NOWE TECHNOLOGIE W PSZCZELARSTWIE

Produkcja odkładów

 

Produkcja odkładów -  jest ważnym i efektywnym elementem nowoczesnej gospodarki pasiecznej i stanowi przyszłościowy kierunek produkcji pszczelarskiej.
Odkład definiuje się jako sztuczna rodzina pszczela, utworzona z kilku plastrów z   czerwiem i obsiadającymi je pszczołami, zabranymi z jednej lub kilku silniejszych rodzin oraz matką pszczelą ( może to być matecznik, matka nieunasieniona lub unasieniana w zależności od celu tworzenia odkładu). Odkłady wykorzystuje się do przetrzymywania zapasowych matek, unasieniania matek,  do powiększania pasieki oraz na sprzedaż.

1. Celem tworzenia odkładów jest:

• powiększenie pasieki – w praktyce, przy normalnych warunkach w sezonie pasiecznym, można z każdej rodziny utworzyć odkład, bez strat w produkcji miodu. Tym sposobem można w ciągu kilku lat znacznie powiększyć pasiekę, omijając tym sposobem konieczność zakupu nowych rodzin w procesie dążenia do utworzenia większej pasieki.  Tworzenie odkładów pozwala więc powiększyć pasiekę w sposób kontrolowany.

• zapobieganie nastrojowi rojowemu – tworzenie odkładów pozwala skutecznie zapobiegać nastrojowi rojowemu w pasiece. Rój w pasiece jest zjawiskiem niepożądanym, gdyż wiąże się ze stratą w produkcji. Nie zawsze jednak pszczelarz zdąży zapobiec rójce. W porę wykonany odkład może jej skutecznie zapobiec.

• podniesienie rentowności pasieki – wykonanie odkładów na sprzedaż może znacznie powiększyć dochód z utrzymywania pszczół. Zapotrzebowanie na odkłady w ostatnim czasie znacznie uległo poprawie, a wiąże się to z mechanizmami wsparcia polskiego pszczelarstwa przez pomocowe fundusze UE.

• zasilanie rodzin macierzystych – zasilanie rodzin macierzystych odkładami poprzez ich połączenie jesienią – gwarantuje zimowanie silnych rodzin, a wiosną – daje gwarancję wysokich zbiorów miodu towarowego z wczesnych pożytków.

2. Wykonanie odkładów.
Jest wiele różnych sposobów i metod tworzenia odkładów. Jednak z punktu widzenia pszczelarza liczy się przede wszystkim jak największa efektywność tworzenia odkładów, ponieważ chodzi tutaj o to, aby nie stracić produkcji miodu i prawidłowo zagospodarować okresowe nadwyżki pszczół. Sposób tworzenia odkładów zależy głównie od potrzeb i możliwości pszczelarza oraz jego przygotowania fachowego, a także posiadania niezbędnego i dodatkowego sprzętu w pasiece.
Moment tworzenia odkładów w pasiece zależy od sposobu prowadzenia gospodarki pasiecznej oraz układu pożytków. Należy podkreślić, że najbardziej efektywne są odkłady wczesne, utworzone w szczytowym okresie i pod koniec trwania pożytku rzepakowego. Do tworzenia takich odkładów nadają się silne, dobrze rozwijające się rodziny, w których pojawiają się zaczerwione miseczki matecznikowe, oznaczające gotowość rodziny do podziału przez rójkę, in. rodziny wchodzące w nastrój rojowy. Dla pszczelarza jest to sygnał do podjęcia w tych rodzinach zabiegów przeciw rojowych lub najwłaściwszy moment do wykonania odkładów. Nowo utworzone rodzinki – odkłady wymagają troski i pielęgnacji ze strony pszczelarza. Przede wszystkim powinny mieć zapewnione dobre warunki pożytkowe, a w przypadku braku pożytku należy rodzinki te dokarmiać syropem lub lepiej ciastem, co skutecznie zabezpiecza je przed głodem i umożliwia rozwój poprzez stały dopływ pokarmu przez dłuższy czas.

Nowoczesna gospodarka pasieczna

Nowe technologie w pszczelarstwie, to także nowoczesna gospodarka pasieczna, w której  przestrzegane są podstawowe zasady prowadzenia rodzin pszczelich. W obecnych warunkach gospodarowania można sformułować, sprawdzone w praktyce, następujące jej zalecenia:

1. Najważniejszym problemem w pszczelarstwie  jest obecnie zwalczanie warrozy.  Zatem główną zasadą zwalczania tej choroby jest używanie  takich  leków, które nie powodują strat pszczół i nie wpływają też ujemnie na ich wydajność miodową oraz nie przyczyniają się do zanieczyszczenia produktów pszczelich.Mimo że od pojawienia się choroby w naszych pasiekach minęło ponad 25 lat niestety, ani dotychczasowe poznanie biologii pasożyta, ani opracowanie gotowych leczniczych preparatów warrozobójczych nie pozwoliło na całkowite  wyeliminowanie go z pasiek. Dotychczas  w zasadzie żaden z weterynaryjnych preparatów leczniczych (niezależnie od wyników badań laboratoryjnych) w warunkach terenowych nie daje gwarancji uzyskania 100% skuteczności, czyli nie zapewnia całkowitej eliminacji roztoczy z rodzin pszczelich. Wręcz przeciwnie, wieloletnie przeprowadzanie zabiegów  przeciwwarrozowych,  związanych ze stosowaniem  substancji chemicznych,  zaowocowało pojawieniem się nowych problemów, rzutujących na obecny stan zdrowotny rodzin pszczelich i ich kondycję.

