowania do Komisji Europejskiej o zwiększenie limitu wzbogacania w przypadku oraz na zasadach określonych w rozporządzeniu nr 1234/2007 w załączniku XVa w pkt A w ust. 3.

Art. 39.
1. W przypadku powstania obowiązku wycofania produktów ubocznych powstałych przy wyrobie wina, o którym mowa w art. 22 rozporządzenia nr 555/2008, zamiar usunięcia tych produktów zgłasza się wojewódzkiemu inspektorowi właściwemu ze względu na miejsce wyrobu wina, ze wskazaniem miejsca składowania i terminu usunięcia tych produktów, nie później niż na 2 dni robocze przed planowanym terminem rozpoczęcia ich usuwania.
2. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, składa się na formularzu opracowanym przez Inspekcję i udostępnionym na stronie internetowej Inspekcji.

Art. 40.
1. Inspekcja przeprowadza kontrolę:
1) dokumentów towarzyszących przewozowi wyrobów winiarskich, o których mowa w art. 185c ust. 1 rozporządzenia nr 1234/2007, w rozporządzeniu nr 555/2008 w tytule III w rozdziale I oraz w rozporządzeniu nr 436/2009;
2) rejestrów przychodu i rozchodu wyrobów winiarskich, o których mowa w art. 36 rozporządzenia nr 436/2009;
3) usuwania produktów ubocznych powstałych przy wyrobie wina, uwzględniając ograniczenia, o których mowa w rozporządzeniu nr 1234/2007 w załączniku XVb w pkt D oraz w rozporządzeniu nr 555/2008;
4) zgodności stosowania chronionych nazw pochodzenia, chronionych oznaczeń geograficznych i określeń tradycyjnych z zasadami określonymi w art. 118m i 118v rozporządzenia nr 1234/2007 oraz w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 607/2009 z dnia 14 lipca 2009 r. ustanawiającym niektóre szczegółowe przepisy wykonawcze do rozporządzenia Rady (WE) nr 479/2008 w odniesieniu do chronionych nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych, określeń tradycyjnych, etykietowania i prezentacji niektórych produktów sektora wina (Dz. Urz. UE L 193 z 24.07.2009, str. 60, z późn. zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem nr 607/2009”.
2. Kontrola, o której mowa w ust. 1, jest przeprowadzana w trybie i na zasadach określonych w ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2005 r. Nr 187, poz. 1577, z późn. zm.[7])) w rozdziale 4.

Art. 41.
Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób i miejsce pobierania próbek winogron, moszczu winogronowego i wina w trakcie fermentacji, a także ustalania naturalnej zawartości alkoholu
w winogronach, moszczu winogronowym i winie w trakcie fermentacji, mając na względzie spełnienie wymagań dla przeprowadzania wzbogacania winogron, moszczu winogronowego i wina w trakcie fermentacji, określonych w rozporządzeniu nr 1234/2007 w załączniku XVa w pkt A i B;
2) termin zamknięcia rejestru przychodu i rozchodu wyrobów winiarskich, o którym mowa w art. 36 rozporządzenia nr 436/2009, mając na względzie spełnienie wymagań określonych w art. 46 rozporządzenia nr 436/2009;
3) minimalną zawartość alkoholu w wytłokach i osadzie drożdżowym, mając na względzie zapobieganie nadmiernemu tłoczeniu winogron zgodnie
z ograniczeniami, o których mowa w rozporządzeniu nr 1234/2007 w załączniku XVb w pkt D w ust. 1.

Art. 42.
Minister właściwy do spraw rynków rolnych może określić, w drodze rozporządzenia:
1) sposób usuwania produktów ubocznych powstałych przy wyrobie wina, mając na względzie zapobieganie nadmiernemu tłoczeniu winogron zgodnie z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu nr 1234/2007 w załączniku XVb w pkt D;
2) przedsiębiorców zwolnionych z obowiązku prowadzenia rejestru przychodu
i rozchodu wyrobów winiarskich, o którym mowa w art. 36 rozporządzenia nr 436/2009, mając na względzie wymagania określone w art. 37 ust. 3 rozporządzenia nr 436/2009;
3) maksymalną wydajność winogron uzyskiwaną z jednego hektara uprawy winorośli, mając na względzie zapewnienie odpowiedniej jakości wyrabianych win;
4) sposób prowadzenia rejestru przychodu i rozchodu wyrobów winiarskich,
o którym mowa w art. 36 rozporządzenia nr 436/2009, odnotowywania informacji o stwierdzeniu ewentualnych przypadkowych zmian objętości wyrobów winiarskich oraz ewentualnego przeznaczania wyrabianych wyrobów winiarskich na potrzeby własne, mając na względzie spełnienie wymagań określonych w art. 39 ust. 2 rozporządzenia nr 436/2009.

Art. 43.
1. W przypadku przewozu wyrobów winiarskich objętych rozporządzeniem nr 1234/2007, rozpoczynającego się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, uznawane dokumenty towarzyszące, o których mowa w art. 24 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 436/2009, sporządza się zgodnie ze wzorem określonym w rozporządzeniu nr 436/2009 w załączniku VII.
2. Dokumenty towarzyszące, o których mowa w art. 24 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 436/2009 oraz w art. 44 ust. 6 rozporządzenia nr 555/2008, można sporządzać
w formie elektronicznej na informatycznym nośniku danych w sposób wskazany przez Głównego Inspektora na stronie internetowej Inspekcji.

Art. 44.
1. Organem właściwym do zapewnienia procedury certyfikacji wina,
o którym mowa w art. 61 rozporządzenia nr 607/2009, zwanego dalej „winem
z określonego rocznika”, oraz wina, o którym mowa w art. 62 rozporządzenia nr 607/2009, zwanego dalej „winem z określonej odmiany winorośli”, jest wojewódzki inspektor właściwy ze względu na miejsce wyrobu wina.
2. Wojewódzki inspektor ochrony roślin i nasiennictwa właściwy ze względu na lokalizację uprawy określoną w art. 29 ust. 4 pkt 3 jest organem właściwym w sprawach kontroli w ramach certyfikacji, o której mowa w art. 63 rozporządzenia nr 607/2009, mającej na celu ustalenie posiadania owocującej uprawy winorośli, z której będzie wyrabiane wino z określonej odmiany winorośli, oraz wielkości tej uprawy.
3. Certyfikację wina, o której mowa w art. 63 rozporządzenia nr 607/2009, przeprowadza się na wniosek przedsiębiorcy wyrabiającego wino z winogron pozyskanych z upraw winorośli położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, składany na dany rok gospodarczy w terminie do dnia 15 sierpnia.
4. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, zawiera:
1) imię i nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo firmę, siedzibę i adres przedsiębiorcy wyrabiającego wino z winogron pozyskanych z upraw winorośli położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a w przypadku gdy przedsiębiorca ten nie posiada uprawy winorośli, z której wyrabia się wino przeznaczone do wprowadzenia do obrotu – również imię i nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo firmę, siedzibę i adres właściciela uprawy winorośli;
2) określenie miejsca wyrobu wina z określonego rocznika lub wina z określonej odmiany;
3) informację o lokalizacji uprawy winorośli, z której wyrabia się wino z określonego rocznika lub wino z określonej odmiany winorośli, w danym roku gospodarczym, zawierającą wskazanie:
a) województwa, powiatu i gminy,
b) nazwy oraz numeru obrębu ewidencyjnego,
c) numeru arkusza mapy, numeru i wielkości działek ewidencyjnych oraz wielkości:
– powierzchni uprawy winorośli, z której wyrabia się wino z określonego rocznika lub wino z określonej odmiany winorośli, w danym roku gospodarczym,
– całkowitej powierzchni uprawy winorośli znajdującej się na tych działkach oraz powierzchni przeznaczonej do pozyskiwania winogron do wyrobu wina w danym roku gospodarczym,
d) nazwy lub nazw odmian winorośli, w przypadku wyrobu wina z określonej odmiany winorośli.
5. Za przeprowadzenie certyfikacji wina z określonego rocznika lub wina
z określonej odmiany winorośli pobiera się opłatę, która stanowi dochód budżetu państwa.
6. Opłatę, o której mowa w ust. 5, wnosi się na rachunek bankowy wojewódzkiego inspektoratu jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych właściwego ze względu na miejsce wyrobu wina.
7. Dowód wniesienia opłaty dołącza się do wniosku, o którym mowa w ust. 3.

Art. 45.
1. W ramach certyfikacji wina z określonego rocznika lub wina z określonej odmiany winorośli:
1) wojewódzki inspektor ochrony roślin i nasiennictwa właściwy ze względu na miejsce wyrobu wina, na wniosek wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na to miejsce:
a) niezwłocznie przeprowadza kontrolę mającą na celu ustalenie zgodności ze stanem faktycznym informacji, o której mowa w art. 44 ust. 4 pkt 3,
b) przekazuje wyniki kontroli, o której mowa w lit. a, w terminie 7 dni od dnia przeprowadzenia kontroli, wojewódzkiemu inspektorowi właściwemu ze względu na miejsce wyrobu wina;
2) wojewódzki inspektor właściwy ze względu na miejsce wyrobu wina niezwłocznie przeprowadza kontrolę wyrobu win podlegających certyfikacji oraz wielkości posiadanych zapasów win podlegających certyfikacji w poprzednich latach gospodarczych.
2. Kontrola, o której mowa w ust. 1 pkt 2, jest przeprowadzana w trybie i na zasadach określonych w ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych w rozdziale 4.

Art. 46.
1. Po przeprowadzeniu certyfikacji wina z określonego rocznika lub wina
z określonej odmiany winorośli wojewódzki inspektor właściwy ze względu na miejsce wyrobu wina wydaje decyzję w sprawie nadania numeru identyfikacyjnego każdej partii wina z określonego rocznika lub wina z określonej odmiany winorośli, zawierającą określenie ilości litrów wina w partii, której nadano ten numer.
2. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje odwołanie do Głównego Inspektora.
3. Numer identyfikacyjny, o którym mowa w ust. 1, umieszcza się na etykiecie wina obok danych identyfikujących producenta w rozumieniu art. 56 rozporządzenia nr 607/2009.
4. Główny Inspektor składa corocznie ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych, w terminie do dnia 15 sierpnia, informację o:
1) liczbie wydanych decyzji o nadaniu numeru identyfikacyjnego, o którym mowa w ust. 1;
2) ilości w hektolitrach win z określonego rocznika wyrobionych w poprzednim roku gospodarczym;
3) wynikach kontroli przeprowadzonych u producentów win z określonego rocznika i win z określonej odmiany winorośli, w poprzednim roku gospodarczym.

Art. 47.
Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia:
1) stawki opłat za przeprowadzenie certyfikacji wina z określonego rocznika lub wina z określonej odmiany winorośli, mając na względzie koszty dojazdu do miejsca uprawy winorośli, koszty dojazdu do miejsca wyrobu wina oraz koszty wykonania czynności kontrolnych;
2) sposób ustalania i umieszczania numeru identyfikacyjnego partii wina
z określonego rocznika lub wina z określonej odmiany winorośli, mając na względzie zapewnienie możliwości identyfikacji każdej partii tego wina wprowadzonej do obrotu.

Art. 48.
Minister właściwy do spraw rynków rolnych jest organem właściwym w sprawach:
1) uznawania organizacji producentów oraz organizacji międzybranżowych, o którym mowa w art. 125o rozporządzenia nr 1234/2007, oraz cofania tego uznania;
2) kontroli organizacji producentów oraz organizacji międzybranżowych, o której mowa w art. 125b ust. 2 lit. b rozporządzenia nr 1234/2007;
3) przekazywania Komisji Europejskiej powiadomień rocznych, o których mowa w art. 125b ust. 2 lit. c oraz art. 125k ust. 3 lit. d rozporządzenia nr 1234/2007.

Art. 49.
Minister właściwy do spraw rynków rolnych, w drodze decyzji:
1) uznaje organizację producentów, jeżeli:
a) organizacja ta spełnia wymagania, o których mowa w art. 125o ust. 1 lit. a rozporządzenia nr 1234/2007,
b) jest wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego,
c) zrzesza co najmniej 10 członków, którzy w okresie trzech kolejnych lat gospodarczych uzyskali wpis do ewidencji co najmniej na jeden rok gospodarczy i do jego zakończenia nie zostali skreśleni z ewidencji w przypadkach określonych w art. 31 pkt 2–4,
d) łączna ilość faktycznie wyrobionego wina deklarowana przez jej członków w ostatecznych deklaracjach, o których mowa w art. 8 rozporządzenia 436/2009, stanowi nie mniej niż 10 % ilości wina deklarowanego przez wszystkich członków w tych deklaracjach;
2) uznaje organizację międzybranżową, jeżeli:
a) organizacja ta spełnia wymagania, o których mowa w art. 125o ust. 1 lit. b rozporządzenia nr 1234/2007,
b) jest wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego,
c) zrzesza co najmniej:
– 25 członków posiadających zezwolenie na obrót hurtowy, o którym mowa w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, którzy faktycznie prowadzą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obrót hurtowy wyrobami winiarskimi,
– 25 członków wpisanych do rejestru lub ewidencji;
3) cofa uznanie, w przypadku naruszenia wymagań określonych w pkt 1 lub 2 lub art. 125o rozporządzenia nr 1234/2007.

Art. 50.
1. Wniosek o uznanie organizacji zawiera:
1) nazwę organizacji, jej siedzibę i adres;
2) informację, czy organizacja ubiega się o uznanie za organizację producentów czy organizację międzybranżową;
3) imię i nazwisko osoby upoważnionej do reprezentowania organizacji w sprawach związanych z uzyskaniem uznania;
4) numer w Krajowym Rejestrze Sądowym.
2. Do wniosku dołącza się:
1) statut organizacji;
2) wykaz członków organizacji, jeżeli nie jest zawarty w statucie, o którym mowa w pkt 1.

Art. 51.
1. Uznana organizacja producentów przesyła corocznie ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych, w terminie do dnia 30 września, informację o:
1) działaniach zrealizowanych w poprzednim roku gospodarczym;
2) łącznej ilości litrów wina wyrobionego przez jej członków w poprzednim roku gospodarczym;
3) liczbie członków organizacji spełniających wymagania określone w art. 49 ust. 1 pkt 1 lit. c.
2. Uznana organizacja międzybranżowa przesyła corocznie ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych, w terminie do dnia 30 września, informację o:
1) działaniach zrealizowanych w poprzednim roku gospodarczym;
2) liczbie członków wykonujących działalność gospodarczą w zakresie:
a) wyrobu wina przeznaczonego do wprowadzenia do obrotu,
b) obrotu hurtowego wyrobami winiarskimi.
3. Kontrola, o której mowa w art. 125b ust. 2 lit. b rozporządzenia nr 1234/2007, jest przeprowadzana na podstawie udostępnionych przez Prezesa Agencji informacji, o których mowa w art. 30 ust. 3 lub art. 35 ust. 1 i 2, dotyczących poszczególnych przedsiębiorców będących członkami kontrolowanej organizacji.

Rozdział 6
Ochrona nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych wyrobów winiarskich

Art. 52.
Minister właściwy do spraw rynków rolnych jest organem właściwym do:
1) przyjmowania i merytorycznej oceny wniosku o:
a) objęcie ochroną nazwy wyrobu winiarskiego, o którym mowa w rozporządzeniu nr 1234/2007 w załączniku XIb w ust. 1, 3–6, 8, 9, 11, 15 i 16, jako nazwy pochodzenia lub jako oznaczenia geograficznego, zwanego dalej „wnioskiem o objęcie ochroną”,
b) zatwierdzenie zmiany specyfikacji, o której mowa w art. 118q rozporządzenia nr 1234/2007,
c) unieważnienie ochrony, o którym mowa w art. 118r rozporządzenia nr 1234/2007;
2) przekazywania Komisji Europejskiej wniosku o:
a) objęcie ochroną, o którym mowa w art. 118f ust. 5 lit. b rozporządzenia nr 1234/2007,
b) zatwierdzenie zmiany specyfikacji, o której mowa w art. 118q rozporządzenia nr 1234/2007,
c) unieważnienie ochrony, o którym mowa w art. 118r rozporządzenia nr 1234/2007;
3) przyjmowania i rozpatrywania zastrzeżenia do wniosku o objęcie ochroną, o którym mowa w art. 62;
4) prowadzenia postępowania w przypadku wniesienia sprzeciwu, o którym mowa w art. 118h rozporządzenia nr 1234/2007, do wniosku o objęcie ochroną zgłoszonego przez Rzeczpospolitą Polską;
5) zgłaszania sprzeciwu oraz prowadzenia postępowania w przypadku wniesienia przez Rzeczpospolitą Polską sprzeciwu, o którym mowa w art. 118h rozporządzenia nr 1234/2007, zgodnie z wymaganiami określonymi w art. 14 rozporządzenia nr 607/2009;
6) przekazywania Komisji Europejskiej informacji o organach właściwych w sprawach kontroli i certyfikacji wyrobów winiarskich posiadających chronioną nazwę pochodzenia albo chronione oznaczenie geograficzne.

Art. 53.
Wniosek o objęcie ochroną składa się tylko w zakresie jednego wyrobu winiarskiego, o którym mowa w rozporządzeniu nr 1234/2007 w załączniku XIb w ust. 1,
3–6, 8, 9, 11, 15 i 16.

Art. 54.
Wniosek o objęcie ochroną, oprócz danych określonych w art. 118c rozporządzenia nr 1234/2007, zawiera ponadto:
1) wskazanie:
a) wnioskodawcy albo osoby działającej w jego imieniu,
b) adresu do korespondencji wnioskodawcy albo osoby działającej w jego imieniu;
2) wykaz dokumentów lub informacji dołączonych do wniosku o objęcie ochroną.

