Kaszel nocny u dzieci

Kaszel jest jednym z najważniejszych objawów schorzeń dróg odde­chowych. Jest on najczęściej wynikiem podrażnienia błony śluzowej układu oddechowego przez wydzielinę powstającą na skutek stanu zapalnego. Wyróżnia się kaszel suchy, to znaczy bez odkrztuszania plwociny, pojawiający się zwykle na początku ostrych procesów zapalnych, a także ka­szel wilgotny, połączony z odkrztuszaniem, charakterystyczny dla przewlekłych stanów zapalnych dróg oddechowych. Ostre schorzenia dróg oddechowych, przebiegające z wysoką gorączką i silnym kaszlem, są zazwyczaj pochodzenia wirusowego (stany przeziębienio­we, grypa). Zdarza się, że na skutek tego powstaje tak zwana nadreaktywność oskrzeli i kaszel utrzymuje się długo po ustąpieniu stanu zapalnego. Jest to zwy­kle wilgotny, uporczywy kaszel, nasilający się w nocy. U dzieci wrażliwych i po­budliwych kaszel nocny pojawia się także w przewlekłym zapaleniu gardła i jamy nosowo-gardłowej. Niezależnie jednak od mechanizmu jego powstawania, kaszel nocny u dzieci jest bardzo uciążliwy zarówno dla samych dzieci, jak i dla ich rodziców. Jednym ze sposobów leczenia tego schorzenia okazał się miód. Potwierdzają to badania Paula i wsp. (2) przeprowadzone w warunkach szpitalnych. Badaniami objęto dzieci obojga płci w wieku 2-18 lat, które cierpia­ły z powodu zakażeń górnych dróg oddechowych i manifestowały wyciek ślu­zowy z nosa oraz kaszel, rozciągający się także na porę nocną przez 3-7 dni choroby. Dzieciom pierwszej grupy (w liczbie 35) podawano przed snem miód, przy czym jego ilość różnicowano w zależności od wieku, i tak dzieci w wieku 2-5 lat otrzymywały pół łyżeczki od herbaty, w wieku 6-11 lat-łyżeczkę od herba­ty i w wieku 12-18 lat- dwie łyżeczki od herbaty miodu. Dzieciom drugiej grupy (w liczbie 33) podawano lek przeciwkaszlowy Dekstrometorfan w miodzie sztucznym, również w zróżnicowanych dawkach: w wieku 2-5 lat 8,5 mg/dawkę, w wieku 6-11 lat -17 mg/dawkę i w wieku 12-18 lat – 34 mg/dawkę. Natomiast dzieci trzeciej grupy (w liczbie 37) otrzymywały odpowiednie ilości miodu sztucz­nego. Następnie wszystkie dzieci obserwowano pod kątem częstotliwości wystę­powania kaszlu, jego intensywności, dokuczliwości, wpływu na sen dzieci oraz towarzyszących im rodziców. Wyniki obserwacji określano ankietowo w postaci punktów.

Efekty badań przedstawiono w tabeli 2. Na ich podstawie można wniosko­wać, że miód pszczeli obniżał wszystkie wymienione powyżej kryteria odnoszące się do dzieci i ich rodziców o 32,1%, natomiast, dekstrometorfan tylko o 14,2% w porównaniu do dzieci nie leczonych. Dane te odznaczały się znamiennością statystyczną. A zatem podanie od pół łyżeczki do dwóch łyżeczek od herbaty miodu, w zależności od wieku, przed snem wyraźnie zmniejsza symptomy kaszlu nocnego, powstałego w wyniku zakażeń górnych dróg oddechowych. Okazało się, ze miód działał w tym przypadku lepiej od silnego środka przeciwkaszlowego, jakim jest dekstrometorfan. W kraju substancję tę zawiera syrop wytwarzany pod nazwą Dexatussin. Trzeba dodać, że lek ten obarczony jest niektórymi przeciwwskazaniami (nie można go na przykład podawać dzie­ciom z astmą oskrzelową), a także działaniami niepożądanymi (zawroty głowy, zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego), w przeciwieństwie do miodu pszczelego.

Źródło: Kaszel u dzieci