2. Gospodarkę pasieczną należy prowadzić na ramkach, których wymiary w korpusie gniazdowym i w magazynie miodowym są takie same. Ułatwia to:

• utrzymanie higieny w gnieździe poprzez częstszą wymianę odbudowanych ramek z węzą,
• prowadzenie rodzin w okresie rojowym,
• wykonywanie przeglądów rodzin.

Ramki powinny być dostatecznie duże, ponieważ przy mniejszych ramkach zwiększają się nakłady pracy związane z ich wykonaniem, odsklepianiem oraz odwirowywaniem miodu. Nie należy też używać grubych plastrów, gdyż magazynowany w nich miód ma większą zawartość wody.

3. W rodzinach produkcyjnych należy obowiązkowo stosować kratę odgrodową, ponieważ używanie kraty ma następujące zalety:

• dzięki niej w rodzinach skłonnych do rójki można ograniczyć poszukiwanie mateczników tylko do części gniazdowej ula,
• miodobranie jest łatwiejsze, gdyż nie przeszkadza czerw ani matka,
• w dowolnym czasie można pozyskiwać miody odmianowe,
• można pozyskiwać jasne plastry z miodem,
• przechowywanie jasnych plastrów nie wymaga zwalczania motylicy.

4. Podstawowe przesłanki osiągnięcia sukcesu w pszczelarstwie to: po pierwsze – takie prowadzenie rodzin, które uwzględnia cechy szczególne i wymagania każdej z nich oraz chroni je przed chorobami i zapewnia siłę na okres pożytkowy, a po drugie – uważne obserwowanie i trafne prognozowanie pożytku. Podstawy odpowiedniej siły rodziny na okres pożytkowy tworzy się w końcu lata poprzedniego roku, którego celem jest przygotowanie silnych i zdrowych rodzin do zimowli. W tym celu pszczelarz powinien koniecznie:

• jeszcze przed pokarmianiem pszczół wybrakować słabe rodziny,
• zwęzić gniazda rodzin produkcyjnych, usuwając przy tym stare plastry
• dbać o higienę w gnieździe (wymienić plastry),
• chronić pszczoły przed warrozą (wykonać konieczne zabiegi lecznicze),
• dotrzymywać terminów dokarmiania pszczół na zimę, stosować duże dawki gęstego syropu (np. 6 litrów 2:1).

5. Obecnie w pszczelarstwie celowym jest używanie ramek pracy. Jest to korzystne z wielu względów:

• Ramka pracy służy jako wskaźnik nastroju rojowego. Jej szybkie zabudowywanie przez pszczoły świadczy o tym, że wszystko w rodzinie jest w porządku, że ma ona matkę i przynajmniej na razie nie zamierza się roić. Jak tylko rodzina wchodzi w nastrój rojowy, pszczoły przestają budować plastry.
• Ramka pracy wstrzymuje wejście rodziny w nastrój rojowy. Wycięcie odciągniętego w niej plastra lub zastąpienie odbudowanej ramki pustą skłania rodzinę do kontynuowania budowy plastrów i wychowu czerwiu.
• Ramka pracy służy jako pułapka dla roztoczy Varroa . Usuwając zasklepiony czerw trutowy, który jest zwykle silniej porażony warrozą niż czerw pszczeli, usuwa się wraz z nim roztocze, co wyraźnie hamuje dalszy wzrost porażenia.
• Z wyciętych plastrów trutowych pozyskuje się wosk nie zanieczyszczony pozostałościami leków.
• Dzięki ramce pracy węza jest łatwiej odbudowywana i w odciąganych na niej plastrach jest mniej komórek trutowych.

6. O prawidłowym funkcjonowaniu  pasieki decydują młode rodziny. Liczba tworzonych co roku nowych rodzin  powinna być równa co najmniej połowie liczby rodzin produkcyjnych  w pasiece. Aby tworzyć nowe rodziny – odkłady trzeba odbierać rodzinom produkcyjnym pszczoły i czerw. Należy to robić tak, aby nie zmniejszyć wydajności tych rodzin, a więc możliwie wcześnie i nie zmniejszając nadmiernie ich siły. Nowe rodziny – odkłady osiągają przed zimą bez żadnych dodatkowych zabiegów taką siłę, że mogą pomyślnie przezimować, trzeba je tylko karmić.