Art. 55.
Wniosek o objęcie ochroną:
1) wypełnia się w języku polskim, pismem drukowanym, używając czarnego koloru;
2) składa się w formie papierowej oraz na informatycznym nośniku danych.

Art. 56.
Jeżeli dokumenty dołączone do wniosku o objęcie ochroną zostały sporządzone w języku innym niż polski, do wniosku dołącza się także ich tłumaczenie na język polski sporządzone przez tłumacza przysięgłego oraz podpisane przez wnioskodawcę.

Art. 57.
1. Wniosek o objęcie ochroną złożony do ministra właściwego do spraw rynków rolnych jest sprawdzany pod względem formalnym w terminie 14 dni od dnia jego złożenia.
2. W przypadku stwierdzenia, że wniosek zawiera uchybienia formalne, minister właściwy do spraw rynków rolnych wzywa wnioskodawcę do usunięcia tych uchybień w wyznaczonym terminie, nie krótszym jednak niż 14 dni od dnia otrzymania wezwania.
3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do wniosku o objęcie ochroną po usunięciu uchybień.
4. W przypadku nieusunięcia uchybień w wyznaczonym terminie minister właściwy do spraw rynków rolnych pozostawia wniosek bez rozpoznania.

Art. 58.
Minister właściwy do spraw rynków rolnych w porozumieniu z wnioskodawcą może wprowadzić poprawki do wniosku o objęcie ochroną w celu usunięcia oczywistych omyłek i błędów językowych, jeżeli poprawki te nie mają wpływu na merytoryczną zawartość wniosku.

Art. 59.
1. Minister właściwy do spraw rynków rolnych prowadzi rejestr wewnętrzny wniosków o objęcie ochroną.
2. Rejestr wewnętrzny wniosków o objęcie ochroną zawiera:
1) datę i godzinę wpływu wniosku do ministra właściwego do spraw rynków rolnych;
2) zgłoszoną nazwę wyrobu winiarskiego;
3) nazwę albo imię i nazwisko wnioskodawcy;
4) informacje, czy wnioskodawca ubiega się o rejestrację nazwy pochodzenia albo oznaczenia geograficznego wyrobu winiarskiego.
3. Rejestr wewnętrzny wniosków o objęcie ochroną jest jawny.

Art. 60.
1. Minister właściwy do spraw rynków rolnych, w terminie 14 dni od dnia wpisania danych i informacji, o których mowa w art. 59 ust. 2, do rejestru wewnętrznego wniosków o objęcie ochroną:
1) powiadamia o tym wnioskodawcę;
2) ogłasza w dzienniku urzędowym ministra właściwego do spraw rynków rolnych dane i informacje, o których mowa w art. 59 ust. 2;
3) zamieszcza treść wniosku o objęcie ochroną oraz dane i informacje, o których mowa w art. 59 ust. 2, na stronie internetowej urzędu obsługującego tego ministra;
4) zwraca się do organizacji reprezentujących przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą w zakresie wyrobu lub rozlewu wyrobów winiarskich oraz do Głównego Inspektora o wyrażenie opinii o spełnianiu wymagań określonych w art. 118b i 118c rozporządzenia nr 1234/2007.
2. Opinie, o których mowa w ust. 1 pkt 4, organizacje reprezentujące przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą w zakresie wyrobu lub rozlewu wyrobów winiarskich przekazują w terminie 60 dni od dnia otrzymania wniosku o ich wyrażenie.

Art. 61.
Minister właściwy do spraw rynków rolnych może wystąpić do wnioskodawcy o uzupełnienie lub wyjaśnienie, w wyznaczonym terminie, danych i informacji zawartych we wniosku o objęcie ochroną.

Art. 62.
1. Osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, mająca uzasadniony interes, może złożyć do ministra właściwego do spraw rynków rolnych zastrzeżenie do wniosku o objęcie ochroną, w terminie 2 miesięcy od dnia ogłoszenia w dzienniku urzędowym ministra właściwego do spraw rynków rolnych danych i informacji, o których mowa w art. 60 ust. 1 pkt 3.
2. Zastrzeżenie zawiera:
1) nazwę, siedzibę i adres albo imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania i adres wnoszącego zastrzeżenie;
2) wskazanie uzasadnionego interesu wnoszącego zastrzeżenie.
3. Datę złożenia zastrzeżenia spełniającego wymagania formalne wpisuje się do rejestru wewnętrznego wniosków o objęcie ochroną.
4. Zastrzeżenie składa się tylko do jednego wniosku o objęcie ochroną.
5. Do zastrzeżenia stosuje się przepisy art. 57 i 59 ust. 2 pkt 1–3.

Art. 63.
1. W przypadku złożenia zastrzeżenia do wniosku o objęcie ochroną, minister właściwy do spraw rynków rolnych powiadamia o tym wnioskodawcę oraz zwraca się z wnioskiem do organizacji reprezentujących przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą w zakresie wyrobu lub rozlewu wyrobów winiarskich oraz do Głównego Inspektora o wyrażenie opinii co do zasadności złożonego zastrzeżenia.
2. Opinie, o których mowa w ust. 1, organizacje reprezentujące przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą w zakresie wyrobu lub rozlewu wyrobów winiarskich przekazują w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku o ich wyrażenie.

Art. 64.
1. Minister właściwy do spraw rynków rolnych, w przypadku gdy nie zostało złożone zastrzeżenie do wniosku o objęcie ochroną albo zastrzeżenie złożone do wniosku o objęcie ochroną jest nieuzasadnione, biorąc pod uwagę wymagania określone w art. 118b i 118c rozporządzenia nr 1234/2007 lub opinie, o których mowa w art. 60 ust. 1 pkt 4 i art. 63 ust. 1, wydaje decyzję o:
1) stwierdzeniu spełniania wymagań, o których mowa w art. 118b i 118c rozporządzenia nr 1234/2007, i oddaleniu zastrzeżenia, po czym przekazuje niezwłocznie Komisji Europejskiej dokumenty i informacje, o których mowa w art. 118f ust. 5 lit. b rozporządzenia nr 1234/2007, albo
2) odmowie przekazania Komisji Europejskiej wniosku o objęcie ochroną –
w przypadku stwierdzenia niespełniania wymagań, o których mowa w art. 118b i 118c rozporządzenia nr 1234/2007.
2. Do decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się przepisu art. 127 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego.

Art. 65.
Minister właściwy do spraw rynków rolnych, w przypadku gdy zostało złożone uzasadnione zastrzeżenie do wniosku o objęcie ochroną, biorąc pod uwagę wymagania określone w art. 118b i 118c rozporządzenia nr 1234/2007 lub opinie, o których mowa w art. 60 ust. 1 pkt 4 i art. 63 ust. 1, wzywa wnioskodawcę do złożenia wniosku o objęcie ochroną uzgodnionego z wnoszącym zastrzeżenie, w wyznaczonym terminie.

Art. 66.
W przypadku:
1) złożenia wniosku o objęcie ochroną, o którym mowa w art. 65, minister właściwy do spraw rynków rolnych, biorąc pod uwagę wymagania określone w art. 118b i 118c rozporządzenia nr 1234/2007 lub opinie, o których mowa w art. 60 ust. 1 pkt 4 i art. 63 ust. 1, wydaje decyzję o:
a) stwierdzeniu spełniania wymagań, o których mowa w art. 118b i 118c rozporządzenia nr 1234/2007, po czym niezwłocznie przekazuje Komisji Europejskiej dokumenty i informacje, o których mowa w art. 118f ust. 5 lit. b rozporządzenia nr 1234/2007, albo
b) odmowie przekazania Komisji Europejskiej wniosku o objęcie ochroną – w przypadku stwierdzenia niespełniania wymagań, o których mowa w art. 118b i 118c rozporządzenia nr 1234/2007;
2) niezłożenia wniosku o objęcie ochroną, o którym mowa w art. 65, minister właściwy do spraw rynków rolnych, w wyznaczonym terminie, wydaje decyzję o odmowie przekazania Komisji Europejskiej wniosku o objęcie ochroną.

Art. 67.
1. Minister właściwy do spraw rynków rolnych niezwłocznie powiadamia wnioskodawcę o otrzymaniu sprzeciwu do wniosku o objęcie ochroną złożonego przez inne państwo.
2. Wnioskodawca, w terminie 30 dni od dnia otrzymania powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, może przedstawić na piśmie stanowisko do złożonego sprzeciwu.
3. Minister właściwy do spraw rynków rolnych przekazuje Komisji Europejskiej uzgodnione z wnioskodawcą uwagi do sprzeciwu.

Art. 68.
Przepisy art. 52–67 stosuje się do wniosku o zatwierdzenie zmiany specyfikacji, o której mowa w art. 118q rozporządzenia nr 1234/2007.

Art. 69.
1. Od dnia wydania decyzji, o której mowa w art. 64 ust. 1 pkt 1 i art. 66 pkt 1 lit. a, nazwy wyrobów winiarskich podlegają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tymczasowej ochronie, zwanej dalej „tymczasową ochroną krajową”.
2. Minister właściwy do spraw rynków rolnych prowadzi listę wyrobów winiarskich podlegających tymczasowej ochronie krajowej. Lista jest jawna i umieszczana na stronie internetowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw rynków rolnych.

Art. 70.
1. Tymczasowa ochrona krajowa wygasa z dniem:
1) dokonania wpisu nazwy wyrobu winiarskiego do rejestru chronionych nazw pochodzenia oraz chronionych oznaczeń geograficznych;
2) odmowy dokonania wpisu do rejestru chronionych nazw pochodzenia oraz chronionych oznaczeń geograficznych.
2. Po dokonaniu wpisu nazwy wyrobu winiarskiego do rejestru chronionych nazw pochodzenia oraz chronionych oznaczeń geograficznych oraz w przypadku odmowy dokonania tego wpisu, nazwę wyrobu winiarskiego skreśla się z listy, o której mowa w art. 69 ust. 2.

Art. 71.
Przedsiębiorca wyrabiający zgodnie z wymaganiami zawartymi w specyfikacji wyrób winiarski, którego nazwa pochodzenia albo oznaczenie geograficzne zostały wpisane na listę, o której mowa w art. 69 ust. 2, ma prawo używania w obrocie nazwy wpisanej na tę listę.

Art. 72.
Nazw wpisanych na listę, o której mowa w art. 69 ust. 2, nie używa się w obrocie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli wyroby winiarskie, których one dotyczą, nie spełniają wymagań będących podstawą wpisu nazwy na tę listę:
1) nawet wtedy, gdy takie użycie nie ma na celu wskazywania pochodzenia geograficznego wyrobów winiarskich, oraz wtedy, gdy rzeczywiste miejsce wyrobu wyrobów winiarskich jest wskazane;
2) nawet przy użyciu wyrażeń „w stylu”, „rodzaju”, „przy użyciu metody”, „tak jak produkowane w”, „imitacja” lub „podobne”;
3) w oryginalnym brzmieniu albo w tłumaczeniu;
4) z innym mylącym lub mogącym wprowadzać w błąd odniesieniem do miejsca pochodzenia, właściwości lub podstawowych cech wyrobu winiarskiego na opakowaniu wewnętrznym lub zewnętrznym, w materiale reklamowym lub dokumentach odnoszących się do danego wyrobu winiarskiego;
5) w zakresie innych praktyk mogących wprowadzić w błąd co do prawdziwego pochodzenia wyrobu winiarskiego.

Art. 73.
1. Organami i jednostkami organizacyjnymi właściwymi w sprawach kontroli i certyfikacji wyrobów winiarskich posiadających chronioną nazwę pochodzenia albo chronione oznaczenie geograficzne są:
1) minister właściwy do spraw rynków rolnych – upoważniający jednostki certyfikujące, akredytowane zgodnie z Polską Normą PN-EN 45011 „Wymagania ogólne dotyczące działania jednostek prowadzących systemy certyfikacji wyrobów”, do przeprowadzania kontroli, wydawania i cofania certyfikatów potwierdzających zgodność procesu wyrabiania wyrobów winiarskich posiadających chronioną nazwę pochodzenia albo chronione oznaczenie geograficzne ze specyfikacją, zwanych dalej „certyfikatami zgodności”;
2) Główny Inspektor przeprowadzający kontrolę upoważnionych przez ministra właściwego do spraw rynków rolnych jednostek certyfikujących, zwanych dalej „upoważnionymi jednostkami certyfikującymi”;
3) upoważnione jednostki certyfikujące przeprowadzające kontrole oraz wydające i cofające certyfikaty zgodności;
4) wojewódzki inspektor przeprowadzający kontrolę zgodności procesu wyrabiania wyrobów winiarskich posiadających chronioną nazwę pochodzenia albo chronione oznaczenie geograficzne ze specyfikacją.
2. Kontrola, o której mowa w ust. 1 pkt 4, jest przeprowadzana zgodnie z zasadami oceny jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych określonymi w ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych.

Art. 74.
1. Główny Inspektor przeprowadza kontrolę upoważnionych jednostek certyfikujących, obejmującą:
1) sprawdzenie:
a) stosowanych procedur kontrolnych,
b) posiadanych środków technicznych,
c) kwalifikacji posiadanych przez pracowników tych jednostek,
d) dokumentów dotyczących kontroli przedsiębiorców wyrabiających wyroby winiarskie posiadające chronioną nazwę pochodzenia albo chronione oznaczenie geograficzne,
e) usunięcia uchybień wskazanych we wnioskach pokontrolnych;
2) analizę danych dostarczanych przez upoważnione jednostki certyfikujące, dotyczących kontroli zgodności procesu wyrabiania wyrobów winiarskich posiadających chronioną nazwę pochodzenia albo chronione oznaczenie geograficzne ze specyfikacją;
3) przekazanie upoważnionym jednostkom certyfikującym wniosków pokontrolnych zawierających termin, przed upływem którego powinny być usunięte uchybienia wskazane w tych wnioskach.
2. Organy Inspekcji mogą:
1) żądać od upoważnionych jednostek certyfikujących dodatkowych informacji związanych z przeprowadzaną kontrolą;
2) sprawdzać prawidłowość kontroli przeprowadzonych przez upoważnione jednostki certyfikujące u przedsiębiorców.
3. Do kontroli, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych.

Art. 75.
1. Jednostka certyfikująca ubiegająca się o uzyskanie upoważnienia do przeprowadzania kontroli oraz wydawania i cofania certyfikatów zgodności składa w tym zakresie wniosek do ministra właściwego do spraw rynków rolnych.
2. Do wniosku dołącza się:
1) certyfikat akredytacji w zakresie, o którym mowa w art. 73 ust. 1 pkt 1;
2) dokumenty lub informacje niezbędne do stwierdzenia, że jednostka certyfikująca spełnia wymagania określone w art. 118p rozporządzenia nr 1234/2007.
3. Minister właściwy do spraw rynków rolnych, w drodze decyzji, upoważnia jednostkę certyfikującą do przeprowadzania kontroli oraz do wydawania i cofania certyfikatów zgodności, jeżeli jednostka ta spełnia wymagania określone w art. 118p rozporządzenia nr 1234/2007.
4. Minister właściwy do spraw rynków rolnych w decyzji, o której mowa w ust. 3, nadaje upoważnionej jednostce certyfikującej numer identyfikacyjny.
5. Minister właściwy do spraw rynków rolnych, na wniosek Głównego Inspektora, wydaje decyzję o cofnięciu upoważnienia do przeprowadzania kontroli oraz do wydawania i cofania certyfikatów zgodności, w przypadku stwierdzenia, że upoważniona jednostka certyfikująca nie spełnia wymagań określonych w art. 118p rozporządzenia nr 1234/2007.
6. Upoważniona jednostka certyfikująca może wystąpić do ministra właściwego do spraw rynków rolnych z wnioskiem o cofnięcie upoważnienia do przeprowadzania kontroli oraz do wydawania i cofania certyfikatów zgodności.

Art. 76.
1. Roczna kontrola zgodności procesu wyrabiania wyrobów winiarskich posiadających chronioną nazwę pochodzenia albo chronione oznaczenie geograficzne ze specyfikacją jest przeprowadzana na wniosek przedsiębiorcy przez wojewódzkiego inspektora lub upoważnioną jednostkę certyfikującą.
2. Wyboru podmiotu kontrolującego, o którym mowa w ust. 1, dokonuje wnioskodawca.
3. Wniosek o przeprowadzenie kontroli, o której mowa w ust. 1, przez wojewódzkiego inspektora składa się na formularzu opracowanym przez Inspekcję
i udostępnionym na stronie internetowej wojewódzkiego inspektoratu artykułów rolno-spożywczych.
4. Koszty kontroli, o której mowa w ust. 1, ponosi przedsiębiorca.
5. Po przeprowadzeniu kontroli, o której mowa w ust. 1, wojewódzki inspektor wydaje świadectwo jakości potwierdzające zgodność procesu wyrabiania wyrobu winiarskiego ze specyfikacją. W świadectwie jakości określa się termin ważności tego świadectwa.
6. Główny Inspektor prowadzi listę przedsiębiorców, którzy otrzymali świadectwa jakości wydane przez wojewódzkiego inspektora lub certyfikaty zgodności wydane przez upoważnione jednostki certyfikujące. Lista jest jawna i umieszczana na stronie internetowej Inspekcji.
7. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia, wzór świadectwa jakości potwierdzającego zgodność procesu wyrabiania wyrobu winiarskiego ze specyfikacją, mając na względzie prawidłowe oznaczanie wyrobów winiarskich.

Art. 77.
1. Upoważniona jednostka certyfikująca przekazuje Głównemu Inspektorowi, do dnia 1 września każdego roku:
1) sprawozdanie z kontroli przeprowadzonych w ubiegłym roku gospodarczym;
2) wykaz kontrolowanych przedsiębiorców zawierający:
a) firmę albo imię i nazwisko przedsiębiorcy,
b) siedzibę i adres albo miejsce zamieszkania i adres przedsiębiorcy,
c) nazwę wyrabianego wyrobu winiarskiego,
d) ilość wyrobów winiarskich wyrobionych w ubiegłym roku gospodarczym;
3) informacje o zastosowanych procedurach kontrolnych.
2. Sprawozdanie, wykaz oraz informacje, o których mowa w ust. 1, sporządza się
w formie papierowej i na informatycznym nośniku danych, zgodnie z formularzem opracowanym przez Głównego Inspektora i udostępnionym na stronie internetowej Inspekcji.
3. Główny Inspektor przekazuje ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych, do dnia 31 października każdego roku, zestawienie zbiorcze sporządzone na podstawie sprawozdań, wykazów oraz informacji, o których mowa w ust. 1.
4. Upoważniona jednostka certyfikująca informuje ministra właściwego do spraw rynków rolnych oraz Głównego Inspektora o zmianie danych i informacji zawartych we wniosku, o którym mowa w art. 75 ust. 1, oraz w dołączonych do niego dokumentach.

Art. 78.
1. W przypadku stwierdzenia w wyniku przeprowadzonej kontroli, że wyrób winiarski nie spełnia wymagań określonych w specyfikacji, przeprowadzający kontrolę wzywa przedsiębiorcę do usunięcia uchybień w wyznaczonym terminie.
2. W przypadku nieusunięcia uchybień, o których mowa w ust. 1, w wyznaczonym terminie:
1) upoważniona jednostka certyfikująca cofa przedsiębiorcy certyfikat zgodności i niezwłocznie informuje o tym Głównego Inspektora oraz ministra właściwego do spraw rynków rolnych;
2) wojewódzki inspektor wydaje decyzję:
a) zakazującą używania chronionej nazwy pochodzenia albo chronionego oznaczenia geograficznego, używania zwrotów: „chroniona nazwa pochodzenia” albo „chronione oznaczenie geograficzne”,
b) zakazującą wprowadzania wyrobu winiarskiego do obrotu lub
c) nakazującą wycofanie wyrobu winiarskiego z obrotu.

Art. 79.
1. Za dokonanie oceny:
1) wniosku o objęcie ochroną, z wyłączeniem wniosków, o których mowa w art. 65,
2) zastrzeżenia do wniosku o objęcie ochroną,
3) wniosku o zatwierdzenie zmiany specyfikacji, o której mowa w art. 118q rozporządzenia nr 1234/2007
– pobiera się opłatę.
2. Opłata stanowi dochód budżetu państwa. Opłatę wnosi się na rachunek bankowy urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw rynków rolnych.
3. Dowód wniesienia opłaty dołącza się do wniosku o objęcie ochroną, zastrzeżenia do wniosku o objęcie ochroną lub wniosku o zatwierdzenie zmiany specyfikacji, o której mowa w art. 118q rozporządzenia nr 1234/2007.

Art. 80.
Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia, stawki opłat za dokonanie ocen, o których mowa w art. 79 ust. 1, mając na względzie zakres czynności niezbędnych do oceny wniosków o objęcie ochroną, zastrzeżeń do wniosków o objęcie ochroną i wniosków o zatwierdzenie zmiany specyfikacji, o której mowa w art. 118q rozporządzenia nr 1234/2007.

Rozdział 7
Przepisy karne i kary pieniężne

Art. 81.
1. Kto bez wymaganego wpisu do rejestru wyrabia lub rozlewa wyroby winiarskie,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
2. Kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1, jeżeli czyn ten dotyczy wyrobów winiarskich znacznej wartości,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Art. 82.
W przypadkach określonych w art. 81 sąd orzeka przepadek przedmiotów pochodzących bezpośrednio z przestępstwa albo które służyły lub były przeznaczone do popełnienia przestępstwa, choćby nie były własnością sprawcy.

Art. 83.
1. Kto, nie spełniając warunków określonych we wniosku o objęcie ochroną, wprowadza do obrotu wyroby winiarskie oznaczone nazwą wpisaną na listę, o której mowa w art. 69 ust. 2, z naruszeniem przepisów art. 72, lub umieszcza tę nazwę na wyrobie winiarskim lub jego opakowaniu, lub używa jej w inny sposób,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
2. Tej samej karze podlega, kto czyni przygotowania do popełnienia przestępstwa określonego w ust. 1.
3. Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełnienia przestępstwa określonego w ust. 1 stałe źródło dochodu albo dopuszcza się przestępstwa określonego w ust. 1 w stosunku do wyrobów winiarskich znacznej wartości,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Art. 84.
1. Kto, będąc wpisanym do rejestru i będąc do tego obowiązanym na podstawie art. 18 ust. 1, nie wdrożył systemu kontroli wewnętrznej wyrobu lub rozlewu wyrobów winiarskich, nie dysponuje planem obiektów budowlanych przeznaczonych do wykonywania działalności gospodarczej w zakresie wyrobu lub rozlewu wyrobów winiarskich lub nie wyznaczył osoby odpowiedzialnej za kontrolę jakości wyrobów winiarskich, podlega karze grzywny.
2. Kto, będąc wpisanym do rejestru, nie zawiadomił ministra właściwego do spraw rynków rolnych o zakończeniu lub zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej określonej we wpisie w terminie określonym w art. 23 ust. 1, podlega karze grzywny.
Art. 85.
Kto:
1) wyrabia fermentowany napój winiarski niezgodnie z wymaganiami określonymi w art. 6–14,
2) wprowadza do obrotu wyrób winiarski niezgodnie z wymaganiami określonymi w art. 15
– podlega karze grzywny.

Art. 86.
Kto:
1) wyrabiając i rozlewając wino uzyskane z winogron pochodzących z upraw własnych przeznaczone do wprowadzenia do obrotu, nie spełnia warunków określonych w art. 24 ust. 2,
2) wyrabia wino z winogron pozyskanych z upraw winorośli położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przeznaczone do wprowadzenia do obrotu z odmian winorośli innych niż określone w art. 25 albo w przepisach wydanych na podstawie art. 26 lub wprowadza do obrotu takie wino,
3) uprawiając winorośl, z której winogron wyrabia się wino przeznaczone do wprowadzenia do obrotu, utrudnia lub uniemożliwia przeprowadzenie kontroli, o której mowa w art. 27 ust. 1,
4) podaje we wniosku o wpis do ewidencji, o którym mowa w art. 29 ust. 4, niezgodne ze stanem faktycznym informacje o lokalizacji uprawy winorośli, z której winogron wyrabia się wino przeznaczone do wprowadzenia do obrotu, lub nazwy uprawianych odmian winorośli,
5) będąc do tego obowiązanym, nie informuje o terminie przeprowadzenia zbioru winogron, o którym mowa w art. 34, lub informuje niezgodnie ze stanem faktycznym,
6) wyrabia wino z winogron pozyskanych z upraw winorośli położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przeznaczone do wprowadzenia do obrotu, w miejscu innym niż miejsce wyrobu wskazane we wniosku o wpis do ewidencji, o którym mowa w art. 29 ust. 4 pkt 2,
7) wyrabia wino z winogron pozyskanych z upraw winorośli położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przeznaczone do wprowadzenia do obrotu, w miejscu innym niż miejsce wskazane we wniosku o wpis do ewidencji, o którym mowa w art. 29 ust. 4 pkt 3,
wyrabia wino z winogron pozyskiwanych z upraw winorośli położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przeznaczone do wprowadzenia do obrotu, bez uzyskania wpisu do ewidencji,
9) będąc do tego obowiązanym, nie składa w terminie deklaracji, o których mowa w art. 35 ust. 1–4, lub składa te deklaracje niezgodnie ze stanem faktycznym,
10) wyrabiając wino przeznaczone do wprowadzenia do obrotu, nie prowadzi rejestru przychodu i rozchodu wyrobów winiarskich, o którym mowa w art. 36 rozporządzenia nr 436/2009, zgodnie z wymaganiami określonymi w art. 36–43 rozporządzenia nr 436/2009, lub dokonuje w tym rejestrze wpisów niezgodnych ze stanem faktycznym,
11) będąc do tego obowiązanym, nie wypełnia obowiązków dotyczących wypełnienia i posiadania dokumentów towarzyszących przewozowi wyrobów winiarskich określonych w art. 33 rozporządzenia nr 436/2009 lub dokonuje w tych dokumentach wpisów niezgodnych ze stanem faktycznym,
12) wyrabiając wino przeznaczone do wprowadzenia do obrotu, nie dokonuje zgłoszenia zamiaru przeprowadzenia wzbogacania w terminie, o którym mowa w art. 37 ust. 2,
13) wyrabiając wino przeznaczone do wprowadzenia do obrotu, nie dokonuje zgłoszenia zamiaru przeprowadzenia słodzenia w terminie, o którym mowa
w rozporządzeniu nr 606/2009 w załączniku ID w ust. 5 w lit. b, lub odkwaszania w terminie, o którym mowa w art. 13 ust. 1 rozporządzenia nr 606/2009,
14) będąc do tego obowiązanym, nie usuwa produktów ubocznych powstałych przy wyrobie wina lub usuwa je bez dokonania zgłoszenia, o którym mowa w art. 39 ust. 1,
15) przeprowadza wzbogacanie niezgodnie z wymaganiami określonymi
w rozporządzeniu nr 1234/2007 w załączniku XVa w pkt A w ust. 2 oraz w pkt B,
16) nie posiadając nadanego numeru identyfikacyjnego, o którym mowa w art. 46 ust. 1, podaje na etykiecie rocznik wina lub nazwę odmiany winorośli,
17) posiadając nadany numer identyfikacyjny, o którym mowa w art. 46 ust. 1, nie podaje tego numeru na etykiecie w sposób określony w art. 46 ust. 3
– podlega karze grzywny.

Art. 87.
Postępowania w sprawach, o których mowa w art. 84–86, prowadzi się na podstawie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.

Art. 88.
1. Kto, nie spełniając warunków określonych we wniosku o objęcie ochroną, wprowadza do obrotu wyroby winiarskie oznaczone nazwą wpisaną do rejestru chronionych nazw pochodzenia oraz chronionych oznaczeń geograficznych, z naruszeniem przepisów art. 118m ust. 2 rozporządzenia nr 1234/2007, lub umieszcza te nazwy na wyrobach winiarskich lub ich opakowaniach, lub używa ich w inny sposób, podlega karze pieniężnej w wysokości do 200 % korzyści majątkowej uzyskanej lub którą mógłby uzyskać za wprowadzone do obrotu wyroby winiarskie, nie niższej jednak niż 500 zł.
2. Kara pieniężna, o której mowa w ust. 1, jest wymierzana, w drodze decyzji, przez wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na miejsce prowadzenia czynności kontrolnych, przy uwzględnieniu stopnia szkodliwości czynu, stopnia zawinienia, zakresu naruszenia, dotychczasowej działalności dokonującego naruszenia i wielkości jego obrotów.
3. Termin zapłaty kary pieniężnej wynosi 14 dni od dnia doręczenia decyzji, o której mowa w ust. 2.
4. Kary pieniężne stanowią dochód budżetu państwa i są wpłacane na rachunek bankowy wojewódzkiego inspektoratu artykułów rolno-spożywczych.

Art. 89.
1. Kary pieniężnej, o której mowa w art. 88 ust. 1, nie nakłada się, jeżeli od dnia popełnienia czynu upłynęło 5 lat.
2. Wymierzonej kary pieniężnej nie pobiera się po upływie 5 lat od dnia wydania ostatecznej decyzji o nałożeniu kary.
3. Bieg przedawnienia, o którym mowa w ust. 2, przerywa się przez dokonanie pierwszej czynności egzekucyjnej, o której ukarany został powiadomiony.
4. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zastosowano środek egzekucyjny.
5. Kolejne wszczęcie postępowania egzekucyjnego nie przerywa biegu przedawnienia.
6. Egzekucja wymierzonych kar pieniężnych następuje w trybie przepisów
o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Rozdział 8
Przepisy zmieniające, przejściowe i końcowe

Art. 90.
W ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2005 r. Nr 187, poz. 1577, z późn. zm.7)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) sprzedaży artykułów rolno-spożywczych dokonywanej przez ich producentów w gospodarstwie bezpośrednio konsumentom, z wyłączeniem wyrobów winiarskich objętych wspólną organizacją rynku wina oraz fermentowanych napojów winiarskich;”;
2) w art. 3 w pkt 9 lit. b otrzymuje brzmienie:
„b) wprowadza artykuły rolno-spożywcze do obrotu, jeżeli działalność ta jest zarejestrowana na terytorium któregoś z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;”;
3) w art. 12 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) rolników, w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników, w zakresie prowadzonej działalności rolniczej oraz przedsiębiorców wyrabiających wino z winogron pozyskanych z upraw winorośli położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;”;
4) w art. 17 w ust. 1 w pkt 1 w lit. e średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. f w brzmieniu:
„f) kontrola wyrobów winiarskich posiadających zarejestrowane na podstawie przepisów o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina chronione nazwy pochodzenia albo chronione oznaczenia geograficzne oraz współpraca z jednostkami sprawującymi kontrolę w innych państwach;”;
5) w art. 29 w ust. 1 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Wykonując zadania, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 lit. a, e i f, wojewódzki inspektor, w drodze decyzji, może:”.

Art. 91.
W ustawie z dnia 30 marca 2001 r. o rolniczych badaniach rynkowych (Dz. U. Nr 42, poz. 471, z późn. zm.[8])) w art. 3 uchyla się ust. 3 i 4.

Art. 92.
W ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych (Dz. U. z 2007 r. Nr 231, poz. 1702, z późn. zm.5)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 w ust. 1 w pkt 3 uchyla się lit. b;
2) uchyla się rozdział 5.

Art. 93.
W ustawie z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11, z późn. zm.4)) w art. 47 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) mniej niż 1.000 hektolitrów w ciągu roku kalendarzowego, win uzyskanych z winogron pochodzących z upraw własnych, o których mowa w art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 1 kwietnia 2011 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina (Dz. U. Nr …, poz. …);”.

Art. 94.
Obrót fermentowanymi napojami winiarskimi wyrabianymi lub wprowadzonymi do obrotu na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 98, dopuszcza się nie dłużej niż przez 24 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 95.
Wpisy do rejestru przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą w zakresie wyrobu lub rozlewu wyrobów winiarskich dokonane na podstawie ustawy, o której mowa w art. 98, zachowują ważność.

Art. 96.
Ilekroć w przepisach odrębnych jest mowa o:
1) napojach winopodobnych lub winopochodnych – należy przez to rozumieć napoje winne owocowe,
2) winie owocowym – należy przez to rozumieć wino owocowe lub wino owocowe markowe,
3) „Polskim Winie/Polish Wine” – należy przez to rozumieć wino z soku winogronowego,
4) cidrze – należy przez to rozumieć cydr
– w rozumieniu niniejszej ustawy.

Art. 97.
Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 4, art. 15, art. 27a ust. 2, art. 28e ust. 1 pkt 1, art. 28e ust. 1 pkt 2 i art. 28e ust. 3 ustawy wymienionej w art. 98 zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 4, art. 16, art. 35 ust. 7, art. 41 pkt 1, art. 41 pkt 2 i art. 41 pkt 3 ustawy wymienionej w art. 1, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 98.
Traci moc ustawa z dnia 22 stycznia 2004 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina (Dz. U. Nr 34, poz. 292,
z późn. zm.[9])).

Art. 99.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

MARSZAŁEK SEJMU

/-/ Grzegorz Schetyna

[1]) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, ustawę z dnia 30 marca 2001 r. o rolniczych badaniach rynkowych, ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych oraz ustawę z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.
[2]) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 115, poz. 793 i Nr 176, poz. 1238, z 2008 r. Nr 227, poz. 1505, z 2009 r. Nr 18, poz. 97 i Nr 144, poz. 1175 oraz z 2010 r. Nr 47, poz. 278 i Nr 127, poz. 857.
[3]) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 57, poz. 352, Nr 75, poz. 473, Nr 105, poz. 655, Nr 149, poz. 996, Nr 182, poz. 1228, Nr 219, poz. 1442, Nr 226, poz. 1475 i 1478 i Nr 257, poz. 1725 i 1726 oraz z 2011 r. Nr 45, poz. 235.
[4]) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2009 r. Nr 98, poz. 819, Nr 168, poz. 1323 i Nr 215, poz. 1667 oraz z 2010 r. Nr 21, poz. 104, Nr 151, poz. 1013, Nr 226, poz. 1477 i Nr 238, poz. 1578.
[5]) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 227, poz. 1505, z 2009 r. Nr 19, poz. 100, Nr 95, poz. 792 i Nr 97, poz. 799 oraz z 2010 r. Nr 228, poz. 1486, Nr 247, poz. 1650 i Nr 257, poz. 1726.
[6]) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 227, poz. 1505, z 2009 r. Nr 20, poz. 106, Nr 31, poz. 206 i Nr 98, poz. 817, z 2010 r. Nr 47, poz. 278 oraz z 2011 r. Nr 54, poz. 278 i Nr 63, poz. 322.
[7]) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 170, poz. 1217, Nr 171, poz. 1225 i Nr 208, poz. 1541, z 2007 r. Nr 176, poz. 1238, z 2008 r. Nr 214, poz. 1346 i Nr 227, poz. 1505 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97 i Nr 31, poz. 206.
[8]) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 135, poz. 1145, z 2004 r. Nr 34, poz. 292 oraz z 2007 r. Nr 176, poz. 1238.
[9]) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 173, poz. 1808, z 2006 r. Nr 171, poz. 1225 i Nr 208, poz. 1541, z 2008 r. Nr 145, poz. 915 oraz z 2009 r. Nr 3, poz. 11 i Nr 38, poz. 298.