7. Wpływ wieku matki na rodziny pszczele. Wśród wielu czynników wpływających na rodziny pszczele decydującą rolę odgrywa pochodzenie, wiek i stan fizjologiczny ich matek. Badania wykazują, że ok.50% matek żyje w rodzinach 2-3 lata i ginie w wyniku cichej wymiany, a 30% przeżywa dłużej niż 3 lata. Matka czerwi najobficiej w pierwszych dwóch latach swojego życia, a po dwóch latach czerwienia matki ilość nasienia w jej zbiorniczku nasiennym zmniejsza się średnio o 78%. Ponadto wyniki przeprowadzonych badań wskazują wyraźnie, że wymiana we właściwym czasie starych matek na młode pozwala:

• poprawić jakość rodzin pszczelich (ich siła wzrasta średnio o 33%),
• podnieść wydajność rodzin średnio o 32%,
• zmniejszyć pięciokrotnie liczbę rodzin, które się wyroiły,
• zmniejszyć straty rodzin podczas zimowli  2,5 raza,
• zmniejszyć starty matek podczas zimowli oraz liczbę matek wymienionych przez pszczoły 4,5 raza,
• istotnie obniżyć stopień porażenia pszczół warrozą.

Wniosek: matki pszczele eksploatujemy najdłużej dwa lata.

Sterowanie rozwojem rodziny pszczelej

1.Baza pożytkowa.
Osiągnięcie wysokiej produkcji miodu to podstawowy cel każdego pszczelarza. Do realizacji tego celu niezbędne jest uzyskanie silnych rodzin oraz utrzymanie ich siły i nadanie właściwej struktury na czas pożytku. Właściwe dopasowanie siły rodziny do pożytków wymaga dobrej znajomości biologii pszczół, wyposażenia w sprzęt, znajomości kwitnienia i wydajności miodowej wykorzystywanych roślin pożytkowych oraz zapotrzebowania na pokarm każdej rodziny pszczelej do naturalnego jej rozwoju.  Pszczelarz powinien więc zgrać wszystkie wymienione czynniki, bo od tego zależy wynik produkcyjny rodziny pszczelej.

Potencjał środowiska pod względem zasobności pokarmowej jest duży, o czym świadczy zużycie miodu i pyłku przez rodziny pszczele w ciągu roku (tabela). Najmniej pokarmu węglowodanowego pszczoły zużywają w zimie, 1 kg w każdym zimowym miesiącu. Zużycie tego pokarmu wzrasta wraz z rozpoczęciem wychowu czerwiu i koniecznością utrzymania stałej temperatury gniazda, niezbędnej do wychowu czerwiu. Podobnie jest z pokarmem białkowym.

2. Zabiegi technologiczne
Zamierzone przez pszczelarza efekty pozwolą osiągnąć odpowiednio dobrane i terminowo wykonane prace pasieczne:

• wiosną przed pierwszym oblotem należy oczyścić dennice, uzupełnić ewentualny brak zapasu oraz dostosować wielkość gniazda do siły rodziny – czynności te przyspieszają wiosenny rozwój rodzin pszczelich,

• w maju, gdy pszczoły rozpoczynają wypacać wosk należy podać im ramki z węzą, a w miarę powiększania się siły rodziny powiększać systematycznie gniazdo i miodnię,

• w maju i w czerwcu szczególnie pilnować, aby pszczoły nie wchodziły w nastrój rojowy stosując zabiegi przeciw rojowe,

• aby w pełni wykorzystać możliwości produkcyjne swojej pasieki należy zadbać o ciągłość pożytku poprzez prowadzenie gospodarki wędrownej,

• miód odbierać rodzinom w odpowiednim czasie – dojrzały,

• po ostatnim miodobraniu pamiętać o zwalczaniu warrozy,

• w porę dokarmić pszczoły na zimę.

3. Metody przyspieszania rozwoju rodzin wiosną.
Pełnych efektów przyspieszania rozwoju można oczekiwać tylko wówczas, gdy rodziny są silne, zdrowe i zaopatrzone w odpowiedniej ilości w zapasy miodu i pyłku.
Kwiecień jest miesiącem, w którym pobudza się rodziny do intensywnego rozwoju.
Stosujemy następujące metody:

• odsklepianie plastrów – metoda ta ma swoich przeciwników. Uważają oni, że w ten sposób następuje rozprzestrzenianie się nosemozy. Jednak w rodzinach o dobrej kondycji po zimowli odsklepianie plastów z zapasem sprzyja rozwojowi rodziny.
• przestawianie czerwiu – przestawianie plastrów z czerwiem (odwracanie zaczerwionych plastrów o 180 o ) zmusza pszczoły do szybkiego zagospodarowania i zaczerwienia wszystkich części plastrów.  Przez to zwiększa się powierzchnia czerwiu, przy tej samej objętości gniazda, które pszczoły muszą odgrzać.

podkarmianie stymulacyjne – podkarmia się najczęściej syropem lub ciastem drożdżowo-cukrowym, które może być uzupełnione dodatkiem pyłku stanowiącego pokarm białkowy.

Źródło: Odkłady pszczele