Read the rest of this entry »

Wiosenne Targi Ogrodnicze i Pszczelarskie w Szepietowie

W dniach 16 i 17 kwietnia Agroarena w Szepietowie zapełni się kolorami wiosny. Niezwykły klimat stworzą wystawcy i zwiedzający z całego województwa podlaskiego i nie tylko. Podlaski Ośrodek Doradztwa Rolniczego po raz kolejny organizuje Wiosenne Targi Ogrodnicze i Targi Pszczelarskie.

Po długiej zimie czas pobudzić do życia nasze ogrody. Targi Ogrodnicze dają wspaniałą okazję do kompleksowego i sprawnego przygotowania się do sezonu wiosennego. Wystawcy co roku oferują różnorodne odmiany roślin, kwiatów, krzewów i drzew. Nie zabraknie także nawozów i środków ochrony roślin, obiektów małej architektury, sprzętu i mebli ogrodowych. Zwiedzający mają okazję w jednym miejscu zaopatrzyć się we wszystkie niezbędne produkty do pielęgnowania ogrodów. Przy okazji mogą zasięgnąć rady specjalistów. Każdy miłośnik przyrody znajdzie tutaj coś dla siebie.

Podlaski Ośrodek Doradztwa Rolniczego zaplanował dla zwiedzających wiele atrakcji, tak aby oprócz zakupów można było w miłej i przedświątecznej atmosferze spędzić weekend w Szepietowie. 16 kwietnia do Szepietowa przyjadą miłośnicy wypieków wielkanocnych, aby pochwalić się swoimi mazurkami i babkami. Najatrakcyjniejsze ciasta zostaną nagrodzone. W Niedzielę Palmową odbędzie się pokaz malowania jajek.

Szczególnym wydarzeniem targów będzie otwarcie Centrum Innowacji Rolniczych 2011 i Inwestycji na Terenach Wystawowych. Cztery podlaskie firmy produkujące sprzęt rolniczy zaprezentują swoje maszyny przed budynkiem Ośrodka. Będzie to również okazja do dyskusji na temat potrzeb technologiczno-organizacyjnych podlaskich gospodarstw rolnych.

Podczas targów będzie można wzbogacić swoją wiedzę, uczestnicząc w wykładach i pokazach. Pierwszego dnia odbędzie się konferencja dotycząca produktu regionalnego wraz z degustacją. Natomiast na seminarium: „Technologia produkcji ziemniaków o wysokich walorach jakościowych”, firmy zaprezentują nam sposoby nawożenia i ochrony ziemniaka przed szkodnikami. Dowiemy się również jak uprawiać i wykorzystywać te cenne warzywo w polskiej tradycji kulinarnej.

Targi pszczelarskie, jako stały element wiosennej imprezy, cieszą się dużym zainteresowaniem. Do Szepietowa przyjadą pszczelarze i liczące się w kraju firmy oferujące bogaty wybór miodów. W pasiece Ośrodka można będzie uzyskać fachowe porady z zakresu pszczelarstwa i obejrzeć wystawę sprzętu pasiecznego.

Tradycyjnie do kupienia będą produkty regionalne, takie jak swojskie chleby, wędliny, ser koryciński i sękacze. Nie zabraknie też wyrobów typowo wielkanocnych, które zagoszczą na świątecznym stole.

PROGRAM

SOBOTA – 16 kwietnia
9.00 – Otwarcie targów
9.30 - Otwarcie ekspozycji Centrum Innowacji Rolniczych 2011 i Inwestycji na Terenach Wystawowych (Tereny wystawowe)
10.00 – 12.30 - Konferencja: Produkt regionalny i jego specyficzne właściwości. OT ARR  Białystok (Ośrodek Szkoleniowy, sala wykładowa)
13.00 - Rozstrzygnięcie konkursu na Najatrakcyjniejszy wypiek wielkanocny (Budynek Główny – sala nr 3)

NIEDZIELA  - 17 kwietnia
11.00 -13.00 - Pokaz malowania pisanek (Tereny wystawowe)
13.30 - Rozstrzygniecie konkursów: Hit Targów, Najatrakcyjniejsze stoisko, Najbogatsza oferta i Najlepszy produkt pszczelarski (Tereny wystawowe)

SOBOTA I NIEDZIELA

9.00 – 16.00 - Pokaz techniczny tłoczenia i estryfikacji oleju rzepakowego na bazie urządzeń PODR w Szepietowie (Centrum edukacji i produkcji biopaliw na własne potrzeby)
10.00-12.00 - Wykład: Kontrolowana wymiana matek pszczelich  (budynek pasieki, Przemysław Miarka –PODR Szepietowo)
10.00 – 12.00 - Seminarium: Technologia produkcji ziemniaków o wysokich walorach jakościowych:
· Uprawa i wykorzystanie ziemniaka, ziemniak cenne warzywo w polskiej tradycji kulinarnej. dr Wojciech Nowacki z IHAR Oddział Jadwisin
· Nawożenie dolistne i ochrona ziemniaków przed agrofagami.
Adam Banaszek i Tomasz Kołakowski F&N Agro Polska Sp. z o.o.
· Ochrona ziemniaka przed chorobami, chwastami I szkodnikami Jacek Choromański Bayer CropScience Poland Sp. z o.o.
12.30-14.30 - Wykład: Pozytywne efekty stosowania pożytecznych mikroorganizmów w pszczelarstwie- Tadeusz Dylewski
(Budynek Główny – sala nr 4)

DORADZTWO SPECJALISTÓW PODR W SZEPIETOWIE

STOISKA TARGOWE:
Materiał szkółkarski ozdobny i owocowy,
Prezentacja najcenniejszych odmian ziemniaka jadalnego,
Nasiona warzyw, ziół, kwiaty doniczkowe,
Sprzęt i środki do produkcji ogrodniczej,
Kiermasz książek i wydawnictw,
Produkty regionalne,
Wyroby rękodzieła ludowego,
Miód, produkty pszczele i sprzęt pasieczny.
Doradztwo w zakresie projektowania ogrodów,

Serdecznie zapraszamy na Wiosenne Targi Ogrodnicze i Targi Pszczelarskie. Przygotuj swój dom i ogród na Święta Wielkanocne. PODR w Szepietowie

Patronat medialny: Wrota Podlasia

Materiały od Organizatorów

Read the rest of this entry »

Read the rest of this entry »

W ostatnim czasie społeczeństwo polskie coraz bardziej interesuje się tematem żywności modyfikowanej genetycznie, a w szczególności jej wpływu na zdrowie człowieka. Poniżej prezentujemy referat wygłoszony przez dr hab. Jana Eugeniusza Malinowskiego dnia 17 marca 2010 roku w Senacie Rzeczpospolitej Polski. Jan E. Malinowski jest znanym obrońcą życia, przewodniczącym Towarzystwa Lekarzy Polskich i założycielem Instytutu „HYPPOCRATES”. Długoletni przewodniczący Zarządu Głównego Ligi Polskiej – Organizacji Narodu Polskiego a od 3 maja 2010 roku Prezesem tej partii. Zadeklarowany narodowy demokrata.
W Stowarzyszeniu Obóz Wielkiej Polski pełni funkcje Przewodniczącego Komisji Rewizyjnej.

Warszawa Senat RP, dnia 17 marca 2010 roku.

Najjaśniejsza Rzeczpospolita Polska!
Wielce Szanowny Panie Przewodniczący! Wielce Szanowni Senatorowie!
Wielce Szanowni Wykładowcy! Wielce Szanowni Goście Komisji Środowiska Senatu RP!

GENETYCZNIE MODYFIKOWANE ORGANIZMY A ZDROWIE, czyli o wyższości etyki nad prawem

Genetycznie modyfikowane organizmy (GMO) a zdrowie, czyli homo sapiens (człowiek rozumny) a świat roślin uprawnych i leczniczych, ich bezpośredni i pośredni oraz wczesny, późny i odległy wielopokole-niowy wpływ na zdrowie człowieka i środowiska, chlorofil a hemoglobina, czyli GMO a brak życia, grzybienie białe i lotos egipski a ośrodkowy układ nerwowy, czyli GMO a serotonina (5-hydroksytryptamina), hormony a nowotwory łagodne i złośliwe w tym raki, czyli GMO a program powszechnych przesiewowych badań hormo-nalnych u kobiet, GM soja i GM kukurydza a niepłodność, GM soja a cholesterol, cukrzyca i nowotwory trzust-ki, niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe a łupież, czyli GMO a oleje świata tłoczone na zimno, GMO a jezioro Gościąż, czyli GMO a wiek świata to – według mojej oceny sytuacji – najważniejsze współczesne problemy badawcze ludzkości. Prawo każdego małżeństwa i każdej rodziny do własnego mieszkania i/lub własnego domu nic nie znaczy bez zagwarantowania im praw podstawowych, czyli praw do życia i zdrowia człowieka i rodziny.

Nie ma nic nagannego w popełnianiu błędu, o ile zostanie on dostrzeżony i na czas poprawiony. Chociaż wyobraźnia jest źródłem natchnienia w poszukiwaniu nowej wiedzy, może okazać się ona niebezpieczna, jeśli nie poddaje się jej dyscyplinie. Wyobraźnia tylko umożliwia nam wędrówkę wśród ciemności niewiedzy, gdzie w słabym świetle naszych wiadomości możemy zaledwie dostrzec coś, co wydaje się nam interesujące. Wyobraźnia jest źródłem nie tylko nadziei i natchnienia, lecz także zawodów. Hipotezy (hypóthesis – hipoteza – przypuszczenie) przeważnie okazują się błędnymi, niezależnie od tego, z jakiego źródła pochodzą. Środowisko przyrodnicze albo naturalne to całokształt ożywionych i nieożywionych składników przyrody, ściśle ze sobą powiązanych, otaczających organizmy żywe. Organizmy zmodyfikowane genetycznie (genetically modified organisms) to rośliny, zwierzęta i drobnoustroje, których geny zostały celowo zmienione przez człowieka. Raz uwolnione, nie mogą one być zatrzymane ani kontrolowane, czyli jest to proces nieodwracalny, tymczasem genetycznie modyfikowane organizmy nie zostały poddane tak dokładnym badaniom jak leki. Według niezależnych genetyków i innych naukowców – ostrożnych i przezornych badaczy zagadnienia wpływu organizmów zmodyfikowanych genetycznie na organizm człowieka – działania inżynierów genetycznych to recepta na katastrofę. Przy wstrzeleniu obcych genów do komórek tylko niewielka część z nich trafia do łańcucha DNA. Aby sprawdzić, która z komórek zawiera w swoim DNA obcy gen, dołącza się do niego gen znacznikowy odporny na antybiotyki (antibiotic resistant marker gene). Gdy gen ten (gen ARM) po spożyciu genetycznie modyfikowanej rośliny przeniesie się do bakterii przewodu pokarmowego, mogą powstać nowe niebezpieczne bakterie odporne na antybiotyki. Brytyjskie Towarzystwo Lekarskie (British Medical Association) uważa więc to za wystarczający powód, aby natychmiast wycofać żywność pochodzącą z genetycznie modyfikowanych roślin. Rolnictwo jest więc jednym z najważniejszych działów każdej gospodarki narodowej, nie tylko gospodarki narodowej Polek i Polaków, ponieważ zaopatruje nas w żywność, od której zależy nasza egzystencja i zdrowie a według Światowej Organizacji Zdrowia (World Health Organization) zdrowie to stan pełnego dobrego samopoczucia fizycznego, psychicznego i socjalnego, a więc stan, w którym budowa i czynność wszystkich tkanek i narządów są nie tylko prawidłowe, ale zapewniają również wewnętrzną równowagę i zdolność przystosowania do otaczających warunków – także społecznych. W dniu 8 września 2004 roku Komisja Europejska podjęła decyzję o dodaniu do listy nasion dopuszczonych do sprzedaży na terenie Unii Europejskiej 17 odmian zmodyfikowanej kukurydzy w tym MON 810 opracowanej przez biotechnologiczny koncern Monsanto i 8 państw członków Unii Europejskiej (Republika Francuska, Republika Federalna Niemiec, Republika Austrii, Republika Węgierska, Republika Grecka, Wielkie Księstwo Luksemburga, Republika Włoska, Konfederacja Szwajcarska – od dnia 17 marca 2010 roku) na mocy ich dotychczasowych wyników badań, które stwierdzają, że wprowadzenie upraw roślin zmodyfikowanych genetycznie może spowodować zagrożenie dla zdrowia człowieka i środowiska naturalnego, wprowadziło już oficjalny zakaz uprawy tej odmiany kukurydzy.

Rekombinacja DNA i inne pokrewne techniki pozwalają tworzyć organizmy o odmiennych właściwo-ściach niż macierzy gatunek. Pierwszy GMO został stworzony w roku 1973 przez Stanleya Cohena (1922) i Herberta Wayne’a Boyera (1936). Kwas deoksyrybonukleinowy (dawniej kwas dezoksyrybonukleinowy), w skrócie DNA (deoxyribonucleic acid) to wielkocząsteczkowy organiczny związek chemiczny należący do kwa-sów nukleinowych. Występuje w chromosomach i pełni rolę nośnika informacji genetycznej organizmów ży-wych. DNA jest liniowym, nierozgałęzionym biopolimerem, dla którego monomerem są nukleotydy. Nukleotydy zbudowane są z pięciowęglowego cukru deoksyrybozy, którego grupa hydroksylowa znajdująca się przy ostatnim atomie węgla jest zestryfikowana resztą fosforanową, a pierwszy atom węgla połączony jest wiązaniem N-glikozydowym z jedną z czterech zasad azotowych – adeniny A i guaniny G (zasady purynowe) oraz cytozyny C i tyminy T (zasady pirymidynowe). Chromosomy to najważniejsze składniki jąder komórek roślinnych i zwierzęcych będące siedliskiem czynników dziedzicznych, czyli genów (gen to odcinek DNA nadający komórce zdolność do tworzenia jakiegoś RNA, a pośrednio kodujący zwykle także jakieś białko). Kwasy rybonukleinowe (RNA) to polimery kondensacyjne rybonukleotydów, występujące zarówno w jądrze komórkowym, jak i w cytoplazmie. Struktura chromosomu nie jest niezmienna, podlega on bowiem zmianom zwanym mutacjami. Mutacje dotyczące bezpośrednio chromosomów to aberracje chromosomowe lub mutacje genomowe. Genom to materiał genetyczny zawarty w podstawowym (monoploidalnym) zespole chromosomów. Termin mylony jest z genotypem, czyli całością informacji genetycznej zawartej w chromosomach organizmu. Kompleksowym badaniem całego materiału genetycznego typowych komórek różnych gatunków organizmów zajmuje się genomika. Dokładny opis genomu człowieka został opublikowany w roku 2001. Badaniom poddano próbki krwi kobiet oraz spermy mężczyzn, dzięki czemu uzyskano informacje o sekwencji zarówno autosomów, jak i obu rodzajów chromosomów płci. Teoretycznie wystarczyłoby zbadać spermę, bo różne plemniki zawierają różne chromosomy płci – albo X, albo Y (zadbano jednak o to, aby analizom poddane było całe DNA zarówno mężczyzn, jak i kobiet). Badane próbki pobrano od anonimowych dawców z różnych ras i obszarów pochodzenia. Genom człowieka zawiera około 20-25 tysięcy genów kodujących białka. Według art. 3 ustawy z dnia 22 czerwca 2001 roku o organizmach genetycznie zmodyfikowanych GMO to organizm inny niż organizm człowieka, w którym materiał genetyczny został zmieniony w sposób nie zachodzący w warunkach naturalnych wskutek krzyżowania lub naturalnej rekombinacji. Modyfikacje, jakim podlegają organizmy można podzielić na trzy grupy – zmieniona zostaje aktywność genów naturalnie występujących w danym organizmie, do organizmu wprowadzone zostają dodatkowe kopie jego własnych genów i wprowadzany gen pochodzi z organizmu innego gatunku (organizmy transgeniczne). Modyfikacje genetyczne budzące najwięcej kontrowersji to przeważnie wprowadzenie genów pochodzących z innych gatunków, które nadają modyfikowanemu organizmowi pożądaną cechę, nie występującą u niego naturalnie. Główne zastosowania modyfikacji – zmodyfikowane mikroorganizmy są używane do produkcji pewnych substancji chemicznych, takich jak na przykład insulina i modyfikowanie roślin pozwala dodać – wzmocnić cechy zwiększające opłacalność produkcji. Organizmy transgeniczne mają szerokie zastosowania w badaniach współczesnej biologii i medycyny molekularnej, między innymi w badaniach nad rakiem, chorobami dziedzicznymi, chorobami zakaźnymi, oraz w badaniach nad mechanizmami rozwoju (modele transgeniczne). Przykład organizmów transgenicznych w medycynie – mysi model białaczki. Modyfikacje roślin uprawnych polegają przede wszystkim na wprowadzeniu lub usunięciu z nich określonych genów. Modyfikacje mają przede wszystkim na celu zwiększenie odporności na herbicydy i szkodniki, zwiększenie odporności na infekcje wirusowe, bakteryjne i grzybowe, zwiększenie tolerancji na stres abiotyczny (głównie zmiany klimatyczne), przedłużenie trwałości owoców, poprawę składu kwasów tłuszczowych oraz aminokwasów białek, unormowanie stężenia fitoestrogenów, zwiększenie zawartości suchej masy, zmianę zawartości węglowodanów, karotenoidów i witamin, usunięcie składników antyżywieniowych – toksyn, związków utrudniających przyswajanie składników, związków, które podczas obróbki kulinarnej ulegają reakcjom chemicznym wytwarzając toksyny, zwiększając na przykład zawartość nutraceutyków, czyli substancji niezbędnych dla zdrowia. Na świecie najczęściej modyfikowanymi roślinami są kukurydza, pomidory, soja zwyczajna, ziemniaki, bawełna, melony, tytoń. W Europie najczęściej modyfikuje się kukurydzę, rzepak, buraki cukrowe, ziemniaki. Kraje produkujące najwięcej GMO to w kolejności USA, Argentyna, Kanada, Brazylia, Chiny, RPA. Przykłady organizmów transgenicznych w rolnictwie to transgeniczne pomidory o przedłużonej trwałości i transgeniczne rośliny tytoniu, odporne na herbicydy. Modyfikacje zwierząt mają na celu głównie uzyskanie zwierząt o pożądanych cechach w hodowli – szybciej rosnące świnie, ryby, zastosowaniu ich w produkcji białek, enzymów, innych substancji wykorzystanych w przemyśle farmaceutycznym (jako bioreaktory), uodpornieniu na choroby. Modyfikacje zwierząt nie są tak popularne jak roślin, głównie ze względu na trudności w samym procesie modyfikacji, proces jest bardzo skomplikowany i trwa długo, koszty są bardzo duże. Zwierzęta modyfikowane genetycznie często chorują, są niepłodne. Według danych ISAAA (International Service for the Acquisition of Agri-biotech Applications) w Polsce w roku 2008 trzy tysiące hektarów było wykorzystywanych pod uprawy roślin genetycznie zmodyfikowanych to jest trzykrotnie więcej niż rok wcześniej (brak wprowadzenia zakazu upraw MON 810). W Polsce dozwolone jest również stosowanie do karmienia zwierząt hodowlanych pasz zawierających organizmy modyfikowane genetycznie. Profesor Mieczysław Chorąży (1925) z Instytutu Onkologii w Gliwicach, doktor honoris causa Śląskiej Akademii Medycznej i Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku, na konferencji w Katowicach podał, że od wejścia Polski do Unii Europejskiej obserwujemy corocznie 5 % przyrost zachorowań na raka. Wcześniej lekarz i gospodarz Jan Eugeniusz Malinowski (1951), autor prac naukowych zaliczonych publicznie w latach 1987-1989 do prac habilitacyjnych przez samodzielnych pracowników nauki w Warszawie (Wielka Dama Polskiej Medycyny Maria Łyżwa-Prawecka z Akademii Medycznej w Warszawie i prof. zw. Dr med. Wanda Stanisława Poradowska z Instytutu Matki i Dziecka), na konferencji w Toruniu ogłosił, że wśród badanych małżeństw z kartą powszechnych sposobów rozpoznawania czasu jajeczkowania i czasu płodności prowadzoną codziennie przez co najmniej 10 lat – nie ma raka piersi (83-923441-4-6). Oceny wymaga również wpływ środowiska przyrodniczego – zwłaszcza pełnowartościowego żywienia (polifenoli o bardzo silnym działaniu antyoksydacyjnym, niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych i wielu innych składników żywności) za pomocą certyfikowanych produktów rolnictwa ekologicznego i certyfikowanych produktów przetwórstwa ekologicznego oraz zdrowego stylu życia, o czym mówiłem ostatnio również w Sali Kolumnowej Sejmu RP w dniu 9 lutego 2010 roku na publicznym wysłuchaniu w sprawie projektu ustawy o genetycznie zmodyfikowanych organizmach i jako gość prywatnej telewizji Trwam w programie „Wieś – to też Polska” w dniach 14-15 lutego 2010 roku.

Największa mądrość objawia się poprzez najprostsze i najbardziej naturalne zjawiska, i nie jest rozpo-znawana właśnie dlatego, że wszystko jest takie proste i naturalne (Johann Peter Hebel). Eksploatacja nie jest szczytem mądrości. Żadne prawo nie przetrwa na świecie przez wieki, jeśli nie wywodzi się z praw związanych z przyrodą lub naturą człowieka. Lekarze i naukowcy muszą pamiętać też o tym, że prof. John Beard z Edynbur-ga, który jako pierwszy przedstawił trofoblastyczną teorię pochodzenia raka, w roku 1902 napisał, że nie ma żadnych różnic między komórkami nowotworowymi a trofoblastami. Wiadomo już o tym, że komórka macie-rzysta przekształca się w trofoblasty pod wpływem sterydów. Zatem kontakt organizmu z wysokimi stężeniami estrogenów lub innych hormonów sterydowych poza stanem błogosławionym (wtedy mechanizmy kontrolujące rozwój komórki trofoblastu są nieobecne) jest czynnikiem inicjującym raka. Wówczas następuje nieopanowany rozwój tkanki włącznie z przerzutami. Dlatego w roku 1972 zabroniono tuczenia bydła za pomocą dietylostylbestrolu. Dietylostylbestrol to syntetyczny estrogen, który wywoływał raka u szczurów laboratoryjnych. Raka u zwierząt niższych wywołuje się wprowadzając do ich organizmów bazę estrogenową. Stresy mogą powodować u kobiet zachwianie równowagi między estrogenami, progesteronem i prolaktyną, co sprzyja rozwojowi chorób piersi (Zbigniew Wronkowski – kierownik Zakładu Organizacji Badań Masowych w Centrum Onkologii w Warszawie oraz prezes Polskiego Komitetu Zwalczania Raka). Kobiety w małżeństwach mają 3 % a wdowy i pozostałe kobiety – 16 % nieprawidłowych wykresów krzywej podstawowej temperatury ciała (Jan Eugeniusz Malinowski – autor programu powszechnych przesiewowych badań hormonalnych u kobiet za pomocą wykresów krzywej podstawowej temperatury ciała). Claudius Galen już na początku ery Jezusa Chrystusa podejrzewał, że smutek, lęk i melancholia mogą wywołać raka piersi. Wczesne wykrycie zmian nowotworowych ma pierwszorzędne znaczenie dla powodzenia leczenia. Estrogeny i inne hormony sterydowe to idealna pożywka dla nowotworów złośliwych. Wizja budowania cywilizacji przyjaznej nam i naszym genom wolnej od nowotworów jest w pełni zasadna i możliwa do zrealizowania. Nie wolno lekceważyć płodności i jej objawów, zdolności do zapłodnienia, zdolności wytwarzania komórek płciowych i związanej z nią możliwości poczęcia się dziecka, własnego programu jajnika, całego układu hormonalnego. Pielęgnacja płodności to najlepsze lekarstwo na niepłodność. Nikt nie może być poddany eksperymentom naukowym, w tym medycznym, bez dobrowolnie wyrażonej zgody (art. 39 konstytucji RP). Władze publiczne prowadzą politykę zapewniającą bezpieczeństwo ekologiczne współczesnemu i przyszłym pokoleniom. Ochrona środowiska jest obowiązkiem władz publicznych. Każdy ma prawo do informacji o stanie i ochronie środowiska. Władze publiczne wspierają działania obywateli na rzecz ochrony i poprawy stanu środowiska (art. 74 konstytucji RP). Fakt, że konsument nie wie w jakich produktach znajduje się GMO, sprowadza go do uczestnika pewnego eksperymentu. Brak oznakowania wszystkich produktów spożywczych zawierających organizmy zmodyfikowane genetycznie jest łamaniem praw konsumenta.

Najnowsze wyniki badań długoterminowych po raz kolejny potwierdziły, że zmodyfikowana genetycz-nie kukurydza poważnie wpływa na zdrowie reprodukcyjne myszy. Zmodyfikowane genetycznie produkty sojowe i zmodyfikowana genetycznie kukurydza mogą powodować niepłodność. Niepłodność dosięgła 3. i 4. pokolenia myszy i szczurów laboratoryjnych. Ostatnie badania zostały wykonane w roku 2005 przez Rosyjskie Krajowe Stowarzyszenie Bezpieczeństwa Genetycznego i w roku 2008 przez państwowe instytuty naukowe w Austrii, Włoski Instytut Żywności i Żywienia. Badania niezależnej organizacji naukowej CRIIGEN kierowanej przez profesora Gillesa Erica Seraliniego – rządowego eksperta w dziedzinie inżynierii genetycznej z Uniwersy-tetu w Caen (miasto i gmina w północnej Francji, stolica historycznej Normandii i ośrodek administracyjny re-gionu Dolna Normandia oraz departamentu Calvados) wykazały niekorzystny wpływ organizmów zmodyfiko-wanych genetycznie na wątrobę i nerki myszy i szczurów. Dlatego prezydent Republiki Francuskiej i z urzędu współksiążę Andory Nicolas Sarkozy zakazał upraw organizmów zmodyfikowanych genetycznie. Wadliwy projekt nowej ustawy o organizmach zmodyfikowanych genetycznie otwiera Polskę na komercyjne uprawy organizmów zmodyfikowanych genetycznie, oszukuje Polaków wmawiając im, że jest możliwe współistnienie – sąsiadowanie upraw zmodyfikowanych genetycznie z uprawami tradycyjnymi, lekceważy stanowiska sejmików wojewódzkich oraz jest niezgodny z polską konstytucją. Hodowla karpi kilka razy większych niż normalne jest celem tych, którzy wprowadzili do nich ludzki gen. Miliony zwierząt chowanych metodą przemysłową w Polsce jest karmionych paszą transgeniczną i pozostałości po tych paszach wnikają do łańcucha żywieniowego. Dlatego zawierają je mleko, mięso, jaja i produkty żywnościowe przede wszystkim w sklepach wielkopowierzchniowych. W Wielkiej Brytanii po zastosowaniu monitoringu żywności coraz więcej osób nabywa żywność ekologiczną, ponieważ korzystnie wpływa ona również na układ immunologiczny – odpornościowy.

Polki i Polacy nie lekceważą starych odmian zbóż i nie sprowadzają soi z Ameryki Południowej, gdzie w latach 1852-1899 mieszkał znany Polak Adam Stanisław Hipolit Ernest Nepomucen Malinowski (1818-1899), syn bogatego szlachcica wołyńskiego, oficera armii Księstwa Warszawskiego, posła sejmu powstańczego, wychowanek Liceum Krzemienieckiego, polski inżynier drogowy i kolejowy, inżynier rządowy, profesor katedry i dziekan wydziału uniwersytetu w Limie, bohater obrony Callao (El Callao to największy i najważniejszy port w Peru położony 12 km na zachód od stolicy tego państwa – Limy.), honorowy obywatel Peru, budowniczy kolei w Peru i Ekwadorze, projektant i budowniczy Centralnej Kolei Transandyjskiej, dzięki której premier Donald Tusk podziwiał niedawno Andy – góry fałdowe znajdujące się w Ameryce Południowej na terenie Wenezueli, Kolumbii, Ekwadoru, Peru, Boliwii, Chile oraz Argentyny, które ciągną się wzdłuż Oceanu Spokojnego od zatoki Paria na północy po Ziemię Ognistą na południu, najdłuższy łańcuch górski na Ziemi. Rolnictwo to jedna z najstarszych form działalności gospodarczej człowieka. Współczesne rolnictwo opiera się na małej liczbie wyselekcjonowanych genotypów – intensywnych odmian zbóż, wymagających stosowania chemicznych środków ochrony roślin i wysokich dawek nawozów. W wielu krajach doprowadziło ono do skażenia środowiska naturalnego i żywności a w konsekwencji do powrotu do rolnictwa ekologicznego. Jeszcze w latach 60. ubiegłego wieku z każdą łopatą wykopanej ziemi wydobywano setki małych, dużych i bardzo dużych dżdżownic. Dziś można przekopać całe pole i dżdżownicy nie spotkać. To efekt chemizacji rolnictwa. Lata wyłącznie chemicznego zwalczania szkodników doprowadziły do zniszczenia większości organizmów glebowych, zwykle wielce pożytecznych i pełniących ważną rolę w przewietrzaniu gleby i obiegu materii. Sama gleba wzbogaciła się w trujące środki chemiczne (o różnym czasie i stopniu ich degradacji), które dostają się do organów spożywanych przez ludzi i zwierzęta roślin wywołując wiele niepożądanych skutków (wiele chorób, zatruć, mutacji). Biologiczne zwalczanie szkodników to początkowo, zgodnie z nazwą była to metoda zwalczania szkodników za pomocą organizmów, zwykle będących ich naturalnymi wrogami. Obecnie jednak pod tą nazwą ukrywa się już wiele różnorodnych metod, których wpływu na zdrowie człowieka i środowiska naturalnego nie znamy i przewidzieć nie możemy. Według piśmiennictwa mysz, szczur, wiewiórka, gęś, świnia, krowa i łoś wybierają rośliny naturalne, a nie genetycznie modyfikowane. Zatem zwierzęta lepiej wyczuwają niebezpieczeństwo niż ludzie i wybierają soję naturalną, a nie genetycznie zmodyfikowaną, kukurydze naturalną, a nie kukurydzę z odmiany Bt odmianę MON 810 firmy Monsanto. Kukurydza Bt to kukurydza zwyczajna zawierająca gen pochodzący z bakterii glebowych Bacillus thuringiensis (Bt) odpowiedzialny za produkcję białka, które jest toksyczne dla szkodników, jednak rośliny Bt mogą mieć negatywny wpływ na organizmy niedocelowe w tym motyle z gatunku Monarch. Dlatego także wszystkie sejmiki wojewódzkie opowiedziały się za zakazem uprawy tej odmiany kukurydzy i 75 % obywateli RP, o czym Senat RP nie może nie wiedzieć. Z uwagi na kluczowe znaczenie problemu dla zdrowia Polek i Polaków, którzy w zdecydowanej większości nie akceptują genetycznie zmodyfikowanych organizmów oraz ochrony środowiska naturalnego i konkurencyjności polskiego rolnictwa w Polsce oczywiście nie tylko Towarzystwo Lekarzy Polskich wnosi o podjęcie działań i uruchomienie mechanizmów, które doprowadzą do szybkiego wprowadzenia zakazu upraw organizmów zmodyfikowanych genetycznie na terenie Polski do czasu uzyskania wyników badań, które będą mówić o nieszkodliwości dla ludzi żywności z genetycznie modyfikowanymi organizmami oraz konsekwencjach ekonomicznych, społecznych, zdrowotnych i przyrodniczych dla terenów, na których te rośliny są uprawiane. Zanieczyszczenie genetyczne środowiska naturalnego, które następuje po wysiewaniu roślin transgenicznych polega na wypuszczeniu w świat żywych organizmów, których nikt nie powstrzyma przed rozmnażaniem się, rozprzestrzenianiem i mutowaniem i nie będą one reagować już na żadną ustawę ani rozporządzenie żadnego ministra. Nie powstrzyma ich również żaden zakaz urzędniczy. Każdy człowiek musi więc być ostrożny i przezorny, ponieważ nie jest także możliwa kontrola GMO a zagrożenie jest większe niż skażenia chemiczne, które są stosowane w rolnictwie i przez wojsko. Produkowany przez Monsanto herbicyd Roundup, do niedawna reklamowany jako mało szkodliwy, okazał się groźny dla rozwoju łożyska ludzkiego i potencjalnie niszczy on układ endokrynologiczny człowieka. Herbicydy (herba – trawa, caedo – zabijam) to rodzaj pestycydów służących do selektywnego (selektywny – wybiórczy, wybredny) niszczenia chwastów w uprawach a pestycydy (pestis – zaraza, pomór, caedo – zabijam) to substancje syntetyczne lub naturalne, stosowane do zwalczania organizmów szkodliwych lub niepożądanych, używane głównie do ochrony roślin uprawnych, lasów, zbiorników wodnych, ale również zwierząt, ludzi, produktów żywnościowych, a także do niszczenia żywych organizmów, uznanych za szkodliwe, w budynkach inwentarskich, mieszkalnych, szpitalnych i magazynach. Termin pestycydy jest pojęciem szerszym niż pojęcie środki ochrony roślin, ponieważ obejmują one również zwalczanie organizmów szkodliwych poza produkcją roślinną. Stwierdzono, że herbicyd Roundup w dawkach znacznie niższych od stosowanych w rolnictwie nie tylko blokował rozwój łożyska, ale powodował też poronienia, przedwczesne urodzenia się dzieci o małej masie, prowadził później do choroby niedokrwiennej serca i wpływa on na reaktywność aromatazy, co może zaburzyć rozwój gruczołu piersiowego, a nawet powodować raka. Niebezpieczne są również wszelkie pomysły i artykuły o działaniu antykoncepcyjnym. Dr Kevin Wheley i współpracownicy uzyskali genetycznie modyfikowaną kukurydzę produkującą przeciwciała działające zabójczo na plemniki a takie nieroztropne projekty mogą przecież zagrozić trwaniu gatunku ludzkiego.

Soja zwyczajna jest pospolitą rośliną uprawną. Główne rejony jej uprawy to Ameryka Północna, Azja i Ameryka Południowa. Soja ma bardzo duże wymagania, potrzebuje dobrych, żyznych gleb i dużego nasłonecznienia. W związku z dużą zawartością fitoestrogenów soja jest podejrzewana o zmniejszanie poziomu testosteronu u mężczyzn oraz o pogarszanie ich płodności już w dzieciństwie. Fitoestrogeny (phytoestrogens) to organiczne związki chemiczne zawarte w roślinach, działające w organizmie ludzkim na podobieństwo estrogenów. Estrogeny to grupa hormonów płciowych, do których zalicza się estradiol, estron i estriol. Estrogeny są nazywane hormonami żeńskimi i najważniejszą rolę odgrywają one w organizmie kobiet, ale są też niezbędne dla mężczyzn – ich niedobór w jądrach może powodować niepłodność. Estrogeny są hormonami o budowie sterydowej. Są zaliczane do steroidów pochodnych estranu. Różnią się między sobą liczbą i ustawieniem grup hydroksylowych. Ich produkcja jest regulowana przez hormon folikulotropowy (follicle-stimulating hormone) wydzielany przez przysadkę mózgową. Estrogeny są wytwarzane z cholesterolu jak wszystkie hormony steroidowe, a bezpośrednim substratem do ich syntezy przy użyciu aromatazy jest androstendion i testosteron. Synteza zachodzi w jajnikach oraz w niewielkim stopniu w innych tkankach – łożysku, tkance tłuszczowej, kościach, mózgu. Estron jest również wytwarzany przez adipocyty – komórki tkanki tłuszczowej. W osoczu występują w formie związanej z albuminą lub globuliną wiążącą steroidy płciowe. Po menopauzie, czyli ostatnim cyklicznym krwawieniu miesięcznym w życiu kobiety, które w Polsce przypada na około 49. rok życia, czynność wydzielnicza jajników ustaje. U mężczyzn estrogeny są w niewielkich ilościach produkowane przez jądra i korę nadnerczy. Estrogeny są hydroksylowane w wątrobie i sprzęgane z kwasem glukuronowym, a następnie wydalane z żółcią i moczem. Część estrogenów wydalanych z żółcią jest następnie eliminowana z kałem, a część powtórnie wchłaniana w jelicie (krążenie wątrobowo-jelitowe). Estrogeny wpływają na wiele cech i funkcji organizmu, szczególnie kobiecego. W zakresie budowy ciała są odpowiedzialne za kształtowanie się żeńskich narządów płciowych i piersi w czasie rozwoju płodowego i po urodzeniu (I i II-rzędowe cechy płciowe), rozwój II -rzędowych cech płciowych kobiecych w tym budowa ciała i typ owłosienia, kształtowanie się psychiki i popędu płciowego (IV-rzędowe cechy płciowe). W zakresie procesów biochemicznych estrogeny są odpowiedzialne za wahania poziomów hormonów i temperatury ciała podczas cyklu menstruacyjnego, regulację cyklu miesiączkowego. Szczególną rolę odgrywają one w pierwszej fazie cyklu, w której stymulują (stymulować – pobudzać, ożywiać) rozrost błony śluzowej macicy i przygotowują ją do implantacji (implantacja – zagnieżdżenie, nidacja) zarodka, gospodarkę lipidową – zwiększają poziom „dobrego” cholesterolu (high density lipoproteins) a obniżają poziom „złego” cholesterolu (low density lipoproteins), zwiększają też wydalanie cholesterolu z żółcią, zwiększają poziom α-lipoprotein i fosfolipidów, stymulują gospodarkę wapniową – zwiększają odkładanie wapnia w kościach, zapobiegając osteoporozie, wzrost kości i chrząstek, zwiększanie przyswajania białek, zwiększanie syntezy białek endogennych w tym białek wiążących hormony tarczycy i hormonów nadnerczy, a także pobudzają syntezę fibrynogenu, ceruloplazminy i angiotensynogenu, pobudzają zwiększanie krzepliwości krwi; przyrost i zwiększe-nie pobudliwości mięśni gładkich w tym macicy i jajowodów, przyrost komórek endometrium i nabłonka piersi, co jest powodem rakotwórczego działania estrogenów. Nadmiar estrogenów występuje w schorzeniach związanych z nadmierną ich produkcją (nowotwory jajników) oraz podczas przyjmowania zbyt dużych dawek leków zawierających te hormony. Skutki nadmiaru estrogenów to zaburzenia miesiączkowania, zwiększone prawdopodobieństwo wystąpienia zakrzepów i zatorów, nadmierny przerost błony śluzowej macicy, obrzęki, nadmierny zastój wody i jonów Na+, przyrost masy ciała, powiększenie piersi, zaburzenia funkcji wątroby, kamica dróg żółciowych, żółtaczka, napady migreny, nudności, wymioty, złe samopoczucie. Nie jest prawdą, że niedobór estrogenów jest powszechny u kobiet po menopauzie, ponieważ ich jajniki przestają syntetyzować te hormony. Niedobory estrogenów mogą występować po menopauzie u kobiet z zapaleniem przydatków macicy, które zawsze jest obustronne i przewlekłe często nawracające oraz u młodych kobiet i dziewic i są przyczyną licznych chorób metabolicznych. Skutki niedoboru estrogenów to zaburzenia miesiączkowania, niepłodność, zanik lub ograniczone występowanie II-rzędowych cech płciowych, męska sylwetka, hirsutyzm, obniżenie barwy głosu, zanik III-rzędowych cech płciowych, osteoporoza. Osteoporoza (osteoporosis – zrzeszotnienie kości) występuje najczęściej u kobiet po menopauzie (osteoporoza pomenopauzalna) i bez ruchu, które spożywają tylko mleko przetworzone. Stanem zmniejszonej, w odniesieniu do norm dla płci i wieku, ale jeszcze nie osiągającej wartości patologicznych, gęstości kości jest osteopenia. Najczęstszym źródłem fitoestrogenów są produkty sojowe zawierające izoflawony, głównie genisteinę i daidzeinę. Dieta zachodnia (Stany Zjednoczone Ameryki Północnej i Wielka Brytania) zawiera około 1 miligram izoflawonów/dzień a azjatycka – od 5 do 100 miligramów izoflawonów/dzień. Cholesterol to organiczny związek chemiczny, lipid z grupy steroidów zaliczany także do alkoholi. Jego pochodne występują w błonie każdej komórki zwierzęcej, działając na nią stabilizująco i decydując o wielu jej własnościach. Jest także prekursorem licznych ważnych steroidów takich jak kwasy żółciowe czy hormony steroidowe. W organizmie człowieka cholesterol występuje w tkankach i w osoczu krwi w postaci wolnej oraz w postaci zestryfikowanej długołańcuchowymi kwasami tłuszczowymi. Ogólna ilość cholesterolu w organizmie przeciętnego człowieka jest oceniana na 150–200 gramów a według innego źródła na jedynie 140 gramów, czyli 363 mmol. Nadmiar cholesterolu niekorzystnie wpływa na organizm przyczyniając się do rozwoju miażdżycy (działanie aterogenne). Wyróżniamy cztery główne rodzaje lipoprotein – chylomikrony, które prawdopodobnie mają również pewne działanie aterogenne, VLDL (very low density lipoproteins), LDL i HDL. Oprócz lipoprotein istnieją również trójglicerydy (TG), które służą do magazynowania energii pochodzącej z pożywienia. Trójglicerydy są odkładane w komórkach tłuszczowych i tylko niewielka ich część krąży we krwi. Nadmiar trójglicerydów można stwierdzić w cukrzycy, u osób z nadwagą i otyłych i przy nadużywaniu alkoholu. W praktyce klinicznej wagę przywiązuje się głównie do LDL i HDL oraz TG. Dawna nazwa cholesterolu to cho-lesteryna. Coraz większa liczba narodów i ich państw rezygnuje więc z genetycznie modyfikowanej soi. Wiele włoskich i francuskich producentów serów poszukuje obecnie pasz zwierzęcych wolnych od genetycznie mody-fikowanych organizmów. W Austrii i Holandii obserwuje się podobne działania producentów mleka i mięsa wo-łowego. W Wielkiej Brytanii drób dostarczany do sklepów wielkopowierzchniowych jest specjalnie oznakowany jako wolny od organizmów zmodyfikowanych genetycznie.

Homo sapiens (człowiek rozumny) a świat roślin uprawnych i leczniczych, ich bezpośredni i pośredni oraz wczesny, późny i odległy wpływ na jego zdrowie i zdrowie jego środowiska naturalnego w tym zwierząt hodowlanych, które niewątpliwie zawsze wpływa na stan zdrowia każdego człowieka to wiedza ważna dla każ-dego gospodarza i każdego lekarza, to temat ważny dla każdego posła i każdego senatora. Porządkowanie świata flory zawsze należało do największych i najbardziej pociągających wyzwań, jakie rozpoznawali przed sobą ludzie. Żeń-szeń to najstarsza roślina lecznicza a vilcacora to najmodniejsza obecnie i najbardziej sensacyjna. Karczoch zwyczajny to przysmak niszczący cholesterol. Pierwiosnek lekarski to wiosna bez bólu gardła a podbiał pospolity (Tussilago farfara), inaczej ziele świętego Antoniego to idealny środek na kaszel. Tussilago pojawiło się w pismach Hipokratesa, który uważał, że jest to skuteczny lek przeciw kaszlowi i innym schorzeniom dróg oddechowych. Komisja E – instytucja naukowa powołana w roku 1978 przy Federalnym Urzędzie Zdrowia w Niemczech – zaleca stosowanie preparatów podbiałowych w ostrych nieżytach górnych dróg oddechowych z kaszlem i chrypką, a także w ostrych i lekkich stanach zapalnych błony śluzowej jamy ustnej i gardła. Są to więc klasyczne leki na stany zapalne górnych dróg oddechowych. Dziś podbiał zdobył również mocną pozycję w kosmetyce. Babka lancetowata to wierna towarzyszka ludzi a boże drzewko to gatunek bylicy pełny sekretów natury. Czarny bez to roślina, przed którą zdejmowano kapelusz. Dąb królewski to symbol długowieczności i zdrowia a chinowiec soczystoczerwony, zwany też czerwonosoczym to roślina, która zmieniła świat. Henry Hobhous w książce o pięciu roślinach, które zmieniły bieg ludzkiej cywilizacji, obok ziemniaka, bawełny, herbaty i buraka cukrowego, wymienia chinowiec, którego najpierw kora pozwoliła światu na skuteczną walkę ze śmiertelnie groźną malarią, a potem synteza zawartej w niej przeciwmalarycznej chininy dała początek rozwojowi chemicznej syntezy nowych leków. Chinowiec to duże wiecznie zielone drzewo występujące w Ameryce Południowej, a obecnie także uprawiane na Jawie, w Indiach i na Cejlonie. Drapacz lekarski to roślina ułatwiająca trawienie a dzika róża to królowa farmacji. Ostropest plamisty odmładza wątrobę a pietrasznik plamisty, inaczej szczwół plamisty – trucizna dla Sokratesa należy do grupy najsilniej trujących roślin. Herbata chińska to bohaterka popołudniowych spotkań a kawa arabska to smakowity psychoanaleptyk, który pobudza ośrodki podkorowe i dodaje energii. Jeżówka purpurowa to indiańskie ziele immunosupresyjne. Immunosupresja to hamowanie procesu wytwarzania przeciwciał i komórek odpornościowych przez różne czynniki zwane immunosupresorami na przykład przez promieniowanie rentgenowskie. Kopytnik pospolity to dawny środek wykrztuśny a lipa drobnolistna jest przeciw kaszlom, katarom i chandrom. Melisa lekarska daje uspokojenie a męczennica cielista zsyła spokojny sen. Mięta pieprzowa łagodzi dolegliwości przewodu pokarmowego a złocień maruna koi bóle głowy. Grzybienie białe to symbol kojącej mocy roślin. Widok unoszących się na wodzie pięknych białych kwiatów działa kojąco. Poprawia nastrój i nastawienie do świata, pozwala odprężyć się, zrelaksować, poczuć lepiej. Kwiaty grzybieni mają swoisty i niepowtarzalny urok, jednak z powodu zanieczyszczenia środowiska grzybienie białe przestały być pospolitą rośliną jezior i stawów i są objęte ochroną całkowitą. Jeszcze w latach osiemdziesiątych na polskim rynku farmaceutycznym dostępny był intrakt grzybieniowy (Intractum Nymphaeae), lek stosowany w stanach pobudzenia nerwowego. Alkoholatura, intrakt (Alcoholaturae, Intracta) to preparat roślinny, otrzymywany poprzez wytrawienie surowego surowca roślinnego etanolem o stężeniu 80-95° (procent objętościowych). Intrakty są podobne do nalewek, różnią się od nich tym, że są sporządzane z surowców świeżych, a nie suszonych. Szkoda, bo do tej pory nie opracowano jeszcze żadnego leku roślinnego o działaniu uspokajającym, który pod względem skuteczności dorównywałby wyciągowi ze świeżych kwiatów grzybieni. Bliskim krewnym grzybieni jest lotos egipski, roślina wodna występująca w Afryce i południowo-wschodniej Azji. Kwiat lotosu uważany jest za jeden z najpiękniejszych w świecie. Żaden inny kwiat nie był tak czczony jak kwiat lotosu. Gatunek ten również należy do cennych roślin leczniczych. Rutwica lekarska to nadzieja w chorobach nieuleczalnych a skrzyp polny to ziele piękności. Storczyk samczy to afrodyzjak dawnych epok a tojad mocny to dawna broń. Świetlik lekarski jest niezastąpiony w chorobach oczu a rumianek pospolity jest skromny, ale skuteczny. Mniszek lekarski to pospolite ziele na pospolite schorzenia a ruta zwyczajna jest tajemnicza i niebezpieczna. Wierzba biała jest pomocna nie tylko w reumatyzmie a paulinia gwarana to źródło życiowej energii. Nagietek lekarski, inaczej nogiet polny, nogietek, stulik, bo stula płatki, paznokietek i miesięcznica to kwiat na rany i owrzodzenia, który liczy dni, zachowuje się jak kalendarz, otwiera się rano o świcie, kiedy wschodzi słońce, a zamyka się wieczorem (jeśli rano jest otwarty, a jego płatki są równolegle ustawione do powierzchni ziemi, to znaczy, że będzie piękna pogoda bez deszczu a jeśli otwiera się ostrożnie i nie do końca, to znaczy, że pogoda będzie zła) a narecznica samcza, znana też pod nazwami paprotnik samczy, leśna paproć czy paprotnik lekarski to lek dla zwierząt.

Ziemniak pochodzi z Ameryki Południowej, gdzie jest konsumowany od 8 tysięcy lat. Jest czwartym najważniejszym produktem żywnościowym na świecie. Wyniki eksperymentów przeprowadzonych w Rowett Institute potwierdziły, że spożywanie przez szczury transgenicznych ziemniaków zawierających gen przebiśnie-gu miało negatywny wpływ na ich wzrost, rozwój organów, przemianę materii i funkcje immunologiczne. Ich leukocyty – białe ciałka krwi reagowały na zagrożenia o wiele wolniej niż leukocyty szczurów karmionych nie-modyfikowanymi ziemniakami, przez co te pierwsze stawały się bardziej podatne na infekcje. Grasica i śledzio-na odpowiedzialne za układ odpornościowy zostały uszkodzone. Niektóre szczury karmione zmodyfikowanymi ziemniakami miały małe i niedorozwinięte mózgi, wątroby i jądra, a inne z kolei miały niektóre organy nienaturalnie powiększone, jak trzustka i jelita. Sporadycznie miewały atrofię wątroby. Atrofia (atrophia) to zanik – stopniowe zmniejszanie się objętości komórki, tkanki, narządu lub części ciała. Zmiany w tkankach żołądka i jelit oraz nadmierna liczba komórek wskazywały na możliwość rozwinięcia się choroby nowotworowej u szczurów karmionych ziemniakami modyfikowanymi. Apteka jest więc w kuchni. Człowiek rozumny i człowiek gospodarujący (homo oeconomicus – ekonomia bez człowieka to ekonomia bez rozumu, czyli ekonomia nieludzka) mają też olej lniany, olej z lnianki (rydzowy), olej konopny, olej z orzechów laskowych, olej z orzechów włoskich, olej z orzechów brazylijskich (orzechy brazylijskie są nasionami orzesznicy wyniosłej – drzewa rosnącego dziko w tropikalnych lasach dorzecza Amazonki), olej arachidowy (orzech ziemny arachidowy – fistaszek – pochodzi z Brazylii), olej z awokado (awokado jest również wiecznie zielonym drzewem Ameryki Południowej), olej sezamowy, olej z pestek dyni, olej z pestek winogron, olej kukurydziany, olej słonecznikowy, olej rzepakowy, olej makowy, olej krokoszowy (krokosz pierwotnie uprawiany był ze względu na kwiaty a pozyskiwanie oleju z nasion tej rośliny rozpoczęto w czasach rzymskich), olej z dzikiej róży (krzew dzikiej róży rośnie głównie w klimacie umiarkowanym i ciepłym półkuli północnej), oliwę z oliwek. Oleje tłoczone na zimno to oczywiście nie tylko różnorodność smaków ze wszystkich stron świata. Oleje roślinne tłoczone na zimno to oczywiście nie tylko niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe. Niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe (NNKT) nazywane też kwasami niezbędnymi to grupa kwasów tłuszczowych, które nie mogą być syntetyzowane w organizmie zwierzęcym i muszą być dostarczane w pożywieniu, w przeciwieństwie do kwasów endogennych. Żywienie pokarmami ubogimi w niezbędne kwasy tłuszczowe może doprowadzić do zaburzeń chorobowych. Niedobór NNKT (essential fatty acid) może powodować choroby skóry (łupież), powoduje zatrzymanie wody w organizmie, w czasie ciąży może doprowadzić do niedorozwoju dziecka. Hemoglobina, barwnik naszej krwi, ma – oprócz głównego elementu – taki sam skład jak chlorofil. Dzięki chlorofilowi rośliny żyją i oddychają. Co zawiera więc świeży sok wytłoczony z liści jęczmienia przed powstaniem kolanek? Pokrzywa zwyczajna to przede wszystkim bogate źródło soli mineralnych, głównie magnezu. Nie znamy drugiego równie bogatego naturalnego źródła mikro- i makroelementów, którym gospodynie karmią kaczki i/lub gęsi dla siebie i najbliższej rodziny. Obecnie w centrum zainteresowania medycyny konwencjonalnej (medycyna konwencjonalna to nauka o zdrowiu i chorobie oparta na dowodach naukowych) znajdują się jednak korzeń i kłącze pokrzywy, które są cennym źródłem substancji leczących schorzenia gruczołu krokowego, uznane za najlepszy surowiec dla leków o takim zastosowaniu, które dziś produkowane są na bazie kory śliwy afrykańskiej, pestek dyni i kiełków kukurydzy. Co zawierają więc świeże owoce i warzywa? Też nie wiemy. Nie znamy ich wszystkich składników i wła-ściwości. Zmiażdżony świeży czosnek wydziela alicynę, substancję, która posiada – jak stwierdzono poprzez szereg doświadczeń laboratoryjnych – silniejsze działanie antybiotyczne niż penicylina czy tetracyklina. Do końca jednak nie jest wyjaśnione w jaki sposób jest osiągana antybiotyczna właściwość czosnku. Za lecznicze właściwości czosnku odpowiedzialny jest kwas, który powstaje w wyniku biologicznego rozkładu alicyny – do-wodzą ostatnio opublikowane badania kanadyjskich naukowców. Substancje zawarte w czosnku chronią serce i układ krążenia, odtruwają organizm, niszczą bakterie, wzmacniają układ odpornościowy oraz poprawiają trawienie. Obecna w czosnku alicyna, która nadaje mu charakterystyczny smak i zapach, jest silnym przeciwutleniaczem. Przeciwutleniacze naturalne niszczą wolne rodniki. Zatem działają jak swego rodzaju naturalna szczepionka przeciwko nowotworom, chorobom serca oraz przedwczesnemu starzeniu się. Rodniki albo wolne rodniki to atomy lub cząsteczki posiadające jeden lub więcej wolnych – niesparowanych – elektronów. Najprostszym rodnikiem jest pojedynczy atom wodoru, który składa się z protonu i jednego niesparowanego elektronu. Czasy życia rodników i ich reaktywność zależą od ich struktury. Zatem rolnictwo, które nie stosuje lub używa bardzo mało chemicznych środków, jest przyjazne dla środowiska w przeciwieństwie do rolnictwa, które związane jest z nadmierną często chemizacją i utratą związków azotu, zanieczyszczeniem wód gruntowych i eutrofizacją wód. Eutrofizacja to proces wzbogacania zbiorników wodnych w substancje pokarmowe. Nadmiar tych substancji w wodach często powoduje zakwit glonów, co wywołuje cały szereg niekorzystnych zjawisk dla organizmów wodnych i jakości wód. Wszelkie formy rolnictwa ekologicznego, zwane często trwałym i zrównoważonym rolnictwem, starają się nie stosować chemicznej ochrony roślin. Dobre plony bez pestycydów zdarzają się częściej, jeżeli uprawiane obszary nie są wielkie, a w środowisku jest duża różnorodność. Świadomość plemion, społeczeństw, narodów i ich władz, państw i rządów rośnie. Narodowe Centrum Rejestracji Raka w Malawi (Afryka) ostrzega, że spożywanie organizmów zmodyfikowanych genetycznie może przyczynić się do rozwoju chorób rakowych. Od roku 2001 rząd Malawi przyjmuje darowizny w postaci genetycznie modyfikowanej kukurydzy. Raport z roku 2004 mówi o gwałtownym przyroście liczby zachorowań na raka. Eksperci łącza te dwa fakty. U szczurów karmionych kukurydzą zmodyfikowaną genetycznie stwierdzono poważne anomalia zdrowotne – podwyższenie liczby białych krwinek, przyrost poziomu cukru we krwi, zaburzenia pracy nerek. Rośnie również świadomość grup zawodowych i społecznych, radnych, posłów i senatorów. Inżynieria genetyczna stanowi jeden z najpoważniejszych problemów etycznych w historii nauki. Ingeruje ona beztrosko w naturalny ład biologiczny, który kształtował się przez miliony lat. Działania te nie były z nikim konsultowane ani poprzedzone poważnymi badaniami, które wyjaśniłyby ich skutki dla środowiska przyrodniczego oraz zdrowia ludzi, zwierząt i roślin.

Już przed erą Jezusa Chrystusa Hipokrates z Kos, który zawodu nauczył się u swojego ojca a wiedzę pogłębiał podróżując po Egipcie i Azji Mniejszej, zwiedzając Tesalię i Ateny, jeden z najwybitniejszych prekur-sorów współczesnej medycyny, obdarzony przydomkiem „ojca medycyny” wiedział o tym i mówił „Niech wa-sza żywność będzie waszym lekarstwem” (notabene Hipokrates z Kos, Ἱπποκράτης to starożytny lekarz grecki, Hipokrates z Chios to starożytny grecki matematyk i sofista a Hippokrates z Geli to tyran sycylijskiego Gela, twórca pierwszego państwa na Sycylii) a według Amerykańskiego Centrum Kontroli Chorób ludzkie zdrowie zależy w 54 % od stylu życia, stanu psychologicznego, zachowania ludzi – w tym od modelu odżywiania, w 20 % od warunków środowiskowych, które wpływają na jakość żywności, w 16 % od potencjału genetycznego i tylko w 10 % od stanu placówek medycznych, jednak prawo Unii Europejskiej dopuszcza uwalnianie organi-zmów zmodyfikowanych genetycznie do środowiska człowieka. Dlatego nie tylko Polki i Polacy są temu prze-ciwni. Jako asystent naukowo-badawczy w latach siedemdziesiątych i starszy asystent naukowo-dydaktyczny w latach osiemdziesiątych – usunięty z Instytutu Położnictwa i Ginekologii Akademii Medycznej w Warszawie za „szereg działań podejmowanych na terenie Uczelni i poza Uczelnią”, osoba pokrzywdzona według Instytutu Pamięci Narodowej, przewodniczący Towarzystwa Lekarzy Polskich od roku 1988 i członek Rady Naukowej Centrum Ekologiczno-Rekolekcyjnego PRZYMIERZE od roku 1997, Rady Naukowo-Programowej Polskiego Stowarzyszenia Edukacji i Profilaktyki Zdrowotnej PARTNERSTWO DLA ZDROWIA od roku 2000, Bałtyckiej Rady Promocji Zdrowia od roku 2003 i jej Prezydium od roku 2008, wykładowca Festiwalu Nauki w Warszawie od roku 2000, przewodniczący Komisji do spraw Bezpieczeństwa Zdrowotnego Kraju Niezależnego Zespołu Doradców i członek Zespołu Analiz Podstaw Teoretycznych Dokumentowania Zdolności i Ochrony Patentowej w Polsce, były przewodniczący Zarządu Głównego Stowarzyszenia Producentów Żywności Metodami Ekologicznymi EKOLAND nie mogę więc milczeć. Rolnictwo ekologiczne – rodzinna gospodarka rolna to dba-łość o zdrowie każdego człowieka i środowiska naturalnego. Metody wytwarzania żywności dążące do ciągłego wzrostu wydajności przez chemizację rolnictwa nie zapewniają produktów o wysokiej wartości odżywczej. Ge-netycznie modyfikowane rośliny z tolerancją na herbicyd Roundup i rośliny z genem bakterii produkującej tok-syczne białka nie tylko nie uchroniły upraw przed szkodnikami i chwastami, ale doprowadziły do pewnego ro-dzaju sterylizacji ekosystemów, stwarzając wiele dodatkowych zagrożeń. Polski interes narodowy nie polega na podporządkowaniu się jakiejkolwiek obcej strukturze czy też władzy. Interes narodowy Polski to interes nad-rzędny polskiej wspólnoty ludzkiej. To nie garstka polityków i osób będących – w moim odczuciu – na usługach korporacji ma decydować o tym, co dla nas dobre, a co złe. Cała natomiast ustawa „Prawo o organizmach genetycznie modyfikowanych” godzi w prawa Polek i Polaków zagwarantowane Konstytucją. Pozycja Narodu Polskiego zależy od świadomości Polek i Polaków. Z ekologicznego i narodowego punktu widzenia istnieje wielka konieczność ochrony gatunków rodzimych. Mieliśmy jeszcze niedawno mnóstwo ras i gatunków zwierząt przystosowanych do miejscowych warunków klimatycznych i do lokalnej roślinności. Żywotność tych zwierząt przejawiała się przede wszystkim w długowieczności. Na przykład krowy żyły nawet 20 lat, miały wysoką płodność i wielką odporność na choroby, doskonale wykorzystywały miejscowe pasze i dawały mleko o zawartości tłuszczu, o jakiej dziś nie można nawet marzyć. Z importowanymi owcami przywleczono do Polski groźne i nieznane u nas choroby. Obecny stan wiedzy naukowej w żadnym wypadku nie daje pewności, że żywność genetycznie modyfikowana jest bezpieczna dla zdrowia konsumentów, a genetycznie modyfikowane rośliny nie są obojętne dla środowiska przyrodniczego.

Pochodzę z kujawskiej wsi Biele, która powstała w XIX wieku z części majątku Jaranowo i oficjalną nazwę uzyskała według „Pochodzenia Malinowskich – «Wiśniewskich»” w latach 1906-1908 a moje własne certyfikowane gospodarstwo ekologiczne (Biele 13) to część gospodarstwa rolnego przodków mojej własnej matki Elżbiety (1844-1935) z domu Ciotuszyńskich i Jana (1843-1908) Pikułów z Jaranowa (obecnie Biele 9), którzy przybyli tu z Kruszynka i Bilna i kupili część posiadłości dziedzica. W Polsce sum jeszcze 4 Bila. Ostat-nimi właścicielami Słupów (obecnie Słupy Duże i Słupy Małe) byli Piotrowscy, przodkowie mojej własnej mat-ki, którym car skonfiskował majątek za udział w walce o odzyskanie niepodległości. Pan Malinowski z Szosnki (obecnie Szostka Duża 9) i inni upili cara w Trojanowie (obecnie Aleksandrów Kujawski) i założyli cukrownię w Dobrem, która istniała i działała do roku 2006. Mój pradziadek Wawrzyniec Malinowski (1857-1935) urodził się w Szosnce i został właścicielem Kujawki. Brat cioteczny mojego ojca Jan Nocny (1895-1971) i inni w roku 1925 założyli w Bądkowie Kasę (Franciszka) Stefczyka (1861-1924), która była, jest i będzie własnością po-tomków jej założycieli dla dobra wszystkich Polaków w Polsce i na świecie. Jestem kandydatem Polek i Pola-ków na prezydenta Polski, byłym kandydatem na radnych, posłów i senatora, ministra zdrowia i doradcę mini-stra rolnictwa i rozwoju wsi Wojciecha Olejniczaka i premiera Kazimierza Marcinkiewicza, właścicielem dy-plomu lekarza i dyplomów Zrzeszenia Prawników Polskich, kandydatem sędziego doktora Kazimierza Czajkowskiego do stopnia doctora honoris causa, lekarzem, a nie tylko właścicielem dyplomu lekarza i gospodarzem, a nie tylko rolnikiem, bohaterem reportażu Stanisława Zwolińskiego „Czy lichy rolnik kupi «Wołgę»?” (Fakty 1980, 10 maja), lekarzem specjalistą położnikiem i ginekologiem i robotnikiem wykwalifikowanym w zawodzie rolnika, za co w stanie wojennym otrzymałem dyplom Instytutu Socjologii Uniwersytetu imienia Adama Mickiewicza (Tina 2001, 22 marca) i mój „Życiorys własny robotnika” znajduje się w zbiorach Biblioteki Kórnickiej Polskiej Akademii Nauk (13470), jednym z prekursorów ultrasonografii polskiej w latach siedemdziesiątych i jednym z pionierów polskiego rolnictwa ekologicznego w latach osiemdziesiątych, twórcą terminu „ultrasonolog” i szkoły medycznej, pomysłodawcą i wykonawcą znanych prac habilitacyjnych od lat osiemdziesiątych (Słowo Powszechne 1989, 8 listopada), pomysłodawcą i autorem projektu Deklaracji Obrońców Życia, którą w dniu 10 marca 1990 roku uchwalił pierwszy krajowy Zjazd Przedstawicieli Organizacji broniących życia każdego człowieka od chwili jego poczęcia się do jego naturalnej śmierci. Już w roku 1980 zostałem członkiem pierwszego Prezydium Komisji Zakładowej Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego SOLIDARNOŚĆ dla ówczesnego Żoliborza w Warszawie i jego pozawarszawskiej okolicy a w roku 1989 – wiceprzewodniczącym pierwszego krajowego Zarządu Stowarzyszenia na rzecz Naturalnego Rodzenia i Karmienia, gdy byłem już przewodniczącym Towarzystwa Lekarzy Polskich (Polish Society of Hyppocrates Pupils) i w roku 1990 w Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland) w Brighton i Londynie spotkałem się z przedstawicielami Związku Lekarzy Brytyjskich (BMA), które również wypowiada się przeciwko żywności genetycznie modyfikowanej. Gospodarz nigdy nie sprzedaje własnego gospodarstwa rolnego, ponieważ nigdy nie lekceważy on tradycji i dorobku własnych przodków. Rolnik to specjalista od uprawy ziemi, sadów i ogrodów lub hodowli zwierząt. Przewodniczący Towarzystwa Lekarzy Polskich w dniu 3 kwietnia 2001 roku w sali obrad plenarnych Senatu RP na konferencji „Współczesne problemy bioetyki w obszarze regulacji prawnych” zorganizowanej przez Komisję Nauki i Edukacji Narodowej Senatu RP, która oficjalnie zaprosiła mnie na tę konferencję „Wyraził zaniepokojenie brakiem jednoznaczności postaw wobec podstawowych wartości etycznych” (83-86065-19-2). Polecam więc moje zaproszenie do współpracy „Do wszystkich lekarzy w Zjednoczonym Królestwie” (Gazeta Niedzielna 1990, 5 sierpnia) i moją 30-stronicową publikację „Od zdrowia człowieka do inżynierii patentowej – wybrane zagadnienia” (Postępy Nauki i Techniki 2009, 3, 118-147) w tym „Przyczyny i skutki zachwiania równowagi między hormonami” (119-120) i „Znaczenie wykresów podstawowej temperatury ciała we wczesnym wykrywaniu i leczeniu stanów poronienia zagrażającego” (127-130) oraz „Organizmy zmodyfikowane genetycznie a niepłodność i rak” (139-142) i „Wartość starych i nowych norm medycznych” (142-143). Wcześniej w dniu 10 czerwca 2005 roku lekarz Jan Eugeniusz Malinowski i student medycyny Marian Lech Malinowski na I Kongresie Naukowo-Szkoleniowym NASZE KONTROWERSJE W POŁOŻNICTWIE I GINEKOLOGII (Zegrze 2005, 10-11 czerwca) ustalili czas trwania ciąży prawidłowej, który wynosi 259-274 dni licząc od daty jajeczkowania, ponieważ graniczne wartości czasu trwania ciąży nie były dotąd ściśle określone a w dniu 23 maja 2009 roku lekarze Jan Eugeniusz Malinowski i Marian Lech Malinowski na międzynarodowych IX Ogólnopolskiej Konferencji Medycyny Paliatywnej HOSPICJUM 2009 i VII Ogólnopolskim Forum Onkologii i Psychoonkologii przedstawili pracę „Organizmy zmodyfikowane genetycznie a niepłodność i rak” (978-83-927981-2-5) i bohater reportażu Krystyny Pytlakowskiej „W klinice na Karowej” (Ekspres Reporterów 1988, 7, 3-47) Pan Doktor Malinowski senior w dniu 26 września 2009 roku w sali Wydziału Podstaw Techniki Politechniki Lubelskiej wygłosił wielogodzinny wykład „Rola i znaczenie polskiej ziemi i certyfikowanej żywności ekologicznej w rozwoju gospodarczym Polski”. Polska jeszcze kilka lat temu była skarbnicą starych odmian. Przetrwały liczne odmiany warzyw, owoców, zbóż i cenne rasy hodowlane. Polska to przede wszystkim rodzinne gospodarstwa rolne. Dlatego u nas przetrwała bezcenna znajomość ziemi i zdolność do utrzymania jej w optymalnym stanie z pokolenia na pokolenie. Większość gruntów pozostała nieskażona i zachowała wysoki poziom żyzności gleby. Z małymi wyjątkami mamy różnorodność biologiczną nie mającą sobie równej w Europie. Polska jest krajem o dużej różnorodności biologicznej z charakterystycznym zróżnicowaniem siedlisk i krajobrazów. W tej sytuacji wprowadzenie niebezpiecznych produktów i silnej konkurencji w stosunku do polskich gospodarzy byłoby oczywiście niewyobrażalną głupotą.

Zmieniłem poglądy na współistnienie chorób jajnika i przysadki, wiele sposobów rozpoznawania i le-czenia. Promotorem mojej pierwszej pracy doktorskiej (Wpływ hormonoterapii hormonami peptydowymi na działanie leków hiper- i hipotensyjnych) w roku 1975, w którym uzyskałem dyplom lekarza Akademii Medycz-nej w Warszawie był kierownik Zakładu Farmakologii Instytutu Leków Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecz-nej prof. Dr hab. med. Andrzej Danysz. Organizmy zmodyfikowane genetycznie nie zostały poddane tak do-kładnym badaniom jak leki a są to już w obu Amerykach, w Afryce i w Europie, na całym świecie rośliny uprawne i zwierzęta hodowlane i zawierają je już warzywa i owoce, mleko, mięso, jaja. Na człowieku nie można więc eksperymentować, o czym mówiłem też do obywateli Republiki Francuskiej w roku 2008 w programie informacyjnym ich największej stacji telewizyjnej (TF1) w obecności Jezusa Chrystusa i Matki Syna Bożego oraz mojej asystentki, jedynej córki, Marii Wiktorii, bohaterki reportażu Ewy Smolińskiej-Boreckiej „Rodzenie na życzenie” (Kobieta i Życie 1997, 10 maja), którą w dniu 9 lutego 1990 roku osobiście przyjąłem planowo w domu w sposób naturalny po uprzednich dwóch cięciach cesarskich przeprowadzonych u jej własnej matki i mojej własnej żony w szpitalu i klinice i Oddziału Warszawskiego Polskiego Związku Katolicko-Społecznego w siedzibie Zarządu Krajowego PZKS – największej organizacji w Polsce – jako członek jej Zarządu Krajowego i przewodniczący zarządu głównego światowej partii politycznej (Organizacja Narodu Polskiego – Liga Polska) oraz wiceprezes Rady Polsko-Polonijnej Fundacji Narodu Polskiego ORZEŁ BIAŁY i były wiceprezes Zarządu Głównego Towarzystwa Powściągliwość i Praca oraz były delegat na Okręgowy Zjazd Lekarzy w Warszawie zaproszony do Klubu Inteligencji Polskiej. Członkami Towarzystwa Lekarzy Polskich byli rektorzy Akademii Medycznej w Warszawie Bolesław Górnicki (1909-1998), wcześniej rektor Pomorskiej Akademii Medycznej (Szczecin) i Jan Nielubowicz (1915-2000), patron Okręgowej Izby Lekarskiej w Warszawie oraz Medicus Magnus (Wielki Lekarz) Ireneusz Roszkowski (1909-1996), twórca współczesnej polskiej ginekologii i położnictwa, humanista, prekursor medycyny perinatalnej, który w roku 1979 na egzaminie na pierwszy stopień specjalizacji z położnictwa i ginekologii uznał, że lekarz Jan Eugeniusz Malinowski uzyskał szóstkę, której wówczas oficjalnie jeszcze nie było i w roku 1983 lekarz położnik i ginekolog Jan Eugeniusz Malinowski za pomocą ogólnopolskiego egzaminu testowego na drugi stopień tej specjalizacji znalazł się w czołówce najlepszych w Polsce.

Dziękuję za uwagę!

Przewodniczący Towarzystwa Lekarzy Polskich
autor prac habilitacyjnych ekspert Senatu RP Jan Eugeniusz Malinowski
Instytut Położnictwa i Ginekologii „HYPPOCRATES” Dr Jan Eugeniusz Malinowski pomysłodawca, założyciel, właściciel i dyrektor placówki naukowej i edukacyjnej oraz usługowej, która istnieje i działa od dnia 19 czerwca 1990 roku

Autor ponad 200 prac naukowych i jedynego w Polsce wzoru zdobniczego recepty lekarskiej, syn gospodyni i gospodarza z linii Jana hrabiego Kościeleckiego herbu Ogończyk, którego podobizna znajduje się w lewym dolnym rogu na obrazie Matki Boskiej w wielkim ołtarzu w farze bydgoskiej (obecnie Katedra Bydgoska), karanych za „wielkopańskie maniery” i za to, że nie chcieli stosować nawozów sztucznych i chemicznych środków ochrony roślin, wychowany przez przodków i członków Stowarzyszenia Rodziny Malinowskich – „Wiśniewskich” imienia Franciszka Stanisława Malinowskiego – „Walentego Alojzego Wiśniewskiego”, patrona Funduszu Obrony Życia, który w roku 1988 powstał w Towarzystwie Przyjaciół „Powściągliwości i Pracy” (wcześniej i później Towarzystwo Powściągliwość i Praca, które w roku 1898 założył błogosławiony ksiądz Bronisław Markiewicz), świadka wszystkich dzieci, młodzieży i dorosłych bierzmowanych w Parafii Rzymsko-Katolickiej pod wezwaniem świętego Mateusza Apostoła w Bądkowie (dawna posiadłość kapituły katedralnej włocławskiej od roku 1239) w dniu 13 sierpnia 1961 roku po 14 latach przerwy (1947-1961), właścicielkę Palm Akademickich (najwyższe odznaczenie oświatowe we Francji) Janinę Bironównę (1914-1991), której przodkowie przybyli z Francji do Polski razem z Henrykiem III Walezym (1551-1589), pierwszym królem elekcyjnym (1573-1574) i narzeczony z Armii Krajowej nie mógł wrócić do Ojczyzny oraz patrona ulicy i teatru Włodzimierza Gniazdowskiego (1906-1980), który po wojnie został uwięziony i wielu innych wybitnych polskich nauczycieli przedwojennych i powojennych, którym składam hołd. Prawie 20-letnie już listy wychowawców profesorów Janiny Bironówny i Włodzimierza Gniazdowskiego do młodego lekarza Jana Eugeniusza Malinowskiego w latach dziewięćdziesiątych przekazałem do Redakcji „Powściągliwość i Praca”. Ernst Johann Biron (1690-1772) – hrabia, szlachcic niemiecki z Kurlandii, faworyt Anny Iwanowny (1693-1740), cesarzowej rosyjskiej (1730-1740), bratanicy Piotra I (1672-1725), cara rosyjskiego (1682-1721) i cesarza (1721-1725), założyciela Petersburga (1703), rządził Rosją wszechwładnie (bironowszczyzna), książę Kurlandii (1737-1740). Kurlandia – południowa część dawnych Inflant, od roku 1561 lenno polskie pod władzą książąt kurlandzkich, w roku 1737 oddane E. Bironowi, od roku 1795 w granicach Rosji, od roku 1918 w składzie Łotwy (Łotewska Socjalistyczna Republika Radziecka i od roku 1991 Republika Łotewska). Bydgoska fara (macierz kościołów bydgoskich i sanktuarium maryjne, w którym od wieków kwitnie kult Najświętszej Maryi Panny) to najstarsza zachowana w całości budowla zabytkowa w mieście. Oceniana jest jako jeden z najpiękniejszych okazów gotyku nadwiślańskiego. Muzeum Genowefy i Franciszka Stanisława Malinowskich – „Wiśniewskich” (niewygodne dokumenty i inne ważne polskie pamiątki narodowe w tym karawaka 1894 księdza prałata Ignace-go Majewskiego i ryngraf 2007 w kształcie tarczy z wizerunkiem Matki Boskiej Częstochowskiej i napisem REGINA POLONIAE wpisanego do encyklopedii Jana Eugeniusza Malinowskiego oraz maszyny i narzędzia rolnicze jego własnych rodziców) zostało wpisane do Almanachu muzeów Instytutu Adama Mickiewicza. Za uzyskanie pierwszego miejsca w turnieju literackim czterech klas dziewiątych Liceum Ogólnokształcącego imienia Marii Konopnickiej we Włocławku na temat „Renesans i Jan Kochanowski”, który w dniu 4 lutego 1967 roku zorganizował polski szlachcic wpisany do encyklopedii katolickiej Włodzimierz Gniazdowski „Dziadek”, wzorowy uczeń Jan Eugeniusz Malinowski otrzymał książkę Janusza Meissnera „Dla zwycięstwa” i kartę Komisji Konkursowej (mgr Janina Bironówna, mgr Anna Czarnecka, mgr Włodzimierz Gniazdowski, mgr Jan Szczerbiak i mgr Maria Szpotańska) z cytatą „Kto się sławy dorobił, lepiej się nią, niźli złotym łańcuchem ozdobił”. Według materiałów Jana Eugeniusza Malinowskiego dla Warszawskiego Koła Przewodników Terenowych PTTK (Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze – stowarzyszenie, które powstało w roku 1950 z połączenia Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego i Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego) w okolicy Muzeum Malinowskich – „Wiśniewskich” na Kujawach są zamki (Bobrowniki, Brześć Kujawski, Raciążek) i grodziska (Brzeźno, Włocławek), pierwsza w Polsce fabryka papieru (Włocławek), dworzec PKP (Polskie Koleje Państwowe – przedsiębiorstwo państwowe założone w roku 1926) i PKS (Państwowa Komunikacja Samochodowa – przed-siębiorstwo państwowe utworzone w roku 1945) w Aleksandrowie Kujawskim, pałace Kronenbergów (Wieniec i Brzezie) i Trojanowskich (Aleksandrów Kujawski), dwór w Toporzyszczewie, dwór w Wysocinie (własność członków Stowarzyszenia Rodziny Malinowskich – „Wiśniewskich” imienia mojego własnego ojca z linii Chojnackich i Sokołowskich), zabytkowy zespół cukrowni w Dobrem, budynek karczmy z I połowy XIX wieku (Osięciny), tężnie (Ciechocinek) i wiele innych, Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej (Włocławek) w tym (oddział) Muzeum Stanisława Noakowskiego (Nieszawa), świątynie – Włocławek (Bazylika Katedralna i inne), Bądkowo, Ciechocinek, Koneck, Kościelna Wieś, Łowiczek, Nieszawa, Osięciny, Ostrowąs (sanktuarium), Siniarzewo, Służewo (tutaj po powrocie do Kraju zamieszkała z rodziną była narzeczona Fryderyka Franciszka Chopina – Maria Wodzińska), Wieniec, Zbrachlin i inne, parki krajobrazowe – Aleksandrów Kujawski, Bądkowo, Brzezie, Gostynińsko-Włocławski, Osięciny, Waganiec, rzeki – Wisła i Zgłowiączka, Kanał Bachorzy, jeziora w tym unikalne w skali światowej jezioro Gościąż, położone w pobliżu Włocławka. Na dnie jeziora każdego roku gromadzą się warstwy osadów podobne do słojów drzewa (inaczej wygląda – podobnie jak w drewnie – osad letni, inaczej zimowy). W Szwecji i Szwajcarii istnieją jeziora, w których można badać laminy z okresu kilku tysięcy lat, ale nie z okresu 12 tysięcy. Tylko w jeziorze Gościąż laminacja pozostała niezakłócona przez tak długi czas. Zatem na terenie Polski znajduje się jedno z najciekawszych jezior w Europie, a może nawet na świecie. Pojezierze Gostynińsko-Włocławskie to jedyny zespół jezior na Mazowszu. Nic więc dziwnego, że miejsce to przyciąga miłośników wypoczynku na łonie natury.

Read the rest of this entry »

Mleko i miód- słodki upominek polskiej Prezydencji

Do tradycyjnych prezentów wręczanych delegatom podczas oficjalnych spotkań w ramach polskiej Prezydencji dołączył pakiet „Mleko i Miód”- zestaw składający się z ceramicznego kubeczka i  słoika z przepysznym miodem. Celem wręczania upominków jest budowanie pozytywnego wizerunku Polski i promocja kraju.
Prezent „Mleko i Miód” jest oryginalnym zestawem łączącym tradycyjne elementy z  nowoczesną sztuką użytkową. W zestawie znajduje się biały ceramiczny kubek do mleka, słoik z miodem, łyżeczka, informacja o składzie i gatunku miodu. Szklanka posiada specjalny nadruk termiczny, który sygnalizuje odpowiednią temperaturę mleka (40 stopni), aby dodawany miód nie utracił swoich wartości odżywczych.
Napój przyrządzany z mleka i miodu jest tradycyjnym lekarstwem wzmacniającym organizm,  świetnym na przeziębienia o bardzo ciekawym smaku. Miód dołączony do zestawu jest naturalny, wysokiej jakości i nieprzetworzony. Dodatkowo, w opakowaniu zamieszczony jest przepis na przyrządzenie mleka z miodem: „Do szklanki przegotowanego mleka dodać jedną łyżkę miodu. Pić trzy razy dziennie po pół szklanki dla wzmocnienia serca”. Tradycyjny produkt podany jest w lekki i nowoczesny sposób w minimalistycznych w formie opakowaniach.

Zestaw został wybrany z Katalogu rekomendowanych upominków i prezentów polskiej Prezydencji w Radzie UE w II połowie 2011 r. „,  opracowanego na zlecenie przez eksperta z zakresu brandingu i komunikacji wizualnej. Upominek jest zgodny ze strategicznym dokumentem dotyczącym promocji i komunikacji podczas polskiej Prezydencji „Wytyczne dotyczące polityki komunikacyjnej polskiej Prezydencji w Radzie UE w 2011 roku”.

Upominek „Mleko i Miód” jak i pozostałe prezenty realizują główne cele komunikacyjne polskiej Prezydencji:

• Polscy projektanci – kapitał intelektualny,

• Nowoczesna forma – polska produkcja,

• Naturalne materiały – zasoby i dziedzictwo,

• Trend – minimalizm, naturalne piękno,

• Integracja – tożsamość narodowa.

Projekt w postaci „Mleka i Miodu” podkreśla, że Polska potrafi w nowoczesny sposób  czerpać inspiracje ze swojej tradycji. Zaprojektowany przedmiot buduje pozytywne skojarzenia zarówno o Polsce, jak i o polskiej Prezydencji- mówi Joanna Skoczek dyrektor Departamentu koordynującego przygotowania do Prezydencji w MSZ. Smaczny prezent będzie wręczany zagranicznym delegatom na oficjalnych spotkaniach organizowanych w ramach Prezydencji.

Za projektem „Mleko i Miód” stoi znany duet – Anna Łoskiewicz i Zofia Strumiłło-Sukiennik. Designerki są laureatkami licznych nagród i wyróżnień, m.in.
• Nagrodę specjalną Vitry na festiwalu Łódź Design dla “Super Parawan Prism”,
• Srebro – w kategorii design na festiwalu reklamy KTR 2009,
• DMY 2008 – Design Mai Youngsters,
• Wyróżnienie w konkursie PlayAward 2006 dla projektu “Net Work”,
• Realizacja Projektu dla IKEA 2005 Zestaw 6 szklanek Godis Mix dla IKEA Sweden.
• 3 miejsce w konkursie Prodeco 2003 organizator ELLE Decoration dla szczoteczki do zębów Ludent.

Obie projektantki ukończyły wydział Wzornictwa Przemysłowego na Warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Doświadczenie zawodowe zdobywały na europejskich uczelniach podczas praktyk i staży, m.in. na Wydziale Projektowania na Universität der Künste w Berlinie, Wydziale Grafik Design, Fachhochschule w Trewirze. Uczestniczyły w warsztatach projektowych VITRA we Francji, Domaine de Boisbuchet, zdobywały doświadczenie w agencjach reklamowych – G7, Brain; współpracowały z architektami z firmy “137kilo” Architekci Projektanci.

Autorki upominku „Mleko i Miód” zdobyły szerokie doświadczenie zawodowe, a ich projekty zyskują uznanie zarówno w kraju, jak i za granicą. Ich prace były prezentowane podczas zagranicznych targów i wystaw desingu, takich jak: Targi Młodego Designu “Designers’Open” w Lipsku, Blikfang – wystawa designu Stuttgarcie, DMY 2008 – targi designu w Berlinie, wystawa Designu w Niemczech – Inspired by Cologne – sekcja talents, wystawa „Carnevale di Ragazzi” organizowana przez Beinnale di Venezia w ramach Dni Polskich.

Read the rest of this entry »

Technikum Pszczelarskie w Pszczelej Woli zajęło 8 miejsce w rankingu szkół średnich województwa lubelskiego. Poniżej przedstawiamy tabele z rankingiem.

Nazwa szkoły Miejscowość Wynik 1 Technikum Elektroniczne im. Obrońców Lublina 1939 roku Lublin 81,64 2 Technikum Chemiczne w ZS Chemicznych i Przem. Spożywczego Lublin 79,91 3 Technikum Logistyczne Zespołu Szkół Ekonomicznych im. Marii Dąbrowskiej Międzyrzec Podlaski 66,13 4 Technikum Informatyczne ZS Ekonomicznych im. Marii Dąbrowskiej Międzyrzec Podlaski 60,20 5 Technikum Leśne w ZS Leśnych Biłgoraj 59,36 6 Technikum nr 1 w ZS Zawodowych nr 1 im. KEN Biała Podlaska 57,78 7 Technikum Budowlane w ZS Budowlanych i Ogólnokształcących im. J. Dechnika Biłgoraj 55,57 8 Technikum Pszczelarskie Pszczela Wola 52,65 9 Technikum Budowlano-Geodezyjne im. H. Łopacińskiego Lublin 51,19 10 Technikum Ekonomiczne nr 3 im. Władysława Andersa Chełm 49,62 11 Technikum nr 3 w ZS nr 3 im. Władysława St. Reymonta Łuków 49,53 12 Technikum Ekonomiczne Ryki 49,41 13 Technikum w ZS Ponadgimnazjalych im. Jana Pawła II Radzyń Podlaski 48,94 14 Technikum Ekonomiczno-Handlowe w ZS nr 1 im. Władysława Grabskiego Lublin 48,89 15 Technikum w Zespole Szkół Technicznych Puławy 48,29 16 Technikum w ZS nr 1 Łęczna 48,15 17 Technikum Gastronomiczno – Hotelarskie Lublin 47,93 18 Technikum Ekonomiczne Zespołu Szkół Ekonomicznych im. Marii Dąbrowskiej Międzyrzec Podlaski 47,85 19 Technikum nr 2 w ZS Technicznych im. Zygmunta Bohusza-Szyszko Chełm 46,59 20 Technikum Informatyczne Ryki 46,41 21 Technikum nr 1 w ZS Budowlanych Chełm 44,41 22 Technikum nr 2 w ZSZ nr 2 im. Franciszka Żwirki i Stanisława Wigury Biała Podlaska 44,06 23 Technikum Informatyczne Dęblin 44,03 24 Technikum Ekonomiczne Janów Lubelski 43,71 25 Technikum nr 2 Kraśnik 42,54

Read the rest of this entry »

Giną pszczoły, mogą zginąć ludzie

źr. Glowimages

Read the rest of this entry »

Podczas trwającej dwa dni imprezy wszyscy zainteresowani będą mogli uczestniczyć m.in. w konferencjach na temat pszczelarstwa, pokazach miodobrania, wystawach, kiermaszach czy degustacjach produktów pszczelarskich.

Stolica Polskiego Miodu

Nie zabraknie także występów zespołów regionalnych czy wspólnego biesiadowania przy muzyce. Główną atrakcją pierwszego dnia imprezy będzie wydarzenie przewidziane na godz. 21-30 „Noc św. Ambrożego” – spektakl światła i dźwięku  „Miód pitny-napój bogów”. Drugi dzień „Biesiadowania” także zapowiada się bardzo interesująco pod względem programowym.

Oprócz wykładów dotyczących tematyki pszczelarskiej przewidziano m.in. występ kabaretu „Pigwa Show” oraz polsko-słowacki turniej rycerski. Imprezę zakończy wspólne, wieczorne  biesiadowanie przy muzyce.

Read the rest of this entry »